Mono

Een prima service/bediening en mijn lamsrack was ok van smaak en mals genoeg, ook lang op temperatuur. Tot zover de plus.
Bijgerechten zijn de laatste jaren een sluitpost in menig restaurant. Ook hier. De garnering naast de lamsrack moest doorgaan voor de groenten, en wederom - net als bij langer hoe meer duurdere eetgelegeheden - friet. Hele exclusieve denk ik, we moesten met twaalf man een paar kleine bakjes delen. Maar friet zou niet moeten kunnen. Leuk voor een snackbar of bistro, niet hier. Beetje ambachtelijk gebakken aardappelen zou hier meer op z'n plaats zijn, ook al zou dat dan wat duurder zijn. Klanten komen hier niet met enkel een twintigje op zak. Verder hangt de sfeer een beetje tussen gezellig en zakelijk in. Dat kan toenemen als je gerechten op alle punten voor elkaar zijn.

Leuk ogende eet- en drinkgelegenheid in hartje Vlissingen. Jong personeel is redelijk attent en de ontvangst is vriendelijk te noemen, maar ook niet meer dan dat. Sinds de redelijk mislukte reorganisatie van het Bellamypark kan je nu wel met goed weer buiten op het terras zitten zónder dat ze het eten en drinken van je tafel racen. De weg is nu geheel aan de overzijde van het park. Ze hebben een ruime keus in bieren en gedistilleerd en dat maakt het voortafelen aangenaam. Hoofdpunt: de gerechten van de kaart. Keus aan vlees en vis is afdoende, net zoals de voor- en nagerechten. Het Torentje van krokant brikdeeg met oude kaas met uitjes en gebakken spekjes is een voltreffer. De gegratineerde geitenkaas op crouton met honingdressing wordt lauwwarm geserveerd en is ook erg smaakbaar. Indien ze dat groter zouden maken zou het ook kunnen als vegetarisch hoofdgerecht.
Mijn hoofdmoot was het Vlaamse stoofpotje (rund) in trappistenbier. Dat bier is waarschijnlijk met een teelepeltje toegevoegd want ik vond het in de smaak niet terug. Maar verder best lekker en het ovenschaaltje oogt niet al te groot maar je hebt er toch aardig werk aan. De omschrijving ‘mals rundvlees’ ging niet helemaal op; deels zachte stukjes, deels harde. Voor die stevige 18 eurie mag aan de bovengenoemde puntjes wel iets meer aandacht aan worden besteed. De kipsaté van de grill van mijn tafelgenoot werd erg smakelijk bevonden maar mocht best iets meer zijn. De bijgerechten zijn net aan, je komt er net mee uit. Mijn tricolor-ijs was prima maar niet schokkend. Al met al wel een voldoende. Maar de concurrentie aldaar is behoorlijk te noemen. Indien je niet alleen in tarieven de boventoon wil voeren op het Bellamypark zal over de gehele linie - van personeel tot product - iets meer getoont moeten worden.

Na een cultureel zondagmiddagje in Ahoy kwamen we spontaan terecht bij Granda Isola Bella op de Nieuwe Binnenweg. Er zat verder niemand en dat is voor mij dan vaak de vraag van ‘waarom niet’. Maar hongerig als we waren streken we daar maar neer. En dat werd dik beloond. Ik beland met mijn gezin nog weleens vaker bij een goede maar toch vaak doorsnee Italiaan, maar deze was smaaktechnisch een verrassing. De spaghetti met zeevruchten, pizza funghi en mijn pizza quattro formaggio waren in ieder geval zalig! De pizzatoppings zijn verre van karig maar ook niet duimendik. Het is net goed. Er wordt bv geraffineerd met knoflook gewerkt. Bij vlagen duidelijk merkbaar, maar niet overdreven. Op advies van de vriendelijke gastheer liet ik me een Peroni bezorgen, een Italiaans biertje. Ik kende het niet maar daarna nog maar een paar besteld. Heeft een ietwat lichtzurige afdronk, lekker bij de pizza. De andere kant van de menukaart laat ook de luxere gerechten zien in vis- en vleesgerechten. Wellicht de volgende keer maar eens proberen. Bij de koffie (en nog een Peroni) kregen wij ineens een schaal met vers gebak. ‘Van het huis’ zei de gastheer. Maak ik ook niet veel meer mee. De overigens ook best gezellig ingerichte zaak bestaat (ten tijde van het schrijven van deze recensie) nog niet zo lang als Italiaan maar als ze zo doorgaan wordt het een leuke culinaire aanwinst in de buurt. Voor de gehanteerde tarieven hoef je het niet te laten want bv pizza’s, pasta’s en salades komen niet boven de 10 euro uit. Maar ook al zouden ze elk gerecht een paar euro duurder maken dan is de prijs-kwaliteit nog steeds naar behoren. We ‘ll be back.

Koffiespecialist Brasilian-style. Erg lekker, metname de cappucino. In combinatie met een cassave-kaas broodje (pão de queijo) nog beter. Maar de menukaart biedt nog meer dan dat. Favoriet van mij is Gael Lollabel, warme runder pastrami met honingmosterd en specerijen. Ook erg smaakbaar is Serranito, met 2 jaar gerijpte Spaanse Serranoham met een soort tomatensaus en knoflook etc. Terugkomend op hun koffie-assortiment is ook de Moccachino en de Latte macchiato erg lekker, de laatste aanbevolen voor die de cappucino wat te zwaar vinden. De vruchtensappen zijn ook erg lekker. Het zijn behoorlijke vitaminebommen. Soms is er geen plek want de zaak geniet een behoorlijke populariteit, Gewoon effe later weer proberen.

Wokken bij Da-Xin was jaren lang een plezierige bezigheid. Meerdere malen streken we daar neer om ons te goed te doen aan diverse smaakbare gerechten. Maar inmiddels gaat de lol er voor ons aardig af. Indien een continue cashflow het speerpunt is van de bedrijfsvoering, dan slagen zij daar al ettelijke jaren in. Niet dat het daar nou zo duur is, de tarieven zijn aardig modaal. Waarschijnlijk daardoor is het daarbinnen al tijden volle bak en je moet echt wel tijdig reserveren om er bij te kunnen. Doe dat dan wel voor achten ofzo want daarna sta je door de sterk toegenomen drukte geregeld in de file voor je eten. De laatste keer begon me dat echt tegen te staan. Daar heeft de gemiddelde botte mentaliteit van de Nederlandse gast in restaurants ook mee te maken en zelfs bij Da-Xin leidt dat vaker tot duw en trekwerk en voordringen incl. de onplezierige blikken die je naar je hoofd krijgt. En achterlijk veel (te veel) op het bord waarvan de helft een kwartier later weer door de bediening wordt meegenomen. Zo van 'was toch niet zo lekker, we nemen weer wat anders, en weer veel!' Da-Xin krijgt voor mij nu langer hoe meer het karakter van een onbehouwen vreetschuur waar een handjevol gasten denken de dienst uit te maken. Het lijkt mij toch wel zaak van de leiding en het personeel om daar wat meer op toe te zien en dat in betere banen te lijden. Het ondermijnt nou net die extra vrijheid die een Wok-restaurant kan bieden.

Hoe de meningen over lunchroom Dobben ook verdeeld mogen zijn, dit soort broodjeszaken zijn praktisch uitgestorven. En wat is ´de kwaliteit van vroeger´? Ook je eigen smaak veranderd tijdens je leven dus als iets vroeger werelds smaakte, kan dat nu best anders (lees: minder) zijn. Ook de bediening is niet wat de hedendaagse klant verwacht of wil. Hier geen bekakte taal of buitenlands accent ´heeft u uw keus kunnen maken?´ Nee, recht vooruit Mokums. Wellicht zou het beleg ietsie minder kunnen. Teveel kan ook de smaak nadelig beïvloeden. Maar, ik heb het graag dik dus van mij mag het. Broodje kroket en lever, rosbief, warmvlees, pekelvlees, halfom of paling, ze mogen er dik zijn. Dat jullie nog honderd jaar mogen bestaan!

Dit maal geen recensie maar een dankwoord. Croissanterie Nancy's is sinds 1 oktober jl. gesloten. Erg jammer want er is wat betreft broodjes in Middelburg verder geen andere keus van betekenis. Jammer ook voor de gastvrouw die zich best klem heeft gewerkt om het draaiende te houden. Wat de reden dan ook is geweest, dank voor je lekkernijen en je vriendelijke ontvangst en service. Het ga je goed. Liever beter.

Stationsrestauratie Middelburg zit op een tactische plek: in het NS-stationsgebouw en het Connexxion-busstation zo´n 40 meter verderop. Weleens een paar keer binnen geweest voor koffie of een biertje. Maar je kan er ook behoorlijk eten. Ik werk er niet ver vandaan en heb er al een paar keer naar tevredenheid geluncht. Iets simpels als een honkyburger of cheeseburger met friet is een aardig bord vol voor nog geen vier euro en goed smaakbaar. Ook serveren ze er prima belegde broodjes, omeletten en uitsmijters naar keus. Die uitsmijter is dik in orde. De schnitsel-XL is ook aan te raden. Een behoorlijke grote smakelijke schnitsel met bijgerechten zoals lof gegratineerd met kaas, frites of gebakken aardappel en extra rauwkost in aparte schaaltjes. Maar ook hollandse biefstuk en varkenshaas, evenals diverse soorten vis als scholfilet en tong (incl. bijgrechten) staan op de kaart. Het oogt niet echt chique maar wel menselijk gezellig en de bediening is vlot en plezierig normaal. Geld ook zeker voor de tarieven. Gelukkig zijn er nog dit soort prima down-to-earth eetgelegenheden waar je nou eens niet berooid én met nog trek naar buiten gaat.

Voor de lunch streken we neer bij De Bossche Kar en dat bleek een prima keus. Zo te zien nog niet erg lang geleden geopend maar lees bij eetsites elders op internet dat ze niet altijd hoge ogen gooien. Onze 12-uurtjes en een uitsmijter kaas/spek (meegebakken) waren bovengemiddeld goed, met name mijn uitsmijter. In elk restaurant smaak dat weer anders, minder of beter, deze was erg goed op smaak. De tarieven zijn zeker niet te hoog, eerder vriendelijk. Dat laatste geldt ook voor de bediening. De inrichting komt wat klassiek over met de rode stoelen en banken die wel comfortabel zitten, iets waar het in menig restaurant frequent aan ontbreekt. Naar mijn smaak wel iets te clean of zakelijk. Ziet erg misschien 's avonds met kaarslichten wat warmer uit. Ik hoop de uitbaters/eigenaren een goede culinaire toekomst op deze ietwat verscholen maar gezellige plek in de binnenstad van Den Bosch.

Café de Dijk in Volendam is een heel aardig café-restaurant te Volendam voor diverse prima biertjes en dito wijntjes, een behoorlijk bakkie leut of thee. Je kan er goed lunchen en dineren. Hun prima locatie op de dijk aan de haven is eveneens een dikke plus. De bediening is jong, efficient en vriendelijk. Wat me daar wel vaker is opgevallen: de bediening loopt ineens twee keer sneller als er kennissen (dorpgenoten dus) neerstrijken. Niet zo fijn als wat meerdere ‘nieuwe’ klanten al zo'n vijf minuten zitten te wachten en die kennissen gelijk worden bediend. Wellicht normaal onder elkaar, iets minder aardig tegenover ‘jassen’ (niet-Volendammers).

De Roode Leeuw zit aan de rand van Nieuw- en St.Joosland langs de A58. Het gebouw heeft een aardige geschiedenis en was ooit een tolhuis voor de lokale scheepvaart van toen. Al een tijdje is het een leuk café/restaurant met een ongedwongen sfeer. De koffie is daar al beter dan waar dan ook in de buurt, ze serveren ook een prima wijntje en diverse soorten bier in fles en van de tap. Je kan er ook behoorlijk goed eten. Vlees, vis of zelfs vegetarisch, het is allemaal dik in orde. Bv tournedo´s of gamba´s (ongepeld) in knoflooksaus zijn bijzonder smaakbaar. En alles tegen bescheiden tarieven. Ook de bediening en uitbater/kok zijn prettig gewoon en doen met plezier wat ze doen. Sinds de uitbreiding van de N57 zijn ze door een geluidswal niet meer vanaf de A58 waarneembaar (via streetvieuw nog wel). Afslag 39 Middelburg-Vlissingen-Oost. Eenmaal boven naar links over de A58 heen, volgende kleine rotonde weer naar links over de paralelweg richting Nieuw en st.Joosland.

Alweer even geleden maar ik zag de naam en dacht 'ja daar zijn wij onlangs ook geweest'. Prima bakkie koffie en biertje, lekker broodje kroket ed., super lekkere uitsmijter en best vriendelijke bediening. Aankleding zaak voor de hand liggend maar passend en creëert een gezelligheid. Vanuit Vlissingen is het een reis, als we nog eens die kant op komen, lunchen we daar.

Vanwege de goede recensies bij Dolce Vita kregen we al automatisch trek in een avondje pizzeria te Volendam. En ik moet zeggen, geen onaardige ervaring. Opmerkelijk was dat het rond 19.00 nog erg rustig was, op een paar afhalers na waren we de enige gasten. Maakte verder niets uit want we werden aardig ontvangen. De pizza's waren bovengemiddeld lekker. Bodem was wat straf, kan wel iets malser. Maar de vulling of topping laat niets te wensen over. Die is prima. De rode huiswijn was licht en lekker en passend bij de pizza. Wat we niet zagen was een mandje stokbrood met kruidenboter of olijvenmix met dipsausje als automatisch voorafje, wat je toch veel ziet bij Italiaanse eetgelegenheden. Ook de inrichting van de zaak mag wel iets opwekkender. Maar indien je dat niet zo boeit en gewoon lekker Italiaans wil eten kan je daar zorgeloos binnengaan.

Twaalf jaar geleden werd ik (gelukkig) bekend met het broodjesfenomeen ´t Smoske in Vlissingen. Dit soort broodjes kende ik niet in de randstad. De eigenaren van toen was een Belgisch echtpaar en de toplocatie op de Boulevard Bankert maakt natuurlijk ook deel uit van het succes van deze broodjeszaak. Nu en al enige jaren is het in andere (Nederlandse) handen en daar was aanvankelijk niets van te merken. Gaande weg hoorde ik toch wel wat minder positieve meningen, maar met mijn (enige) keuzes zoals Javaanse kip en Martino merkte ik daar niet veel van. Naast een extra outlet waar je enkel per telefoon en fax bestellingen kan plaatsen is er nu een nieuwe en slimme locatie tegenover de Hogeschool Zeeland op de Edisonweg. Schot in de roos! Loopt als een tiet! Toch moeten ze blijven waken voor de kwaliteit want de verdeeldheid hierover is helaas niet minder geworden. Je hoort weleens wat op de HZ. Tot nu toe voor mij nog steeds de moeite van het binnenlopen.

Voor ons al weer de derde keer dat wij hier hebben gedineerd. Meestal een rustige eetgelegenheid maar de laatste keer was het er behoorlijk druk. Wellicht hebben langer hoe meer mensen deze buurt-Chinees ontdekt. Met name de specialiteiten zijn behoorlijk goed. Ondanks dat de overige ´gewone´ bekende gerechten ook goed smaken, halen de koks bij een specialiteit meer uit de kast. Dat verfijnde vind je smaaktechnisch dan ook terug. De bediening was nu versterkt en vriendelijk als altijd. Enige kritische noot: de afzuiging lijkt soms niet optimaal te werken. Maar verder dik de moeite waard.

Als geboren en getogener Osdorper kende ik van Vliet nog als kolenhandel. Zo rond 1975 werd het de snackbar die snel in bekendheid toenam, ook buiten Osdorp. Hoeveel kilo snacks ik daar in de dertig jaar dat ik er om de hoek woonde heb afgenomen heb ik nooit bijgehouden, maar wel dat het veel was. Dus toen ik er vorig jaar toevallig eens in de buurt was ben ik weer ouderwets een frietje wezen scoren. Uiteraard was het personeel van toen niet meer aanwezig, de lekkere friet gelukkig wel. Was een middagje fijn tijdreizen...

Na wat straatjes te hebben afgestruind kwamen we al voor de tweede keer langs La Dolce Vita. Daar had ik goede recensies over gelezen. Maar er zat nog steeds niemand en dat vind ik dan meestal verdacht. Maar dat bleek bij de meeste restaurants; voor zessen gaan ze in Delft doordeweeks niet uit eten, denk ik. Aan Dolce lag het niet want die goede waarderingen waren geen onzin. Mijn 'Penne la Gorgonzola' was zalig en de beide dames lieten geen pizza-kruimel ongemoeid! Erg lekker allemaal. En zeker niet ongezellig, ondanks we tot aan het toetje alleen zaten. De jonge en vriendelijke bediening was daar ook debet aan. Prima dus!