Charmaine Heijstek

Dat noem ik nou constante kwaliteit.

Ik at er zo'n 40 jaar geleden al, in mijn studententijd.

Goede hap voor een schappelijke prijs.

Bovendien hadden ze er 'De Lach'...

Lekker eten voor mensen met een kleine beurs.

Ongedwongen sfeer.

Hollandse kost zonder poespas, zeker het proberen waard.

We slenteren langs de buitenste grachten van de Delftse binnenstad. Een waterig avondzonnetje beschijnt ons. Zou hier nog iets zitten dat lijkt op horeca, vragen we ons af. Precies op dat moment lopen we voorbij Ladera op het Oosteinde. Achter het raam hangt een oranje menukaart met als pakkende slogan: 'Eten vanaf 5 euro! Dat kan bij Eethuis Ladera, omdat sinds 1958 nog steeds geldt: veel voor weinig'. Zo'n aanbod moeten wij als fijnproevers testen.

We stappen binnen en nemen plaats aan één van de formicatafeltjes. Het interieur lijkt nog het meest op de huiskamer van oma, gecombineerd met meubilair uit de dorpssnackbar. In het midden staat een grote gietijzeren potkachel met een koperen ketel erop. Sky Radio ruist op de achtergrond. Boven de tafels hangen kitscherige lampjes, aan de muur hangen prenten van Delft en een olieverfschilderij van een vaas met verwelkte bloemen. Die menukaart bij het raam beloofde ons toch echt een gezellige huiskamersfeer.

Al snel komt 'moeder' uit de keuken om te vragen wat we willen eten vanavond. We bestellen een gehaktballetje, dat ze zelf gedraaid heeft, met gebakken aardappels en snijbonen én een schnitzel met hetzelfde garnituur. Gewoon, lekker eenvoudig zoals bij onze ouders thuis.

In het eethuis komen voornamelijk Delftse kerels. Vaste klanten ook nog eens, want moeder kent ze allen bij naam. Ze zijn nog single en op zoek naar huiselijkheid en moederwarmte, vermoeden wij. Eén van hen komt scheldend binnen. Hij voelt zich ziek en heeft erge keelpijn. Blijkbaar is dit zijn manier om dat te uiten. Gelukkig kan hij hier op adem komen en een lekker maaltje uit moeders keuken verorberen om weer op krachten te komen.

We hoeven niet lang op onze maaltijd te wachten. Het eten ziet er degelijk uit. Precies zoals we hadden verwacht. Het is zelfs geserveerd op zo'n bord met van die vakjes, zodat de jus niet door je groente loopt. Zoals het eruitziet smaakt het ook. Geen poespas: mosterd uit een zakje en een stevig balletje gehakt. Als toetje krijgen we een vlaflip.

Kortom, een aangename afwisseling als je genoeg hebt van de kleffe pasta uit de gaarkeuken van de aula. En zeker het proberen waard als je sinds je op kamers woont heimwee hebt naar je moeders keuken met een stukje vlees, aardappels en groente. (MvdS)
Eethuis Ladera, Oosteinde 123, Delft