Fred in Rotterdam

Een oude schoolvriend wilde weer eens samen met mij een vorkje prikken, dat moest dan wel op twee sterren niveau. Een aanbieding op de Heerlijk site trok ons meteen over de streep. Een zes gangen all-in menu voor €120,-. Tafelgenoot had, helaas voor mij, een duidelijke voorkeur voor het diner.
Het restaurant is makkelijk met openbaar vervoer te bereiken, tram 21 stopt bijna voor de deur. De inrichting is speciaal, een mengeling van kunst en kitsch. Het gouden plafond, de gecapitonneerde bekleding van de muren zijn op zijn minst apart te noemen. Verder ook luxe, met leer bekleedde draai fauteuils, fijn wit fijn linnen op tafel en zilveren couverts van het type Hollands glad.

We startte met een frisse stille witte uit Italië van het huis Montej die goed bevalt. Ernaast het borrelgarnituur met drie hapjes. Een kaas soufflé, toast met een mousse van paling en crumble van pistache en een quenelle hartige crème op een stevig volkoren broodje. Smaakvolle hapjes.

Vervolgd door de amuse die, zoals later bleek, de eerste gang was. Een kogel crème van avocado met een jasje van paprika poeder aan tafel overgoten met een mooie olijfolie. Een smeuïg hapje met lekkere vettige smaakjes die overigens niet zo mooi combineerden met de frisse wijn.

De eerste begeleider was Moelleux van Château Tourmentine uit de Côtes de Bergerac, beetje ingetogen aroma met een toets van kamille, rond en bescheiden in de mond. Op het bord een mooie presentatie van een cilinder eendenlever op een compote van abrikoos in dunne cirkels aangebracht. De afwerking was met een krokante schijf, blokjes van gekarameliseerde brioche en bolletjes van appel. De lever was delicaat en de maken van het garnituur pasten mooi bij elkaar. De wijn werd door het gerecht iets lekkerder maar bleef wat op de achtergrond.

De tweede wijn was een Chenin Blanc 2012 van het Zuid Afrikaanse huis Diemersfontein. Mooi aroma met tonen van rijpe perzik, in de mond romig met geroosterde amandel. Uit de keuken een halve kreeft in een frisse eigen bisque afgewerkt met schijfjes “red meat” biet, jonge koolblaadjes en een rolletje van zandwortel. De kreeftenschaar was mooi zacht, de halve staart daarentegen was behoorlijk taai. De smaakbeleving was erg goed, met in de hoofdrol de frisse bisque. De wijn sloot hierbij keurig aan.

Ik bleef bij wit met een Marokkaanse Chardonnay van CB Initiales, een volle en rijke wijn met een uitbundige houttoets. Op het bord een stuk bruin gebakken tarbot in een soepje van knol- en bleekselderij met hierin partjes van meiknol en bieslook. Op de tarbot nog een mousseline van aardappel en aardappel krokant. De tarbot was ietsje droog maar dat werd gecompenseerd door het soepje. De smaak was goed maar ik miste de wow factor. De uitbundige wijn werd hierdoor de hoofdrolspeler van het gerecht.

De “vijfde gang” in het bourgondisch Brabant, “pre dessert” of “spoom” genoemd, was een cocktailglas met sinaasappel structuren. Partjes, sap, sorbetijs en wat zeste, een lekker fris tussendoortje om de mond op smaak te brengen voor het dessert.

De dessertwijn was een Monbazillac 1995 van Château Cadière, in het glas amberkleurig, dus licht geoxideerd en hierdoor in het aroma en mond een karameltoets. Op het bord wederom een mooie presentatie. Als basis een schijf pannacotta, erop een schuim van vanille met enkele chocolade kogeltjes, krokant en cake van speculaas, spongecake en een kogeltje van vanille met dun oranje jasje. Goede smaakjes maar ook hier ontbrak voor mij de wow factor.

Als afsluiter nog een krachtige espresso en een keuze uit de voorgereden friandise trolley. Om de keuze te vergemakkelijken was er een presentatietegel waarop alle friandises lagen, die werd voorzien van keurige uitleg. Als laatste nog een stelling met beignets in puntzakjes.

Bediening is goed geregeld, de zwarte brigade bestaat uit mannen die het werk op een zakelijke en joviale wijze uitvoeren. De uitzondering was de jonge charmante, Zuid Afrikaanse Sommelière die op een keurige en toegankelijke wijze de wijnen presenteerde.
Prijs-kwaliteitsverhouding was voldoende, toch een beetje teleurgesteld in de wijze van het tellen van de gangen. Dat was nog niet zo erg geweest als de vier gepresenteerde gangen ook echt toppie waren. Onze verwachtingen waren dus duidelijk te hoog gespannen en licht teleurgesteld verlieten we Fred.