De Sjans in Maastricht

Wat een vervelende ervaring hebben we in dit restaurant mee gemaakt...

Wij zijn een vrij koppel, die het leven viert door het maken van verre reize die we te voet af leggen. Onze reis nu gaat van Nederland naar Italie.

Er zijn vele goede dingen aan het lopend reizen. Nummer 1 is, terug naar de basis. Leven zo klein als je kan. Genieten van de kleinste dingen, het gezang van de vogels, de wondermooie zonsondergangen, even geen telefoon, contact met elkaar en het leven ons heen.

Ook moeilijke dingen komen letterlijke en figuurlijk op ons pad. Vermoeidheid van het lichaam na 25 kilometer wandelen met een 20 kilo backpack op je schouders, lopen in de regen, slapen in een natte tent... en onze grootste zorg, water.

Door corona is het lastig om water te vinden, bijna alle restaurant zijn dicht en als we dan eindelijk een restaurant vinden dat open is, in dit geval was het de Sjans, vragen we gelijk of we onze 2 liter waterflessen mogen vullen.

Een wat ouder uitziende vrouw lachte ons in ons gezicht uit en zei, ik citeer: 'Ik kan je natuurlijk geen water geven als je niks koopt in verband met corona.'

Voor ons is dit een schande! Vrouwen in Afrika lopen 10 kilometer naar een rivier om daar 5 liter water op haar hoofd mee terug te nemen voor haar kinderen. Riskeert haar leven elke dag....

Hier in Nederland, waar we alles hebben wat we ons kunnen wensen, zeggen we bespottend nee tegen 2 mensen die na een lange reis om maar liefs 4 liter water vragen. Het is om je voor te schamen.

Ik zou zeggen ga lekker naar het restaurant er tegen over, waar ze ons het water, met een warm hart en een vriendelijke glimlach, zonder enkel probleem lieten vullen