La Mère Anne in Oudendijk

Paas 2009 is een dag die bij ons tot vandaag vers in ons geheugen staat, het valt gewoon weg niet te beschrijven. Ik zal het proberen kort te houden. La Mere Anne, mijn ouders hun favoriete restaurant, vele feestjes en partijen zijn hier door hun gegeven, en maandelijks gingen ze er een paar keer een hapje eten, echt alles was geweldig.

Paas 2009 zaten we er met de hele familie (9 man), mijn schoonzus net klaar met haar chemo's dat was een feestje waard, het was erg druk dus het duurde allemaal wat langer dan anders. Het leek of wij een beetje in achteraf hoekje zaten, want alle mensen die later kwamen kregen meteen een broodje e.d. op tafel. Geen probleem, we zaten gezellig. We zaten al een hele tijd, toen mijn zoon zei "Goh ik heb best wel trek." Mijn vader vond dat het wat lang duurde en we hoorden later dat hij naar de bediening is gelopen om te vragen of er wat brood gebracht kon worden. Wat er allemaal gezegd is daar waren wij niet bij en hebben wij ook niets van gemerkt.

De broodjes werden gelijk met het voorgerecht gebracht en de bediening liet opeens merken dat ze niet blij met ons waren. We hebben heerlijk gegeten, maar bij het weggaan snauwde de eigenaresse mijn zoon van 16 toe dat hij niet zo zeuren moest naar zijn opa. Totaal verbaasd trokken wij onze jas aan, wat bedoelde ze? Omdat mijn zoon misschien aan tafel had gezegd: "Jeetje ik heb best wel trek". Sorry, maar daarvoor komen wij toch als vaste klant naar La Merre Ann toe.

Mijn ouders gingen voor ons de deur uit, zodra die door de deur vertrokken waren kwam de kok (zoon van en mede eigenaar) achter de bar, razend was hij. Hij had niet door dat wij bij mijn ouders hoorden en ging totaal over de rooie en begon mijn vader belachelijk te maken. Opeens hadden ik en mij broer door dat het over mijn ouders ging, en vroegen "Jeetje wat is er aan de hand?" Ik weet nog steeds niet wat er gebeurde, maar de eigenaar ging totaal over de rooie, we probeerden hem nog rustig te zeggen dat het heerlijk was en vroegen wat mijn vader dan had gedaan. Wat er toen gebeurde is met geen pen te beschrijven, een totaal overspannen eigenaar die helemaal uit zijn plaat ging, zijn vrouw probeerde hem weer terug de keuken in te krijgen en zei tegen ons dat hij het te druk had gehad en overspannen was. Totaal van slag zijn wij naar buiten gelopen, maar de kok (ook eigenaar) was nog niet met ons klaar en kwam via het balkonnetje bij de keuken weer naar buiten om daar zijn scheldkanon en geschreeuw naar ons voort te zetten. Een andere kok en zijn vrouw probeerden hem naar binnen te krijgen, maar dat was niet zo makkelijk.

Mijn ouders hebben die avond toch wel voor 700,00 euro afgeteld en hebben gelukkig niet veel mee gekregen van het achteraf gebeuren. Maar dat wij als klant zo zijn behandeld doet toch echt heel erg zeer. Ik kon er maanden gewoon niet over praten, vond het zo vreselijk.

Toen ik boodschappen ging doen bij de supermarkt bij ons op het dorp in augustus 2010 kwam ik de vrouw van de kok op de parkeerplaats tegen, ik trok mijn stoute schoenen aan, en zei dat ik er toch nog eens over wilde praten. Ze keek mijn kwaad aan, en riep "Nu even niet." Toen ik daar weer wat op wilde zeggen, begon ze op de parkeerplaats te gillen, en riep "Mijn schoonvader ligt op sterven." Iedereen keek, daar stond ik dan en wat nog erger ze ging nog even door en schold mij gillend uit. Haar kindjes in boodschappenwagen keken met grote ogen toe, ik kon wel onder de grond verdwijnen. Hoe kon ik weten dat haar schoonvader op dat moment op sterven lag. Maar waar is dit allemaal vandaan gekomen. Hoe kan een bedrijf vaste klanten zo behandelen, na al die jaren zit het mij nog steeds dwars en rijden we tot de dag van vandaag La Mere Ann voorbij. Klant is koning zou je zeggen maar dat geldt niet voor La Mere Ann, nooit is er een excuus of wat dan ook gekomen. Heel spijtig.