Movieman

Om op zaterdag 11-4-2015 mijn verjaardag te vieren hadden mijn dochters gekozen voor Buitenplaats Plantage in Vogelenzang. Hadden ze maar wat anders gekozen, wat is mij dat tegengevallen! Ik heb nog nooit zo’n slechte ervaring op mijn verjaardag gehad.

We hadden een tafel besteld voor 8 personen: 6 volwassenen en twee kinderen (een van drie jaar en een van anderhalf jaar jong). Van tevoren was aangegeven dat er twee kleine kinderen meekomen, dus kinderstoelen reserveren was geregeld. Toen we net goed en wel zaten, werd er gevraagd of het oudste kind misschien op een gewone stoel kon zitten, omdat ze nog een kinderstoel nodig hadden. Raar, want we hadden ze toch gereserveerd? “Ja, maar er zijn maar 2 kinderstoelen”. Vreemd dat er op meer dan 100 overdekte plaatsen en 200 buitenplaatsen maar twee kinderstoelen zijn.

Ik bestelde eerst een biertje, daarna wilde ik wel wijn. Het wijnglas was al weggehaald. Daarna had de kelner alleen nog maar belangstelling voor twee van onze andere gasten die wat vroegen over wijn. Toen mijn bierglas leeg was, heb ik een half uur tegen leeg bierglas aan gekeken. De kelner kwam wel af en toe langs met zijn flessen wijn, maar voor ik wat kon vragen was hij alweer weg. Uiteindelijk bracht een serveerster een biertje met een warm, dik glas: vers uit de vaatwasser.

De kaart was ook al niet verrassend; voor de hoofdgerechten was er weinig keus; als je niet van zeewier houdt, blijft er kip over of een verrassend klinkende plantageburger. Nou, dat was een gewoon broodje met wat sla, vette saus en een hamburger. We vonden 19,- erg duur voor broodje hamburger. Onzinverhaal over biologisch eten. Een klein flesje “biologische appelsap” voor 4 euro? Heb je wel eens gehoord van synthetische appelsap? Wij niet. Onze tafel was bij een deur. Enkel glas. Het werd erg koud toen de zon weg was.

De bediening was niet alert; je moest overal om vragen, er was nauwelijks iets waar zij zelf aan dachten. Ze hadden o.a. niet door dat mijn glas al lang leeg stond. Doordat een kind niet in een kinderstoel kon zitten, kon hij vrij rond lopen. De ander wilde dat ook wel, dus door het gebrek aan een kinderstoel moesten de dochters steeds achter hun kinderen aan.

In de toiletten zien we stickers waarop staat dat er kraanwater wordt geserveerd. Dat werd ook gevraagd en neergezet. Vies, lauw water met een takje en een stukje citroen er in. Niet te drinken, dat lauwe water.

Het was mijn verjaardag, dus ik trakteerde. In het half donker kreeg ik een bonnetje, ik schrok me wild van het eindbedrag. Na een vluchtige blik, voor zover je wat kon lezen bij de donkere kassa, betaald en zoals wij gewend zijn, een fooi er bij.

Toen wij thuis nog even napraatten over de avond, zagen wij op het bonnetje dat er 3x 2,50 is gerekend voor dat vieze lauwe kraanwater. Laaiend was ik, want water is het minste wat je gratis weg kunt geven. En het was niet te drinken. Voor 7,50 kan ik mijn tuin de hele zomer water geven.

Maandag gebeld met het restaurant, want ik wilde hen toch de kans op weerwoord geven. Ik kreeg een man aan de lijn die luisterde, wat vroeg en besloot met de woorden: “Vervelend voor u, maar ik ga er helemaal niet over. De zaak is van mijn vrouw en dochter. U wordt teruggebeld.”. Inmiddels na twee weken ben ik nog steeds niet gebeld. Het Slow down principe? Wat een goedkope manier om te verbloemen dat je je werk niet aan kunt! De enige die rap was, was de kelner met zijn flessen wijn. Maar dat begrijp ik wel als je flessen pakt waaruit je voor 8,-- per glas kunt schenken... Ik heb nog nooit zo’n rot verjaardag gehad. Ik ga er ook nooit meer naar toe en ik vertel het ieder die het maar horen wil. Zulke restaurants zijn het niet waard om te bestaan.