‘t Zotte Lemke in Nijmegen

Gisteravond gegeten bij het Lemke met een gezelschap van 4 personen.

Allereerst iets over de sfeer. Het restaurant kent een klassieke, donkere inrichting die verzorgd is, maar wel uitermate oubollig aandoet. Bloemstukjes met een plukje gipskruid en rode roos (waar je op bruiloftrecepties niet meer mee gezien wilt worden), een wit gesteven tafellaken en een enorm middeleeuws schilderij brengen niet direct de indruk van de meest gedurfde creaties teweeg. Voor als je ervan houdt prima, wij gaan er, gecombineerd met het feit dat we op 1 ander stel na de enigen zijn en het klassieke begrafenismuziekje op de achtergrond, haast van fluisteren. Het pand is overigens prachtig en stamt uit 1500.

De ober verzekert ons dat het niet altijd zo rustig is op een zaterdagavond. De jongeman past trouwens qua manieren zeker in het plaatje, maar qua ervaring en leeftijd niet: piepjong. Hij had niet meer in contrast kunnen zijn met de ambiance waarin hij zich bevindt. We schrikken hier een beetje van. We vragen hem toch naar wijnsuggesties. De wijnkaart is een zeer prestigieuze waar een Rothschild a 1275 euro niet op ontbreekt.

De door ons gekozen wijn heeft de ober zelf nog nooit op en hij werkt er ook nog te kort om te zeggen of andere gasten hem lekker vonden. Hij is eerlijk, dat wel, maar wij hoopten toch op iets meer deskundigheid of tenminste een aanwezige sommelier die ons kan adviseren over de wijn. Deze ober blijkt, zo horen we later van hem, nog in de leer. Hij wordt vervolgens uit de brand geholpen door zijn 'leidinggevende', dit blijkt echter een 17-jarige te zijn die hoewel eveneens uiterst correct en iets zekerder in zijn presentatie niet kan verhullen dat ook hij nog weinig ervaring heeft.

De door ons gekozen wijn blijkt helaas op.. Jammer, maar niet getreurd, we gaan voor een andere. Die is er gelukkig wel. We nemen vervolgens het Lemke menu, bestaande uit 4 gangen. Als appetizer krijgen we een mooi gepresenteerde pate in een rolletje met een glaasje tuinkerssoep ernaast. Subtiel en lekker. Vervolgens een voorgerecht bestaande uit zeebaars op pastinaakpuree. Heerlijk! We worden blij.

Hoofgerechten: ossehaas met spekjes en wilde paddenstoelensaus of kalfshaas met truffelsaus. Beiden perfect bereid.

De gerechten volgen elkaar wel snel op. Iets te snel. Mede doordat de obers en de kok waarschijnlijk niet veel te doen hebben is er voor ons weinig adempauze. Qua tempo had het iets rustiger gemogen.

Het dessert is een appelcrumble, op verzoek mochten wij ook voor wie dat wilde een kaasplankje. Appelcrumble is prima, maar verdient geen originaliteitsprijs. Toetjes, zowel qua smaak en presentatie, dat is ook een vak apart. Maar voor een restaurant waarin wordt aangegeven dat alle zoetigheden afkomstig zijn uit eigen patisserie hadden we iets specialers verwacht.

Concluderend hebben wij hier zeer goed gegeten (de prijs is hier ook wel naar), maar niet zo gedurfd. De leeftijd van de obers, die is wel gedurfd, maar niet direct in het voordeel zolang deze niet vergezeld worden van een senior die de wijnkaart en gerechten net dat extra beetje kracht kan bijzetten.