Jan Boeren

Ons laatste bezoek was alweer meer dan zes jaar geleden. Ze hebben inmiddels een plaats in de top 100 van de Lekker verdiend, tijd dus voor een nieuw bezoek.

Het interieur zag er vertrouwd uit, we kregen een tafel aan het raam, fijn.
Als aperitief een Spaanse witte gemaakt van Macabeo en Chardonnay 2018 van Ramon Roqueta die goed beviel. Ernaast een hapjes duo. In een stoommandje een krokante wonton gevuld met rendang waarbij een dip van huisgemaakte chilisaus, mooi hoog op smaak.
Op een leisteenplaatje uitgeholde mini komkommers gevuld met quinoa waarop dotjes gel van citrus en hangop afgewerkt met koriander cresse. Subtiele smaakjes.

We mochten even de wijnkaart inzien. Hierin verrassend veel wijnen per glas en een uitgebreide collectie halve flesjes, prima.

In een houten kistje een tarteletje van papadum gevuld met mosseltje, bundelzwam, dotjes room en een poeder van zeewier. Verfijnd met goede textuur.

De amuse was een cilinder boekweit aangemaakt met paddenstoelen waarop een krokant gebakken polentaballetje, toefjes crème van miso en paddenstoelen, aan tafel afgewerkt met een heldere dashi bouillon. Een hoofdrol voor de boekweit met aardse tonen van paddenstoel.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd door maître Lieke Dappers. Een Picpoul de Pinet van Muret, verfijnde citrus toets met vleugje peer, meloen en ziltigheid. Op het bord een een gerecht die het lentegevoel versterkt. Centraal een ijspastille van appel en yuzu, eromheen rolletjes ceviche van kingfish, sappige kokkels, lint van venkel, crème van scheermes, rolletjes zoetzure rettich, takjes verse kruiden, gedroogde zee eik en poeder van zeealgen. Het geheel was besprenkeld met een vinaigrette van bergamot. Verfijnde ziltige smaken met mooie kruidentoetsen en frisse accenten, waarnaast de wijn keurig in balans was. (8,25)

Door met een Grüner Veltliner Stiegl 2017 van Anton Bauer, gemaakt in een wat vollere ietsje ronde stijl. Uit de keuken zacht gegaarde skrei op een bedje puree van gerookte aardappelen in een Beurre Blanc. Erop grijze garnalen aangemaakt met mierikswortel, groene asperge en zeebanaantjes, ernaast nog een geroosterde plak bloemkool en uitgeholde aardappelcilinder gevuld met crème fraise en haringkuit. De skrei was lekker sappig, het glazige was er net af. De heerlijke rooktoets maakte het gerecht rijker. De wijn sloot naadloos aan. (8,25)

We bleven bij wit met een Nieuw Zeelandse Chardonnay 2016 van Wither Hills, gemaakt in slanke stijl met mooie vanille toets, erg lekker. Uit de keuken een bruingebakken rogvleugel, ernaast een quenelle duxelles van paddenstoel, stukken gerookte paling, rolletjes van groene kool, gebakken anijschampignons, bundeltje enoki en hazelnootolie. Aan tafel afgewerkt met vers geraspte truffel en een schuimige saus. Mooie volle en rijke smaken die prima combineerden. De wijn werd lekkerder en hij vulde het gerecht aan met zijn frisse tonen, genieten. (8,5)

De dessertwijn was een Pacherenc de Vic-Bilh 2015 van Lionel Osmin, mooi rond met tonen van perzik, abrikoos en een vleugje honing. Op het bord als basis een frangipane, erop een Pannacotta van witte chocolade, dotjes mousse van melkchocolade, gel van mango, quenelle sorbetijs van mango-passievrucht, een fijne brunoise van mango met munt en Florentine krokantjes. De frangipane is minder mijn smaak deze vormde de rode draad in het dessert waardoor het wat zwaarder en zoeter werd. Zelfs de wijn werd hierdoor ietsje weggedrukt. (7)

Bediening was uitstekend verzorgd, keurige gedetailleerde prestaties van wijn en spijs, attent met gezelligheid.

Samengevat kunnen we stellen dat de complexere stijl van chef Joris Kerkhofs bewaard is gebleven. De avontuurlijke smakencombinaties hebben plaatsgemaakt voor een uitgekiende smaak balans in een meer klassieke stijl, wat mij persoonlijk meer aanspreekt. Bedankt.