't Smelnehûs in Drachten

Toen de gastheer me net in mn winterjas hees en ons een prettige avond wenste dacht ik, waarom heb ik nog geen recensie geschreven over het Smelnehus? Het is zeker de 10e keer dat we er hebben gegeten en dat moet eigenlijk worden gevierd. Wow 10e keer ergens eten, dan moet het telkens wel goed bevallen hoor ik je denken en dat klopt, het Smelnehus is uitnodigend, mooi statig gebouw, gezellig van binnen en gewoon, zou bijna het woord knus willen gebruiken. Zitten aan de bar, leestafel of gelijk aan een tafeltje aan het raam, keuze te over. Zag laatst Frank Boeijen met zn band met een gelukzalige grijns op het gezicht het Smelnehus verlaten, wat zou hij hebben gegeten vroeg ik me nog af? Beetje gek om Frank Boeijen dan aan te spreken met “Mag ik van u geen handtekening, maar wel weten wat u heeft gegeten?” Dat is gek dat doe je niet. Maar als ik moet gokken dan heeft hij net als ik de spareribs gehad. Toe nu toe ging ik volgens mij altijd voor de spareribs want die zijn meesterlijk! En ja dat moet eigenlijk in dit geval in hoofdletters, het liefst fluoriserend en knipperend maar dat kan helaas niet in een recensie, dus u moet me maar geloven op mijn woord en mijn blauwe ogen. Toen de gastheer tijdens het eten vroeg of ze weer lekker waren en ik mijn vingers aflikte om mijn “ja, heerlijk” kracht bij te zetten, zijn we aan de praat geraakt en werden mijn vriendin en ik deelgenoot van een Smelnehus keukengeheim. Helaas kan ik dat niet met u delen, maar weet dat ze de marinade in eigen huis maken en de ribs lang genoeg laten liggen zo dat ze de marinade goed kunnen opnemen. De ribs worden geserveerd met knoflook en barbecuesaus, gebakken aardappeltjes, franse frietjes en sallade. Onder de ribs een bedje van rode kool en vandaag heel verassend een rolletje spek met zuurkool. Als je er gaat eten, niet vragen naar de kaart of de specials aanhoren, sla met een vuist zachtjes op tafel en vraag om de ribs, want Karel beveelt ze aan. Als toetje voor de echte bourgondiër, neem het kaasplankje, waarom dat het “plankje” heet mag Joost weten want de plank is te groot voor dat verkleinwoordje en aan tafel krijg je van de bediening (ik gok hotelschool) keurig uitleg over de verschillende kazen. Dan mag je na de uitleg, want we weten graag wat we eten, zelf bepalen of je ze in de mosterd of de zoete marmelade met uitjes dipt, of alle twee, neem er wel een port bij dan is het een gekkenhuis van mooie smaken. Mijn vriendin ging ook voor de ribs, en dat is geen grote vlees eter, kan je nagaan hoe lekker ze zijn. Haar toetje was een wentelteefje van Fries suikerbrood met ijs. Laten we het daarbij? Neen we gaan voor koffie, espresso, van bonen gebrand door liefhebbers en waar ze wedstrijden mee winnen. I kid you not, kijk maar eens naar de machines in de zaak waar ze de koffie mee maken, dat is geen speelgoed, dat is het echte werk en dat proef je. Oh je lust geen koffie? Je wil thee? Prima bestel dan de verse munt thee en wees niet verbaasd als ze vragen of je hem met zwarte thee wil, ik zeg doen, honing er bij en genieten maar. Ze hebben er tevens met de hand gerolde Jasmijn thee, ik wist niet dat het bestond, als je een bril hebt gaat hij beslaan terwijl je boven je kopje hangt en kijkt hoe de bolletjes open gaan. Genoeg gepraat en gejubeld ik krijg al weer trek. Eet smakelijk.