Sebastiaan Tol

Mijn vrouw en ik keken elkaar fronsend aan toen duidelijk werd dat oma haar 69e verjaardag ging vieren in een pannenkoekenrestaurant.
Ik durf te beweren dat mijn vrouw en ik fijnproevers zijn. De laatste keer dat wij blij zijn geworden van een pannenkoek is dan ook 14 jaar geleden in het pannenkoeken-Mekka van dit zonnestelsel: Bretagne. Erg enthousiast waren we dan ook zelf niet. Voor de kinderen was het wél leuk en dus toch koers gezet naar Den Helder.
De reis begon goed omdat we uur lang in de auto discussieerden over de schrijfwijze van het woord pannenkoek. Het is dus inderdaad pannenkoek en geen pannekoek.
Aangekomen bij de vallei, en de kinderwagen uitgeladen te hebben, gingen we stapvoets richting restaurant. Op het eerste oog zag ik geen kans de kinderwagen via de trap binnen te krijgen; in mijn ogen merkwaardig voor een restaurant dat pretendeert kindvriendelijk te zijn. Gelukkig werd me al snel duidelijk dat een degelijke voorziening er zeker wel was, een kinderwagen-vriendelijke opgang naast het pand. Top!
Eenmaal binnen werden we allervriendelijkst begroet door een lieflijke medewerkster die ons wees naar de tafel waar de rest van het gezelschap al 20 minuten op ons wachtte. Het eerste wat opviel was de inrichting en opzet van de ruimte binnen, het is vrolijk aangekleed en het is ruim opgezet. Veel plek rondom de tafels.
Wat ook opviel waren de rennende en spelende kinderen. In een kleiner restaurant had ik waarschijnlijk zelf snel mijn beklag gedaan of hadden de kinderen de boel al afgebroken, maar hier konden ze vrijuit rennen en dat ging prima. Onze oudste, 4 jaar, trok spontaan z'n jas uit, zocht z'n nichtje op en voegde zich bij de andere spelende kinderen. We zagen hem alleen nog even voor zijn pannenkoek, en het ijsje. Helemaal blij.
Toen we de kaart bekeken zagen we naast het kleurig pannenkoeken-spectrum ook een dinerkaart met andere gerechten. Dit was een verrassing. Een goed glas wijn combineert nu eenmaal beter met een rood gebakken rib-eye dan met een pannenkoek Hawaii met extra ananas.
Voor ons dus een surf & turf (gamba's en biefstuk) en een rib-eye, gecombineerd met een glas rode wijn. Onze oudste een fruit-pannenkoek.
De kwaliteit was verrassend goed. Erg goed zelfs. De rib-eye bestelde ik met cuisson rood, vrijwel ongebakken. Doorgaans wordt dit vertaald naar de keuken toe als 'toch even lekker laten bakken', maar ik kreeg hem precies zoals ik hem had besteld. Doorgaans komt zoiets alleen duidelijk over als we eten in Frankrijk, maar bij de pannenkoekenvallei werd dit ook opgepakt. Hulde.
Tijdens een discussie over de schrijfwijze van het woord frikandel moest onze jongste van 3 maanden plotseling worden verschoond. Vaak zorgt dit voor vechtpartijen met de bediening omdat een dergelijke ruimte er niet is, of omdat de betreffende ruimte zo klein is, dat verschonen een uitdaging is.
Die ruimte is er in de pannenkoekenvallei wel; sterker nog, deze ruimte is zo optimaal ingericht dat zelfs Centerparcs zich hier kan laten inspireren. Alles is voorhanden: doeken, papier, alles binnen handbereik. Tijdens het verschonen is, door de omvang van de ruimte, ook de hele familie om de verschoonmat heen komen te staan om onze jongste te bewonderen. Erg fijn was dit.
Weer terug op onze plek hoorden we voor de vierde keer een glas breken in de keuken. En voor de vierde keer werd hier door de manager en bediening om gelachen. Past prima in het beeld van een pannenkoekenhuis waar vooral kan worden gelachen.
Dit is een schets van wat we hebben aangetroffen. We zijn zeer aangenaam verrast en zullen zeker terugkomen. Allen dank voor de leuke avond, en zeer vlotte bediening.
Gr. Sebastiaan.