Blanco in Sint-Truiden

Begin dit jaar geopend en gevestigd in het Bogaardenklooster uit 1425. Een mooi pand dat klasse uitstraalt. Op de binnenplaats voor het pand een grote glazen serre die als lounge functioneert, rechts ervan de ingang. Je komt binnen in een hoge hal waar een heel groot portret van de chef hangt. Rechts een flinke keuken en links het restaurant gedeelte met royale bar. Modern ingericht met donkere tinten, keurig met fijn linnen gedekte ronde tafels waaraan comfortabele armstoelen.

We startten in de lounge, op een fluweel bekleedde bank. Als aperitief een heerlijke Champagne Trudon cuvée Magnificence, gekozen van de uitgebreide Champagnekaart, die synchroon geschonken werd, leuk.
Ernaast een Ottomaans/Oriëntaals hapjes trio. Om te starten een signature hapje dat ongeveer 25 jaar geleden ontwikkeld is. Een licht krokante tosti met stukje gerookte paling met chermoula specerijen en halve blauwe bes, heerlijk!
Aan een vork een stukje onrijpe ananas met piment en toefje misomayonaise, iets minder fris dan verwacht, wel lekker hartig.
En een krakeling van bladerdeeg met gomasio, furikake en dotjes zee-egel crème, mooi krokant met redelijk uitbundige ziltige toets.

Op een “hand” de eerste amuse, een gillardeau oester met Tahini, wasabi-sesamzaadjes en Marokkaanse citroenparels, feestje!

Verder met een Turks broodkussentje waarop een plak licht ingedroogde tonijn, afgewerkt met rouille, goede textuur, de broodtoets overheerste een beetje.

In een schaaltje een gebakken Bretonse langoustinestaart op een bedje van linzen met plakje prei in een schuimige pomodori. Heerlijk aroma, goede textuur, de smaak had een subtiele aardse toets.

“Lest best” met twee bereidingen van curry. Als basis een frisse gele curry afgedekt met rode curry waarop een crunch van wortel met fijngemalen Kentang Kering (krokantjes) en stukjes kroepoek, een smaak bommetje, wow.

Naar tafel, die we mochten kiezen, fijn. We starten met Turks ballonbrood met een humus rode peper dip, heerlijke wasabi Labna dip, za’atar roomboter en Gemlik olijfolie waarin cibrika.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd, Sauvignon blanc uit de Touraine van Gibault. Zeer aromatisch met tonen van groene appel, in de mond redelijk krachtig. Uit de keuken een tweetrapsgerecht. Een coupe met grijze garnalen in een schuimige Velouté van witlof, een goede start.
Ernaast een tartaar van witte tijgergarnaal waarop een half witlofstronkje met stukjes runder sucuk en schaafsel van parmezaan, aan tafel afgewerkt met een caesar dressing en quenelle oscietra kaviaar. Een originele smakencombinatie, redelijk complex en verfijnd, die prima beviel. (7,75)

Verder met een Turkse wijn, de Vinkara Mahzen Narince 2017 die aan een witte, licht hout gelagerde Rioja deed denken, erg lekker. In een speciaal schaaltje bereidingen van zalm. Blokjes kort aangebakken gepekelde zalm (Lakerda) en quenelle tartaar van zalm (Çiğ Köfte) met toefjes avocadocrème en crosne, aan tafel overgoten met een gazpacho gekruid met Baharat. Originele smaken, de zalm in de hoofdrol, de wijn werd er lekkerder van. (7,5)

Een inmiddels bekende Verdejo 2018 van Savalan uit Azerbeidzjaan, aroma van lentebloesem, fris en sappig in de mond. Ernaast surf en turf. Een bruingebakken coquille op een bedje van Turkse kool waarbij blokjes rundertong, zwarte noodles en kroepoekje van rode curry, aan tafel overgoten met Poolse borsjt. Een enigszins gedurfde smakencombinatie die keurig in balans was. De wijn maakte het geheel iets lichter. (7,75)

Over naar rood met een klassieke Bordeaux 2014 van Château Cône-Taillasson Sabourin die in de smaak viel. Het pièce was “Winter in Istanbul”. Twee bereidingen van wit kalf. Balkjes van de lende en stukje gestoofde wang gerold in fijne crumble van bastogne koek, ernaast een quenelle Ali nazik (auberginekaviaar), streep aardappelmousseline en spruitenblaadjes, aan tafel aangevuld met royale portie eigen jus gekruid met çıbrıka. Keurige cuissons en mooie smaken, de wang vond ik het lekkerst met de zoete crunch, de wijn sloot naadloos aan, genieten. (8,25)

In een klein bloempotje het predessert. Schuim van granaatappel met eetbare bloemen, crunch van pure chocolade en pompoenpitten.
De dessertwijn was een Grand Clos du Moulin du Pé 2017 van Vignoble Marchais, elegant met tonen van rijp steenfruit. Centraal op het bord Griekse yoghurt met quenelle roomijs van ruby chocolade waarin dunne krokantjes, op de rand Turks fruit (vijg en moerbei) aan tafel afgewerkt met een crunch van pure chocolade. Lekkere lichte smaken waarnaast de elegante wijn net overeind bleef. (7,75)

We dronken nog een krachtige espresso in de lounge.

Bediening was uitstekend verzorgd door drie jonge mannen. Synchroon inzetten uithalen en schenken, dat was voor ons de eerste keer.

Samengevat kunnen we stellen dat het een speciale beleving was. Onbekende smakencombinaties met voor ons veel nieuwe specerijen (op verfijnde wijze toegepast). Leuk dat alle gezinsleden van de chef een bijdrage leveren. Dit alles in een hele fijne ambiance met op de achtergrond oriëntaalse muziek. Fijnproevers en smaak avonturiers zijn hier op het juiste adres, bedankt!