In den Doofpot in Leiden

Al meer dan 20 jaar geopend en de huidige chef Patrick Brugman werkt er inmiddels ruim vier jaar. Gelegen aan het water in het oude centrum op loopafstand van het station en gevestigd in een rijksmonument uit 1653. Ze staan tevens bekend als wijnrestaurant en op Tripadvisor staan ze bovenaan. Dat wilde ik wel eens gaan proberen.

De inrichting is verrassend modern met witte tinten en lila sfeerverlichting, er zijn slechts enkele authentieke elementen bewaard gebleven. Ik kreeg een tafel aan het raam, fijn. Als aperitief een Viognier met eigen label uit de Pays d’Oc, die goed beviel. Het eerste hapje was een bladerdeeg krokantje waarop roomkaas op smaak gebracht met Madeira afgewerkt met keurig gedresseerde plakjes champignon en een poeder van cepes. Subtiele smaakjes.

Gevolgd door een eigen variatie van de nummer 86 van de Chinese menukaart, Foe yong hai. Gepresenteerd in een eitje dat gevuld was met roerei en een sappige tomatensaus waarop wat gepofte wilde rijst, fijn gesneden bieslook en enoki. Dat lepelde lekker weg.

De laatste amuse was een wonton van koolrabi gevuld met een tartaar van gamba waarbij roze grapefruit en dotjes crème van miso, een verfijnd smaakbommetje met mooie zuren.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd, uit Italië een Falanghina 2017 van Terre Stregate, bloemig aroma en in de mond tonen van geel fruit. Uit de keuken Noordzeekrab salade waarop wat kleine stukjes gefermenteerde eidooier, kroepoekje van alg en dotjes gel van roos. Ernaast een schuim van strandkrabben. Milde smaken en een wat droge textuur, ik miste de frisse toets en snapte de gefermenteerde eidooier niet helemaal. De wijn vulde het gerecht aan. (7)

Uit Duitsland een droge Grauburgunder 2017 van Manz elegant met subtiele mineraliteit. Ernaast bereidingen van ossenstaart. Als basis een gelei van de bouillon met hierin twee cilinders rillettes aangevuld met stukjes eendenlever, krokantjes van ui en cressjes. Op de rand van het bord een samosa gevuld met stoof van de ossenstaart. Goede smaakjes waarnaast de wijn wat wegviel. (7,25)

Voor bij het pièce een klassieker, chardonnay 2016 uit de Bourgogne van Antoine Olivier gemaakt in een aangename frisse stijl. Uit de keuken een tweetraps gerecht. In een schaaltje zacht gegaarde en geschroeide zeebaars op een bedje van witte wijn risotto met eromheen een vinaigrette van scheermessen. Afgewerkt met een oester en stukjes bloemkoolzwam. Prima cuisson en smakencombinatie met mooie zuren. De wijn sloot naadloos aan, genieten. Om de gang af te sluiten nog een kroepoekje van paddenstoelen waarop een quenelle tartaar van de zeebaars en een dotje schuim van kalamansi, heerlijk. Duidelijk de topper van de middag en een echt hoofdgerecht. (9).

De dessertwijn was een Pacherenc de Vic-Bilh 2016 van Château Laffitte Teston, verrassend fris met tonen van perzik en abrikoos. Het dessert zag er keurig uit. Verschillende structuren van bloedsinaasappel, krokante cannelloni gevuld met schuim, kleine merengues en twee quenelles vanille ijs. Mooie smaken en goede texturen waarnaast de wijn in balans was. (7,75)

Bediening was zeer goed verzorgd, correct met keurige presentaties.

Met deze prijzen, die toch wel boven gemiddeld zijn, lagen de verwachtingen net ietsje hoger. Het pièce daarentegen voldeed wel.