Yamas in De Bilt

Zaterdagmiddag 9 maart 2019 gereserveerd, voor 2 personen, bij dit restaurant, via website ‘TheFork’, met 30% korting op het eten. Wij houden van de Griekse keuken en bezoeken in Duitsland regelmatig Griekse restaurants. In Duitsland betaal je voor een bezoek aan een Grieks restaurant ongeveer € 45, - voor heel veel en vaak heel lekker eten.
Bij binnenkomst werden wij in 1ste instantie door de eigenaar en in 2de instantie door zijn personeel op een amicale wijze welkom geheten. Met amicaal bedoel ik: zo overdreven vriendelijk, dat er gelijk een lampje gaat branden van argwaan, omdat die overdreven vriendelijkheid kan dienen om het belazeren wat volgt te verdonkeremanen.
Amper op de stoel kwam het personeel, nog steeds overdreven vriendelijk, met 2 ouzo aanzetten. Bij een Griek in Duitsland kiezen wij altijd een schotel voor 2 personen. Een schotel voor 2 personen bestaat uit 1 schotel, met daarop het menu. Omdat in het menuboek van restaurant Griekse Taverne Yamas, onder het rijtje met hoofdgerechten staat: ‘deze schotels zijn ook voor 2 of meerdere personen te bestellen’, bestellen wij een Hermes schotel voor 2 personen. Wij verwachten dan ook 1 schotel, met daarop het menu. Maar wat wij krijgen lijkt in geen enkel opzicht op een schotel. We krijgen domweg 2 Hermes schotels, bestaande uit 2 borden met vlees, 1 klein schaaltje friet en 1 klein schaaltje salade. De woorden: ‘deze schotels zijn ook voor 2 of meerdere personen te bestellen’ wekken dus een suggestie die niet waar gemaakt wordt. Het kleine schaaltje salade is te klein. Kortom: te weinig salade. De friet is beroerd slecht. Hard gebakken, korte bruine en zwarte stukjes van nog geen centimeter. Alsof het afval friet betreft wat onder in de oven heeft gedreven, of het allerlaatste restant friet betreft uit een zak. Het vlees is goed.
We spreken een personeelslid aan over de kwaliteit van de friet. Zij bestaat het te stellen dat de eigenaar de kwaliteit van de friet ook slecht vindt. Verder spreekt zij over de aardappeloogst en vertrekt. ‘Wij vragen ons af, waarom de eigenaar dan ons juist die friet geeft?’ Wij zouden mensen dergelijke friet nooit voorschotelen. Even later komt de eigenaar aan tafel. Hij begint over de friet en schuift de slechte kwaliteit daarvan toe aan de aardappeloogst. Hij zegt zijn aardappelen te betrekken van een plaatselijke boer. Is oncontroleerbaar, terwijl de eigenaar wel op de website van zijn restaurant schrijft het vlees te betrekken van een plaatselijke slager. Verder is het toeschuiven van de slechte kwaliteit van de friet aan de slechte aardappeloogst volstrekte nonsens. Vorig jaar was de aardappeloogst slecht, maar er waren ook goede aardappelen. ‘Koop als eigenaar van een restaurant de goede aardappelen.’ Maar klaarblijkelijk wil de eigenaar voor een dubbeltje op de 1ste rang. Na zijn gesprekje over de oogst vertrekt hij weer. Ondertussen krijgen de buren van ons ook friet. Die friet ziet er geweldig uit. Weer even later komt de eigenaar met een bak met friet. Hij wil ons van zijn gelijk overtuigen, maar wat hij doet is ons wantrouwen juist vergroten; deze man had ons nooit zo’n bakje met slechte friet mogen serveren.
Het amicale begin had dus toch als doel om ons uiteindelijk te belazeren; de vriendelijkheid was na onze klacht over de friet verdwenen. Jammer want ons belazeren doet men maar 1 keer. Vertrouwen geeft rust en zekerheid. Wantrouwen geeft onrust en onzekerheid. En omdat wij onzeker zijn vertrokken laten we dit restaurant vanaf heden links liggen. Aan het eind van de rit, met 30% korting, hebben wij € 44,30 af moeten rekenen. Daar heb je in Duitsland, zonder korting, veel meer en veel beter Grieks eten voor.