De Postwagen in Tolbert

Na de menukaart online bestudeerd te hebben was ik met hoge verwachtingen ernaartoe gegaan. Er kwam niks van uit. Niks van streekproducten, niks bio, niks ambachtelijk. Industriewaar, had van de Aldi of de Lidl kunnen zijn. En ook nog zonder fantasie en liefde gepresenteerd. Als in een ouderwetse bedrijfskantine.

Tijdens de voorjaarsexcursie van Stichting Oude Groninger Kerken waren wij voor de lunch in de Postwagen. Nog nooit heb ik bij zo'n excursie een dermate liefdeloos verzorgde een saaie lunch meegemaakt! Na afloop was mijn honger verdwenen, dat wel. Ik zat vol van het overmaat aan koolhydraten.

Hoog professioneel leek er een lunchbuffet opgebouwd. Leek!
Twee grote potten met soep, twee grote schalen met salade. Twee afgedekte grote buffetpannen, waarin later alleen maar kroketten bleken te liggen. Niet bij voorbeeld scrambled eggs in de ene en kroketten in de andere.
Plus meerdere grote platen, die nog met plasticfolie waren afgedekt.
Dan de teleurstelling: er lagen allemaal kant-en-klaar belegde zachte bollen op. Twee derde met vleeswaren, een derde met kaas. Te veel broodjes met vlees en te weinig met vlees alternatieven. Dit in de huidige tijd, waar zo veel mensen over gegaan zijn naar vegetarisch of zelfs veganistisch.
Geen boter. Niet apart op het "buffet". Niet op de broodjes.
Het was toch een droog verhaal, zo'n belegde bol. Wel lagen er twee dikke plakken komkommer op. Jammer dan, als je komkommer niet verdraagt. De verhouding broodje - beleg was 4/5 broodje en 1/5 beleg.
De "salade" bleken twee grote schalen met ijsbergsla te zijn waarover gebraden en in kleine stukjes gesneden bacon plus in kleine stukjes gesneden plakken gerookte kipfilet ware gestrooid en plakken gekookt ei waren gelegd. Geen druppel dressing! Ook niet in een kom naast de slaschalen.
Ook hier: op beide schalen hetzelfde. Niet, zoals je zou kunnen verwachten bij een Nederlandse lunch, een schaal met huzarensalade en een schaal met sla.
Ook de soep was enkel tomatensoep. In beide pannen. Pech voor die mensen, die geen tomaat eten. Trouwens een fantasieloze tomatensoep, had kant en klaar van Unox uit de blik kunnen zijn. Met wat geraspte worteltjes en selderij uit de voorraadschaal voor de 'standaard gemengde salade' van het restaurant er in gestrooid. Minder zout dan Unox misschien, maar ook verder zonder smaak.

Niks wat als toetje had door kunnen gaan, was te vinden. Geen vruchten, geen zoete gebakjes. Niks voor bij de koffie na de maaltijd, niet eens een koekje.

Het buffet werd veel te traag bijgevuld. De soeppannen stonden een hele tijd leeg. De platen met broodjes: idem dito. Ook de kroketten leken gewoon "op" te zijn. Tot er op het laatste moment, de eerste mensen waren al teleurgesteld vertrokken, er toch nog nieuwe voorraad kwam. Te laat.

Er waren naast sinaasappelsap, melk en karnemelk ook zogenoemde thee en koffie. Deze laatste zelf te tappen uit grote koffiepotten zoals men die uit verenigingshuizen kent.
De 'thee' was niet te drinken. Gekleurd water zonder smaak. Volgens de ober lagen de theezakjes onderin de pot, uiteindelijk dus een uur te trekken. Dit kan toch niet! Vermoedelijk drie theezakjes op 15 liter water, anders het heel bitter en pikzwart geworden zijn.
De koffie was standaard filterkoffie zoals wij die kennen van de koffietafel uit de jaren 70. Een bittere en verder aromaloze soort. Drinkbaar. Allesbehalve lekker.

Per persoon werden 14,75 € gevraagd voor de lunch. Veel een veel te duur gezien de uitvoering. Volgens mij heeft het bedrijf met deze lunch heel veel winst kunnen boeken. Van de gasten zal, denk ik, niemand een tweede keer dit etablissement opzoeken.