Café Colette in Haarlem

Ons vierde jaarlijkse etentje bij Café Colette was het minste tot nu toe. Dit was vooral te wijten aan de plek waar we neergezet werden: een aangeschoven tafeltje ongeveer ín de keuken. De gezellige rumoerigheid van deze bistro naar Frans voorbeeld ging hier nét iets over de grens heen: het was bij vlagen onmogelijk om elkaar te verstaan. Over de wijn kon toch al niet veel besproken worden: Colette vermeldt op de kaart geen druiven. Voor iemand die niet élke wijn van de wereld op zijn duimpje kent een uitdaging. We hadden ook telkens iemand anders die ons bediende, wisselend van ruim voldoende tot uitstekend, maar het voelt rommelig. De grote constante in het verhaal blijft echter het eten. Heerlijk, klassiek, compleet. En dat is uiteindelijk toch waarvoor je uit eten gaat.