Ron Blaauw Amsterdam in Amsterdam

Wij komen niet uit Amsterdam maar hebben in het verleden een aantal malen het restaurant Sophia aan de Sophialaan te Amsterdam bezocht. Bij toeval bemerkten wij dat dit restaurant inmiddels de naam droeg van de chef / eigenaar Ron Blaauw en dat wekte natuurlijk onze belangstelling om en dus de behoefte om nog eens naar terug te gaan. Jongstleden vrijdagavond 27ste mei hadden we om 20.00 uur gereserveerd en omstreeks 19.30 uur aldaar aangekomen vanuit Rotterdam. We hebben gebruik gemaakt van de valet-parking waarvan we de dienstdoende functionaris overigens eerst binnen moeten gaan halen, het is bepaald handiger indien iemand zelf in de gaten heeft of er een auto voor de deur stopt en zijn service komt aanbieden maar goed.

Binnengekomen is er optisch weinig veranderd behalve dan dat de reusachtige mooie foto’s van de nog mooiere Sophia Loren in haar beste jaren zijn vervangen door overigens best leuke voorstellingen die je verder niet bijblijven. Aan de mooie ruime bar hebben we champagne besteld waar we door de vriendelijke bediening in prima tempo een aantal verrukkelijke amuses voorgezet kregen die door de jonge koks achter de bar in straf tempo werden bereid. Helaas helaas wat wij toen nog niet wisten was dit eigenlijk het hoogtepunt van de culinaire avond zou blijken. Immers, na een tweede glas champagne hebben wij ons naar onze tafel begeven alwaar Ron Blaauw himself je de menukaart kwam brengen en toch vooral wees op de verse seizoenproducten waarmee gekookt wordt die voortreffelijk tot uiting komen in de keuzemenu’s. Na overleg hebben wij (zoals zo velen) gekozen uit het 4 gangen menu (uit het 3, 4, of 5 menu). Nu was het in Sophia al zo dat je vanuit het restaurant een goed zicht hebt op c.q. in de keuken en wat je niet direct opvalt maar na enige tijd toch wel is dat je in die keuken eigenlijk helemaal geen dampen of stoom ziet of gesis of gebubbel hoort of kookluchten ruikt. Hoe dit komt is eigenlijk heel simpel. Van de vier gangen is eigenlijk alles koud en pre-cooked (gemise en placed zoals ze zo mooi zeggen). Begrijpelijk is dat dit van vanuit horeca-commercieel oogpunt heel goed verdedigbaar is maar de gast die komt dineren of in Nederlands ‘de warme maaltijd komt nuttigen’ blijft toch met een wat katterig gevoel zitten. Qua opmaak ziet alles er prachtig uit, de kleurstelling is mooi op elkaar afgestemd maar de smaak …? Ja..? Zitten we hier nu te genieten van de smaak..? nee. Alles is lauw en bestrooid met, naar onze smaak toch ietwat te veel eetbare bloemen. De entourage en bediening is strak en goed zonder al te stijf te zijn maar bij de samenstelling en bereidingswijze van de menu’s is de vercommercialisering echt doorgeslagen en daarmee niet leuk meer of beter gewoon stuitend. Kortom met een rekening voor 2 personen van € 275,= is men geslaagd in de opzet dat een couvert moet bijdragen aan het financiële resultaat maar wat ons betreft was dit de laatste bijdrage. Een volgende keer gaan we weer gewoon warm eten met misschien een koud voorgerechtje maar dat is het dan ook.

Susan en Hans.

Rotterdam.