Paul Heijnen

Ik ben hier af en toe te gast en als kleinzoon van een slager kan ik een goed stukje vlees wel waarderen. Het verbaast mij dan ook dat een aantal mensen een negatieve ervaring hebben. Het personeel doet het prima en je kunt gerust van goed gastheerschap spreken. Dat de eigenaar een rustige en nuchtere Hollander is en dat je dit niet kunt vergelijken met bijv. de achterhoekse of brabantse gezelligheid, is waar, maar dat betekent niet dat hij geen hart voor de zaak heeft. Kortom: ik voel mij er op mijn gemak. Dat er af en toe wat fout gaat, dat zal best, maar ik vind het belangrijker van hoe ze het oplossen. Je moet als je een gezellig samenzijn hebt niet op alle slakken zout leggen. Het is juist interessant juist als er wat fout gaat. Je moet dat gewoon zien, als een extra element dat een avond interessant kan maken. Maar verplaats je eens in het restaurant gebeuren zelf, als er gasten komen die niet gereserveerd hebben: je wilt ze niet voor het hoofd stoten en dan moet je wat schipperen. En als je daardoor wat langer moet wachten, kan ik me voorstellen. Ik weet dat degenen die mij altijd uitnodigen nooit reserveren, maar we komen ze wel tegemoet door gewoon vroeg te gaan eten, want dan is alles goed in te plannen en ik vind het dan leuk om te zien als het wat drukker wordt, hoe het geheel lekker doordraait. Met Valentijnsdag ben ik ook weer van de partij, gewoon omdat het gezellig is en je een lekker stukje vlees op je bord krijgt. Ik wou ook dat de biefstuk wat goedkoper op de kaart stond, maar voor een lekker stukje vlees betaal je wel een forse inkoopsprijs. Maar bekijk het eens van een andere kant: als kleinzoon van een slager bracht mijn vader elke week biefstuk van zijn vader mee, omdat de mensen het in tijden van crisis zeker niet konden betalen: Kortom het bleef over. Dat gooi je niet weg. Ook al was het wel eens te veel. Vroeger kon ik wel 1 kg op. Nu niet meer [ik haal met moeite maar een steak van 600 gram - misschien als ik meer oefen weer 1kg- , maar nu geniet ik er meer van. En dat vlees niet meer zo smaakt als bij mijn grootvader, dat is voor mij ook al geen argument meer, omdat elk koeienras zijn eigen smaak en charme heeft. Wat dat betreft moeten we blij zijn dat we een eigenaar hebben die gewoon weet wat goed stukje vlees is. En of het vlees nu van een limousine of bijv. uit Ierland komt, het belangrijkste is dat de kok er iets lekkers van maakt. Kortom ik verheug me nu al op een lekker stukje vlees. Het moet voor de eigenaar-vakman eigenlijk een doren in het oog zijn, dat ik voor puur zonder sauce ga. Maar wie weet, maak ik wel mijn eigen kruidensamenstelling en vraag ik het stukje vlees hiermee te bereiden. Ik ben er juist achter van hoe je een cajunkruiden melange kunt maken en ze zijn hier best bereid om samen met een klant te experimenteren. En dat: Dat kan alleen op de Veluwe en dat kan niet in de stad. Maar je moet het wel vragen.

Het komt niet vaak voor dat ik enthousiast ben over de opzet horecagelegenheid. Deze unieke locatie - een vroeger weeshuis - heeft een unieke historie, waar gemeenschapszin heel gewoon is. Vervolgens zit de zorgzaamheid voor elkaar in de genen van de Bolswaarder. Je moet er echt naar toe gaan om het verhaal van de mensen zelf te horen. Een buitenstaander kan het niet vertellen, want ongetwijfeld vergeet je een stuk en dan doe je geen recht aan de rijke historie van de Stad en haar inwoners en met name van wat Hid Hero voor haar tijd betekende en met name nu nog voor Bolsward en omgeving betekent.

En als je er dan toch bent, geniet dan van wat ze daar kunnen klaarmaken. De namen van de gerechten op de kaart doen eenvoudige gerechten vermoeden, doch vergis je niet. Neem maar eens een schnitzel - een Weeshuis schnitzel. Als kleinzoon van een ambachtelijke slager waardeer ik een goed stuk vlees. Vooral als het ook nog lekker klaargemaakt is. De eigenaar die hier in de keuken staat verdient de titel "The Masterchef of the North": Iemand die in staat is om van een goed stuk vlees een rolls royce onder de schnitzels te maken. Lekker. Zo goed is het me bevallen dat ik in een week drie keer dezelfde Weeshuisschhnitzel besteld heb. En om eerlijk te zijn: ik had ze een hele week wel willen eten.

Voor mij een reden om hier vaker terug te keren en te genieten van de creativiteit van deze jonge eigenaar. Ik vind het knap dat je met deze formule zo'n culinaire prestatie neerzet.

Mijn advies: ga buiten het seizoen, dan is het minder druk, maar je krijgt er meer voor terug. Dan kun je het geluk hebben dat je met de neus in de boter valt, omdat een van de verenigingen daar komt eten en je een deel van het culturele leven kunt aanschouwen en waar je het gevoel krijgt dat ze je opnemen in hun gemeenschap. Ook al heeft dat dan een tijdelijk karakter: Het is een plaats waar je thuis voelt. Ik heb het mensbeeld van de Fries - de stugge Fries - waar je geen contact mee kunt krijgen, drastisch moeten bijstellen, want niets is minder waar: Friezen zijn gewoon gezellige mensen. Echte gezelschapsdieren, alleen ze zijn wat minder luidruchtig. Kortom je kunt hier nog ouderwets genieten van culinair vakmanschap en gezelligheid en hartelijkheid.

In de Winterdag is het wat minder druk, maar dat zou ook kunnen liggen aan het winterse weer.

Nu ik zo denk van wat deze locatie voor mij betekent, bespeur ik de gedachte dat ik best een beetje jaloers ben op de eigenaar, omdat die zo'n lekkere schnitzel kan maken. Ik ga zeker proberen het thuis ook een keer te maken en hoop er op dat ik een klein beetje in de buurt kom van zijn creatie.

Ik ben zo enthousiast van deze Schnitzel, dat ik de andere gerechten vergeet te noemen. Dat moeten jullie me maar vergeven: tenslotte, als je in 40 jaar tijd niet zo'n lekkere schnitzel hebt gehad, dan mag je er naar mijn mening best enthousiast over doen. Eigenlijk is het best jammer dat ik niet de naam van het recept gevraagd heb.

Leuk restaurant dat erg ondergewaardeerd is. In overleg kun je zelfs vragen of ze een menu samenstellen uit wat jij lekker vindt. Dat is nog eens grensverleggend. Probeer maar eens als kok iets te bedenken als je met een ingrediënt iets moet maken dat in alle drie de gerechten voorkomt. Soms zou je willen dat je iemand een titel mag geven. Sommige gerechten verdienen het predikaat dat het bereid is door "de Masterchef van de Veluwe"! Hier is het devies Denken, Durven, Doen!

Het leuke is dat je hier als gast in goed overleg mag aangeven hoe hoog de lat mag liggen. Maak er gebruik van, want culinaire verrassingen zijn niet uitgesloten.