Zout & Citroen in Oosterhout

Ik volg het restaurant al even en een fijne manier om relatief voordelig kennis te maken is tijdens de restaurantweek. Het was prima zomerweer en het restaurant ligt op fietsafstand. De tocht langs het Wilhelmina kanaal is aan te bevelen.
Het restaurant is gevestigd in een monumentale koetshuis van Slotje Brakestein Het ligt mooi in het groen in een luxe wijk van Oosterhout. De inrichting is sfeervol met authentieke elementen zoals een balken plafond en muren met de onderste helft van baksteen. Op de vloer liggen donkere tegels. Achter het restaurant is een serre gebouwd met uitzicht op de mooie grote tuin. Naast de serre is het terras. De tafels binnen zijn keurig ingedekt met damast en de lederen stoelen zitten comfortabel.
Het aperitief gebruiken we op het terras, een Duitse Sylvaner 2012 van het huis Winzer Sommerach. Doordat hij wat te koel geschonken werd was het aroma ingetogen maar bloemig. In de mond een aangename zuurbalans en een elegante afdronk, een hele fijne huiswijn. Het borrelgarnituur bestond uit met groene olijven en een schaaltje knapperige groentes met onderin een dipsaus die naar “joppie” smaakte.

De kaart werd uitgeserveerd en er waren volop uitbreidingsmogelijkheden, we kiezen als extra amuse de oester bereidingen en een extra tussengerecht.
De eerste amuse is een madeleine van Raz el Hanout met hierop granaatappel, keurig. De tweede was origineel, een Chibouste van rendang met saté crunch. Zoet met hartig een heerlijke combinatie die naar meer smaakt.

Het broodgarnituur is luxe, sneetjes zuurdesembrood van Menno met ernaast rucola pesto, fleur de sel, olijfolie met handig pipetje en gezouten boter.

De oesters hadden een lauw warme en een koude bereiding. De warme is met Huitre de champagne, de oester komt hierin mooi tot zijn recht, heerlijk. De tweede is met aardbei en vanille, hierin is de aardbei overheersend en kwam de oester pas in de nasmaak op de voorgrond.

We gaan in de serre (sfeervoller) zitten voor de rest van het menu. De eerste begeleider wordt keurig gepresenteerd en deze is een favoriet van de sommelier. Een Duitse Pinot Blanc 2011 van Schloss Saarstein, een strakke zuivere wijn met heerlijk aroma, mooi. Uit de keuken een fijnproevers gerecht. Carpaccio van gamba met cocktailsaus, blokjes avocado, granny smith appel, makarons van kropsla en afgewerkt met assortiment cressjes. Wat een heerlijke smaakjes en wat een geweldige aansluiting met de wijn. Een echt topgerecht en onze topper van de middag.

De tweede begeleider was een Australische van het huis Rolfbinder. De Christa Rolf 2011 gemaakt van Shiraz en Grenache met in het aroma tonen van zwarte bes en aangename kruidigheid, soepel in de mond met een heerlijke afdronk, erg lekker. De presentatie van het tussengerecht was apart, het zat in een whisky glas en was gelaagd opgebouwd. Op de bodem hachee van ossenstaart met hierop een eidooier, dan een schuim van aardappel en de bovenste laag was met blokjes pata negra, brood krokant en verse kruiden. De start is uitstekend maar na dieper scheppen gaat de smaak van de hachee overheersen. Hierdoor verdween de verfijning in het gerecht. Het vlees was zacht en een beetje glibberig, dat laatste is minder mijn ding. Ook de wijn werd overschaduwd door de hachee maar was met zijn heerlijk aroma een goede begeleider. Een bourgondisch gerecht dat zeker lekker is maar dat een naar mijn mening een te groot contrast vormt met de eerste, zeer verfijnde gang.

Voor het hoofdgerecht schakelen we terug naar wit. Een Riesling “S” 2012 van het huis Geil, een fijne strakke Duitse riesling die goed bevalt. Op het bord een fleurige compositie van een moderne paella. Op de huid gebakken dorade met gepofte tomaat, crème van tomaat, crème van gele paprika, crème van doperwt met hierop gedroogde rijstkorrels, gekookte doperwten en een vissaus. Stuk voor stuk goede bereidingen die goed combineren. De vissaus en de crème van doperwt met krokante rijst springen er iets boven uit. De wijn was iets te licht in de mond tegen de vollere smaken van het gerecht. Hij was met zijn aroma een fijne begeleider. Een goede ronde maar niet top.

De dessertwijn was weer iets speciaals, een versterkte muskat van het huis Frontignan, 15 maanden op hout gerijpt. Hierdoor een donkere amberkleur. In het aroma tonen van krenten en sinaasappel, in de mond vol en complex met een zoete afdronk.
De dessert amuse is geïnspireerd op het bekende raketijsje. Op een kiezel een schuim van 7-up met erop twee makarons van framboos waartussen sinaasappel mousse. Smaken die duidelijk herkenbaar zijn en de mond is hierna aardig gereset naar zoet.
Het dessert ziet er keurig uit, op een bedje van gemarineerde ananas blokjes een quenelle roomijs van salmiak, schijfjes zwarte olijf en partjes framboos. Op het ijs nog een krokant plaatje van ananas en ernaast nog een vinaigrette van framboos. De salmiak is de verrassende smaakmaker van het gerecht en opvallend was de naadloze aansluiting van de wijn, uitstekend. Een prima keuze en een prima ronde.

Als afsluiter een krachtige espresso met een zestal heerlijke friandises.

Bediening is geheel verzorgd door Patricia de Groot (maître en sommelier) dat liep gesmeerd, goede presentatie van gerechten en wijnen en voldoende persoonlijke aandacht.
Prijs kwaliteit is in de restaurantweek altijd goed geregeld en komt uit op zeer goed. Het menu 22,50, de oesters 7,50, tussengerecht 13,50, wijnarrangement 25,50 en koffiearrangement 6,50.
Bram Helleman de chef hebben we niet echt gesproken maar we hebben hem wel verschillende keren aan tafel gezien. Zijn gerechten zijn naar mijn mening erg wisselend, van verfijnd tot bourgondisch met soms nieuwe en verrassende smakken. De wijnen waren over de gehele linie zeer goed maar niet altijd even goed aansluitend. Een zaak met potentie, wij blijven volgen.