Zorba De Griek in Beverwijk

Met dit jaar slechts een weekje Parijs als vakantie, togen een vriendin en ik afgelopen week naar Beverwijk. Maar in Beverwijk bleek klein Griekenland te schuilen. Terwijl de straten uitgestorven waren, stapten we in een knus en prettig druk restaurant binnen waar de Griekse klanken ons naar binnen trokken. Zo dit nodig was want onze magen duwden ons al deze kant op.

We werden verwelkomd door - zo bleek - de eigenaresse die, nog voor de stormloop losbarstte gasten verwelkomde. Velen vaste gasten. Maar wij, nieuwkomers, voelden ons niet minder thuis. Later zagen wij dat zij zich bij haar man - zo bleek en: een heuse Griek, zo bleek - had gevoegd om samen vanuit de keuken liefdevol van ingrediënten smakelijke maaltijden te bereiden. Diensters bestond uit twee vriendelijke jongedames die er genoegen in leken te scheppen het mensen naar de zin te maken. De jongste nam de grappen - waaronder enkele flauwe - voor lief en lachte met hem mee.

Toen de jonge dames de toeloop niet meer aan dreigden te kunnen werd, zoals het een familiezaak betaamt, de hulp van de zoon des huizes ingeroepen. Niet via een Griekse oerkreet maar via een moederlijk appje - zo bleek - richting huis met de niet mis te verstane woorden: 'KOMEN NU!' En minuten later stond zoonlief er. Waarom? Omdat het een familiezaak is en je je lieve vader en moeder niet laat zitten. Vakkundig en met het nodige plezier nam hij de leiding over het restaurant over terwijl zijn ouders boven de pitten stonden. Iedere rekening legde de jonge dames aan de zoon voor die het narekende om vervelende foutjes - voor klant en restaurateur - te voorkomen. Met een vaderlijk gezag, hoorde ik hem zeggen, 'Klopt, keurig' waarna de dames glunderend richting tafels vertrokken waar gasten zonder veel morren hun rekening voldeden. Goed gevuld en met een warm hart vertrokken wij uit Klein Griekenland in Beverwijk.