Ron Tuijnman

Via de AH/IENS-restaurantactie viel vandaag de 'eer' te beurt aan Paisan. Parkeren in de buurt is simpel, maar betaald en duur: twee uurtjes: vijf euri - en dan heb je dus nog geen hap gegeten.
Het restaurant is op deze bar koude decemberavond redelijk gevuld. We hebben gereserveerd om acht uur, maar arriveren even na zevenen. Geen probleem en we mogen gewoon een tafeltje voor twee uitkiezen, nadat men onze jassen keurig heeft aangenomen. Vanwege de kou kiezen we een tafeltje wat meer achterin de zaak. Toch voelen we met enige regelmaat een koudetochtvlaag voorbij trekken, maar het blijft wel aangenaam.
De tafeltjes staan in het modern ingerichte etablissement wat dicht bij elkaar hetgeen wat weinig privacy geeft naar mijn smaak. Ook de akoestiek van de wat sober ingerichte ruimte maakt dat je toch wat omzichtiger met je conversatie omgaat.

De dame van de bediening heet ons welkom. Geen amuse of broodje vooraf: we krijgen meteen de kaart voorgeschoteld. Op het menu is ieder gerecht van een wijnsuggestie voorzien. Niet altijd even betaalbaar als je de prijs van je glas wijn bij dat van je gerecht optelt. We gaan dus toch maar voor een eenduidige fles. Bij het kiezen van die wijn ga ik af op het advies van de jongedame die ons bedient, maar ik heb helaas net iets te laat in de gaten dat zij een witte wijn uit had gekozen in plaats van een rode. Mijn fout! Had ik vooraf moeten zeggen en het stond er bovendien met grote letters boven. Maar: nieuw in het restaurant en dus niet bekend met de lay-out van de kaart. Ondanks dat de schroefdop van de wijn al gekraakt heeft wordt de wijn vervangen door onze keus uit het rode segment. Niet geheel van harte - begrijpelijk - maar verder zonder problemen. Men schenkt de wijn ook als losse glazen, dus daar komt men wel weer vanaf.

Omdat we hier vandaag voor het eerst eten, gaan we vooraf voor de proeverij. En dat is zo ongeveer al een driegangenmaaltijd op zich! De heerlijkheden zijn werkelijk een feest en het is dan ook volop smullen!
Mijn tafeldame heeft als hoofdgerecht haar oog laten vallen op de garnalenspiesjes en inmiddels is het woord 'heerlijk' een prominent deel van onze conversatie uit gaan maken. Zelf ging ik voor de wat minder 'avontuurlijke' Ribeye, maar ook deze is meer dan voortreffelijk. Complimenten aan de kok! Als dessert van ons driegangen-actiemenu gaan we beiden weer voor een proeverij en wederom is het stuk voor stuk een belevenis!

Kortom: méér dan voortreffelijk, met vakmanschap bereid, alle gerechten heel speciaal. Heerlijk was het sleutelwoord! Ondanks dat we een voucher hadden die ieder goedkoopste gerecht van iedere gang gratis maakte, leert een rekensommetje ons dat we hier normaliter een kleine 130 euro voor betaald zouden hebben. Het was het zonder meer waard geweest, maar het is daarmee niet een restaurant waar je eventjes binnenwipt als je een keertje geen zin hebt om te koken. Maar wil je een keer speciaal mediterraans eten, dan is Paisan zeker een optie om te overwegen!

Onderweg naar Groesbeek in een impuls voor de lunch geparkeerd bij Mona's Eet & Drink Festijn. Binnen is het een gezellige ouderwetse bende, echt zo'n authentiek dorps restaurantje in een wat sleets aandoend pand. We zitten naast een afbladderend raamkozijn, geflankeerd door een krijtbord met goudgeschilderde purschuimen omlijsting en we worden aangestaard door twee dikke engeltjes die prominent tegenover ons aan de wand hangen.
De koffie en de thee zijn prima, de clubsandwich waar ik me aan waag op zich ook wel. Het formaat is echter wat aan de minimale kant met drie casino-boterhammetjes. De vulling is echter weer prima. Men serveert de clubsandwich hier met een handjevol naturel-chips. Deze combinatie is best wel 'spannend', maar dan moet je niet de chips nemen die van gisteravond zijn overgebleven.
De prijs is 'marktconform', daar kan je niets van zeggen. Maar om nu te zeggen dat dit het culinaire hoogtepunt van de dag is geworden... nee...

Na een dagje winkelen even de vermoeide benen wat rust gegund. Die rust willen we vergezeld laten gaan van een lekker biertje van de tap. Dat geeft even wat problemen bij de uitermate vriendelijke bediening in kwestie die 'de kaart' niet helemaal paraat had en alle bieren niet helemaal uit elkaar wist te houden. Maar geen probleem: "We hebben ook kleine glaasjes, dan kunt u ze allemaal even proeven!..." Wat een schitterende service! Na twee kleine cognacglaasjes met speciale bieren geproefd te hebben, zitten we bij het raam lekker te genieten van onze biertjes als we ook tot een borrelgarnituurtje besluiten.
Ook dit wordt met een stralende glimlach geserveerd. Helaas komen dan de mosterd en de 'saus' in van die knijpzakjes. Geen chilisaus - wat je bij deze snacks toch zeker zou verwachten. Onbegrijpelijk dat een en ander niet in een setje dipschaaltjes, of desnoods een fonduebord wordt geserveerd. Kost zo weinig, maar presenteert en eet zoveel lekkerder dan een triestig knijpzakje mayo en ketchup.
Desondanks besluiten we hier ook te blijven eten. Het menu kost weinig en inmiddels waren we geestelijk al voorbereid op de matige presentatie. Als soep van dag wordt ons eerst iets met broccoli en pesto voorgesteld, maar dan begint de bediening te twijfelen en blijkt de dagsoep 'n crèmesoep met wilde paddenstoelen te zijn. We gaan ervoor. Twee sneetjes geroosterd stokbrood erbij en een horecakuipje boter... De soep is wat dunnetjes voor crèmesoep, maar smaakt verder redelijk.
De saté is prima: keurige prikker en ook keurig vol met vlees. Op het bord een goede salade en een portie patat - uiteraard weer met 'n knijpzakje mayo...
Na de biertjes vraag ik om een glas rode wijn bij het eten. De bediening adviseert een wat duurdere wijn te nemen en dat blijkt een goed advies: prima wijntje, al is het fraaie glas wat 'karig' gevuld. Een toetje laten we maar aan ons voorbijgaan en helaas kon ik niet bij ons aardige serveerstertje zelf afrekenen. Een ongeïnteresseerde dame bedient de pin en incasseert de 2 euro 60 fooi zonder ook maar een bedankje...
Jammer! De locatie is prima, gezellig geanimeerde sfeer onder de aanwezigen, maar voor erg veel meer dan een heerlijk biertje hoef je hier dus niet echt naar binnen te gaan...

Onze derde avond in Groesbeek. Nadat het gekozen restaurant inmiddels de pijp aan Maarten bleek te hebben gegeven en een tweede keuze uitermate ongezellig oogde, zijn we na zo ongeveer een uur heuveltje op en heuveltje af te hebben gefietst toch maar neergestreken bij Le Monde.
Van buiten af oogt het erg gezellig met grote gasfakkels die ze zaak feeëriek verlichten. Maar eenmaal in de serre neergestreken blijken de Veltsins reclamelampen toch wel een ongezellig licht op de zaak - en vooral je tafeltje - te werpen.
Als de dames naast ons een gezelliger tafeltje verlaten, pikken we dat dan ook schielijk in. In het oorspronkelijke binnengedeelte van het restaurantje heb je overigens geen last van die vervelende neon-lampen.
De menukaart verraadt de oorsprong van het etablissement en biedt slechts een basale keuze aan gerechten: schnitzel, zalm, tilapia, biefstuk en een kipsate. Ook qua wijn twee keuzes: rood of wit. En wellicht heb ik de rosé daarbij over het hoofd gezien.
Het flesje rood a 15 euro wordt in een volkomen overbodige wijnkoeler geserveerd - overigens zonder enige vorm van koeling, dus puur voor de 'sier'. Wel een redelijk wijntje dat zijn horecaprijs meer dan waard is.
Ook de wijnglazen verdienen een schoonheidsprijs: fraai en stijlvol, en dat waar je hier in eerste instantie niet meer dan een 'horeca-bolletje' zou verwachten. Hulde! Puntje in het voordeel!
We besluiten de toast met gebakken champignons als vooraf je te nemen. De champignons zijn prima, niets op aan te merken, maar de aankleding kan beer: kneiterharde boter uit zo'n eenpersoons campingkuipje, de toast nog helemaal wit, maar wel duidelijk geroosterd. Ik zou daar zelf toch een beetje een 'kleurtje' aan hebben gegeven en de boter van zo'n Zeeuwse rol hebben gesneden en even wat op temperatuur hebben laten komen.Kost weinig tot niets extra ,maar de indruk is meteen veel 'luxer'. En als je maar zo'n beperkte keuze aan voorgerechten hebt, dan is het toch wel aannemelijk dat je een paar porties per avond verkoopt.
Mijn vrouw gaat voor de tilapia en ik voor de biefstuk. Het wordt met een minimale opmaak (een plakje komkommer en een plakje tomaat) geserveerd. Recht toe recht aan. Wel een meer dan volwassen schaal frites (met een prima portie mayo) en een keurige kom sla verse salade.
Als ik mijn bestek uit het papieren servetje wikkel zie ik tot mijn afgrijzen dat ik de biefstuk met een soort botermesje te lijf moet. Ik probeer het dapper, maar ik ben de biefstuk meer aan het uitknijpen dan aan het snijden. Ten einde raad vraag ik dan maar of er ook een steakmes in de zaak is en - het moet gezegd - de vriendelijke dame komt meteen met een heel steak-bestek aanhollen. Ze excuseert zich meerdere malen dat er ook messen zijn die wel scherp zijn, maar mist daarmee nadrukkelijk het punt dat je met dit type messen gewoon geen biefstuk fatsoenlijk kunt verorberen.
De tilapia is verder prima, maar ook hier geldt dat er weinig culinaire uitdaging uit sprak.
De rekening is keurig: net even over de vijftig euro voor twee voor- en hoofdgerechten en een keurig flesje wijn.
Kortom: Le Monde heeft nog wel wat stappen te maken voor het zich een volwaardig restaurant mag noemen. De bediening is vriendelijk, maar heeft geen idee waar het mee bezig is, enkele details kunnen zonder noemenswaardige kosten worden verbeterd, en de aankleding van de gerechten kan iets minder 'basic'.
Ik zie ons hier morgen niet nog een keer gaan eten, maar over een jaar of zo zou ik zeker nog eens terug gaan om te zien of ze de juiste stappen gemaakt hebben. Tenslotte moet me wel van het hart dat ik wel gewoon 'lekker' gegeten heb en ik me gelet op de rekening ook zeker niet bekocht voel.

Onze tweede avond uit eten in Groesbeek. La Vie had goede recensies en dus viel de keuze op dit sfeervolle restaurant. Ruime en gratis parkeergelegenheid in de buurt, maar wij zijn op de fiets. De inrichting oogt sfeervol. Een spannende combinatie tussen klassiek en modern.
Als we het huiswijntje kiezen, wordt ons genereus aangeboden dat we die even mogen proeven. Zou eigenlijk een standaard procedure moeten zijn bij iedere restaurateur die meent 'klantvriendelijkheid' in het vaandel te mogen dragen. Ik vind de wijn wat vlak, maar als we dan het Merlot-alternatief proeven besluiten we toch bij deze Syrah te blijven.

De menukaart is gevarieerd en biedt voor elk wat wils. Vreemd genoeg moet er voor de ribeye 2 euro worden bijbetaald in het voordeelmenu, en dat terwijl het a la carte niet duurder is dan de overige gerechten. Desondanks ga ik er toch voor met gevulde champignons als voorgerecht. Mijn tafeldame gaat voor de salade vooraf en dan de op de huid gebakken zalm met speciale mayonaise. We kunnen er veel van zeggen maar het volstaat allemaal met het woordje: top! Want het is weer één groot feest: de ribeye is natuurlijk een standaard product waar weinig aan te verbeteren valt, maar hij is perfect gebakken en prima van formaat. De zalm is ook helemaal perfect. De speciale mayonaise waar ik de naam nu even van vergeten ben is voortreffelijk. Bij het menu hoort een toetje dat als verrassing van de kok te boek staat. Geen keuze dus, maar als mijn tafeldame aangeeft geen mokka of koffiesmaak te kunnen waarderen krijgen we bijna heimelijk de keuze tussen cheesecake en een creme brûlée op basis van advocaat. We gaan uiteraard voor deze laatste verrassing en werden wederom niet teleurgesteld: zálig!

Geweldige bediening, sfeervolle ambiance, prima eten, kortom: bent u in de gelegenheid: verwen uzelf en ga zeker eens langs bij Lavie!

Na enige speurwerk op de diverse eetsites die we bezoeken, valt de keuze voor ons eerste avondje Groesbeek op Dikkemik. Niet alleen zijn de recensies goed, maar ook zijn ze open op maandag - en dat is toch ook wel een handige bijkomstigheid als je op die dag uit eten wilt.
We reserveren, maar als we via een sluip-door-kruip-door-puzzeltocht via het terras hartelijk welkom worden geheten door onze gerant, komt ons dat achteraf wat lachwekkend voor. Zijn 'geen probleem' door de telefoon krijgt nu wel een extra dimensie, want we zijn de enige gasten.
Aan de aankleding kan het niet hebben gelegen, want het etablissement is smaakvol ingericht en ondanks de minimale bezetting heeft men overal de kaarsjes op tafel branden. Vaak zie je dat men alleen op de bezette tafeltjes de moeite neemt het kaarsje aan te steken, maar als je door een gezellige aanblik jaarlijks ook maar één tafeltje extra bezet, dan heb je de kosten er als restaurateur al dik uit. Ruime gratis parkeergelegenheid voor de deur.
De geringe bezetting is aan de ene kant dan wel wat minder gezellig, maar aan de andere kant biedt het de bediening wel de mogelijkheid om wat extra service en aandacht aan ons te schenken. Ik laat me dus uitgebreid adviseren voor wat betreft de wijnkeuze en ook voor het hoofdmenu laat ik mijn keuze uitgebreid van advies voorzien.
Na vooraf een meer dan voortreffelijke knolselderijsoep te hebben genuttigd en te hebben geconstateerd dat het wijnadvies (de Antares) helemaal OK was, wordt dan het hoofdgerecht - een wildproeverij - geserveerd. Helemaal super! Haas, hert en wild zwijn en ondanks dat de eerste indruk qua volume wat magertjes aandeed, zitten we toch lekker 'vol'. De garnering bestaat uit een mengsel van beetgare spruitjes, paprika, haricots verts en wordt gecompleteerd door een schaaltje frites - met mayo! - en frisse salade.
Als toetje nemen we de mispelmousse met cranberry-ijs. Geen idee wat ons te wachten stond, maar het is een feest.
De rekening is netjes: niet spotgoedkoop, maar zeker niet 'hoog'. En als je aan het eind maar kunt zeggen: "Het was het waard!" En dat was het dubbel en dwars!

d' Ouwe Tak is een begrip hier in het Gooi. Na een uitzonderlijk mooie novemberdag te hebben benut voor een fietstochtje kunnen we de verleiding niet weerstaan als de tocht ons door Blaricum huiswaarts dreigt te voeren.

Parkeren met de auto gaat wat moeizaam in dit rustieke dorp en 'd Ouwe Tak maakt hier onlosmakelijk deel van uit. En dat uit zich ook in de inrichting. Het rustieke pand is ingericht als de authentieke dorpskroeg die het in feite nog steeds is: donker bruin, gezellig en als je een euro zou krijgen voor ieder schilderijtje, bordje, ornamentje dat men er aan de wanden heeft gespijkerd, dan kan je bijna stil gaan leven. Ook worden er (grotendeels uit het zicht van de etenden) op een groot scherm voetbalwedstrijden getoond.

Hoewel we redelijk vroeg zijn op deze zaterdagavond en de tafeltjes merendeels nog onbezet zijn, is toch ieder tafeltje al gereserveerd. Met enig puzzelen pikt de gerant er een tafeltje uit dat als laatste die avond gereserveerd is, hetgeen ons tijd genoeg geeft om aan te schuiven.

De kaart is ruim voorzien van heerlijkheden, maar buiten de kaart om heeft d' Ouwe Tak ook nog het nodige te bieden. Ik vrees dat u qua eten niet veel aan deze recensie zult hebben, want onze keuze valt volledig buiten de kaart: soep van wilde paddenstoelen, hertenbiefstuk met kastantjes en spruitjes en een bombe na, met een keurig flesje rode huiswijn.

De soep is meer dan voortreffelijk: goed voorzien van diverse soorten paddenstoelen en eigenlijk is de rest van de maaltijd al min of meer garnering voor deze heerlijkheid.

Dan volgt de hertenbiefstuk. Gegarneerd met een meer dan voortreffelijke saus, kastanjes, aardappelpuree en spruitjes. Normaliter ben ik geen liefhebber van spruitjes, maar deze smaken prima! Hoewel er netjes een schaaltje mayonaise wordt opgediend, ontbreken de frietjes. Geen idee of het schaaltje mayo nou een vergissing was of dat men de frietjes gewoon vergeten was, in ieder geval kwamen we pas na de maaltijd tot deze ontdekken en aangezien we goed gevuld waren, hebben we hier maar niets meer van gezegd.

De bombe is ook een feest en uitermate voldaan bestijgen wij onze fietsen weer voor het laatste restje thuisreis.

Een fietstocht langs 'memory-lake' (De Sloterplas) voert ons langs Eetcafé Oostoever waar we mede door de losbarstende regenbui een goed heenkomen zoeken en meteen de lunch willen gebruiken. We verwachten er op het eerste oog niet veel van: als we binnenstappen doet het interieur aan als een wat verlopen volkscafé. De verse muntthee die op het bord bij de ingang nog prominent wordt aangeprezen blijkt deze zondagmiddag niet meer voorradig, maar de innemendheid van de uitbaters en het heerlijke échte Amsterdamse sfeertje in het café (daar kan geen 'Schaap met de vijf poten' tegenop) laat je alles met een glimlach accepteren.

Een goede bak koffie laat ik vergezellen van een uitsmijtertje. De eieren worden uit het magazijn gehaald en de man grapt dat 2012 best nog wel kán en dat het een goed 'kippenjaar' was. Het uitsmijtertje is recht-toe-recht-aan: schijfje tomaat en wat plakjes zuur erbij en dat is het. Niks mis mee, geen tierelantijnen. Mijn vrouw gaat voor een kroketje zonder brood en ook dat is gewoon een lekker kroketje.
Nee, voor een drie-sterren-lunch hoef je hier niet heen, maar voor geboren Amsterdammers is de sfeer als een warm bad.

Als de regen aanhoudt en we besluiten dan nog maar even te blijven zitten geeft de uitbater gastvrij aan dat we niet tegen onze zin wat hoeven te nemen om te mogen blijven zitten, maar het Texels bokbiertje laat zich desalniettemin uitstekend smaken terwijl we nog even genieten van het schitterende uitzicht over de inmiddels stormachtige Sloterplas.

Ik lees dat het avondeten hier voortreffelijk moet zijn en dat gaan we binnenkort dan ook zeker een keer uitproberen!

Altijd druk in Perla en reserveren is dan ook bijna een must. We horen inmiddels zo ongeveer tot de vaste clientèle en de gerant herkent me al aan de telefoon. De ontvangst is dan ook hartelijk en na enig puzzelen in de uitgebreide menukaart gaan we beiden voor een pizza: mijn vrouw de vegetariana en ik de Prosciutto di Parma.
Met name die laatste is een openbaring: verse rucolasla en vers geraspte parmezaan en rijkelijk belegd met parmaham. Een feest.

Het huiswijntje doet nog steeds geen recht aan de verder zo uitmuntende kwaliteit van de rest van het eten, maar is zonder meer goed te genieten. Het toetje is de coupe Amaretto: wat een heerlijkheid! Met zichtbaar genoegen verklaart de eigenaar dat hij wat extra amaretto op het bord heeft gedaan en we moeten dan ook de neiging onderdrukken onze bordjes af te likken.

Kortom: onverminderd houdt de hoge kwaliteit van dit restaurant aan, ook qua aankleding van de tafel: met linnen gedekt en linnen servetten.

Waarom dit restaurant als 'Frans' te boek staat bij EET.NU is mij een raadsel, want het Mexicaans wat er de klok slaat, qua eten, qua drinken en qua aankleding.
We komen er al vele jaren en ondanks dat we bij ieder bezoek aan Amersfoort weer overwegen ergens anders te gaan eten strijken we toch altijd weer neer bij Marimba. Parkeren is lastig in hartje Amersfoort en dus alleen betaald in de buurt. Wij hebben er een korte wandeling voor over en weten de plekjes waar je nog gratis kunt parkeren.
Het is er gezellig druk op zaterdag 18.00 uur, maar desondanks kunnen we zo een plekje uitzoeken. Lekker schaaltje nacho-chips met rode saus bij het neuzen in de uitgebreide menukaart, modaal rood huiswijntje erbij en dan gaan we - ook bijna traditioneel - voor de combo van twee enchilada's.
Je krijgt dan een bord vol heerlijkheden, al kan ik me nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat ze in de loop der jaren wel ietsje kleiner van formaat zijn geworden (al bestreed de uitermate vriendelijke eigenaar dit in alle toonaarden - en talen) Maar goed: dat kan ook suggestie mijnerzijds zijn, ze smaken in ieder geval perfect.
De inrichting is wat kitscherig Mexicaans, maar alleen de prachtige houten vloer van brede planken is al een bezoekje waard.
Ook de rekening verraadt waarom reserveren bij dit restaurantje geen overbodige luxe is: twee hoofdgerechten kosten veelal nog geen 35 euro, acht eurootjes voor een half litertje wijn trekken je niet echt het vel over je neus.
Weer heerlijk gegeten dus, en ik vrees dat op deze manier voorlopig nog veel van de Amersfoortse horeca nog voor ons verborgen zal blijven...

Met die dinerbonnetjes van de AH kan je best eens een gokje wagen bij een restaurant en zo kozen we Allegria uit op basis van het avontuurlijke concept dat je nooit van tevoren weet wat je krijgt en de goede beoordelingen her en der.
parkeren is geen probleem in de op anderhalve minuut lopen gelegen parkeergarage. Wij waren uiteindelijk nog geen drie euro kwijt voor een avond parkeren, dus dat is uitstekend te doen.
Bij binnenkomst even twijfel of we wel goed waren, want het voorgedeelte is een leuk winkeltje met Italiaanse spulletjes. Maar de vriendelijke dame bevestigt dat we goed zijn en we mogen een tafeltje voor twee uitkiezen in wat een gezellige huiskamer lijkt. Wel even oppassen voor de wat steile overgangen waar men de panden aan elkaar heeft 'gemonteerd', maar verder heel gemoedelijk. We kijken uit op een sfeervol ingericht binnenplaatsje dat zelfs op deze wat triestige vooravond een zonnige indruk maakt.
We zijn de eersten om even over half zeven op deze woensdagavond maar nog voor zevenen is het restaurant goeddeels gevuld.
Geen menukaart, legt de dame ons uit. Je gaat zitten en je eet wat de pot schaft. De ene week is dat een hoofdgerecht vis, de andere week vlees. Zelfs dáár heb je dus geen keuze in, hetgeen een bezoek aan Allegria tot een culinair avontuur maakt.
Ook geen wijnkaart, en aangezien ik geen viseter ben vraag ik een wijnadvies. We krijgen een voortreffelijke Italiaan geserveerd voor twintig eurootjes per fels. Alleszins redelijk voor deze kwaliteitswijn.
Keurig mandje bood met olijfolie en zeezout als amuse en het begint meteen al een Allegria (=feest) te worden.
En dat gevoel wordt door het voorgerecht nog eens versterkt: een klein kommetje heerlijke lofsoep (en ik lust eigenlijk helemaal geen lof!) verraadt alleen al het enthousiasme waarmee een en ander is bereid. Maar dat niet alleen, ook de kok die dit ons zelf serveert declameert met zichtbaar genoegen wat we allemaal op ons bord hebben. Ondanks de visweek toch twee heerlijke vleessoorten, wat ruccolasla en een puntje zachte kaas.
Daarna volgde een verrukkelijke portie risotto met fijngesneden slak - iets dat ik nooit vrijwillig van de kaart gekozen zou hebben, maar desalniettemin toch met zeer veel smaak heb verorberd.
Het hoofdgerecht is dan uiteindelijk wel degelijk vis: een slibtongetje met een bosje beetgare pittige sperziebonen. En daar haak ik dan een beetje af. Na twee happen met graten te hebben verwerkt wissel ik van bord met mijn visliefhebbende ega, die het visje vakkundig van zijn vlees ontdoet en er smakelijk van smult.
Ons voortreffelijke flesje wijn was maar zo leeg en ik bestelde dus nog een extra glas wijn. Dat glas liet echter wat op zich wachten en als de wijn arriveert reageert de bediening uiterst alert 'dat het wellicht te laat is' als men mijn lege bord aanschouwt. Zonder morren wordt de bestelling geannuleerd en krijg ik als troost een gulle scheut 'voor de smaak'. Top! Zó hoort het!
Het dessert is een kom heerlijke - tja, iets met 'English'... Heerlijk!
En ondanks dat ik het hoofdgerecht aan mij voorbij heb laten gaan heb ik geen moment het gevoel dat ik niet voldoende gegeten heb.
Toch een klein puntje van kritiek: een minimale keuze tussen vlees of vis zou ik toch wel kunnen waarderen. En áls je dan toch aan dit concept vast wilt houden, doe dan een vlees- of visgerecht waarbij ook de minder uitgesproken liefhebber aan zijn trekken komt en dus geen kluif- of gratengerecht...
Al met al een heerlijke avond gehad!

'Firma Mazzel, goedenavond!' klinkt het steevast door de telefoon als we de overheerlijke spareribs willen laten bezorgen. Met name dat 'Firma' doet wat kolderiek aan en is een eigen leven gaan leiden in huize Tuijnman.

Fraai gelegen aan de boorden van het Gooimeer werden we gelokt door een bord met aanbiedingen van onder meer Argentijnse steak en kipsaté voor net boven de tien euro. De prijzen geven al aan dat je hier geen haute cuisine hoeft te verwachten. Binnen is het door het vele afhaal-publiek soms wat onrustig zitten, maar we hebben een tafeltje aan het raam en dus kunnen we toch ongestoord eten.

De bediening is jong, vriendelijk, maar wel nog wat onwennig. Vaak wordt de bestelling herhaald en zelden is de herhaling een adequate afspiegeling van de zojuist gedane bestelling.

Toch komt alles keurig aan tafel. De actie-steak is prima! Rijkelijk voorzien van gegrilde groente en patata. De mayo hebben we maar alten zitten, want mijn vrouw heeft de saté - waar merkwaardig genoeg vier sausen bij geleverd worden terwijl de saté al rijkelijk van satésaus is voorzien. Ook weet ik uit eerder bezoeken dat de mayo hier in van die plastic knijpzakjes komt, een van de kleine missertjes bij dit restaurant.

Het eten is simpel, afdoende en ook hier geldt dat alle waar naar zijn geld is, al krijg je hier best wel veel waar voor je geld. De rode en de witte wijn zijn modaal, maar zeker acceptabel.

Als 'toetje' nemen we thee en een prima café Mazzel komen (Café Brasil + nog wat). Geen verse muntthee, maar gewoon netjes een zakje uit de theedoos.

Al met al hebben we gewoon 'lekker' gegeten. Geen culinair hoogtepunt, maar zeker voor herhaling vatbaar!
En hoewel - zoals een van de andere recensenten al verontwaardigd opmerkte - de champignonsaus apart op de rekening staat, blijft de teller toch net even bij de vijftig euro steken.

Gelokt door deze late zwoele 'zomeravond' belanden we op het terras bij The Beach. Na wat drankjes besluiten we te blijven eten. De kaart is zeer beperkt en behoudens wat Tapas gerechtjes is de keus uit vegetarisch, vis (zalm), vlees (steak) of saté (kip of varken).
Parkeren voor de deur is gratis en de inrichting buiten is met kussentjes comfortabel. Binnen oogt het wat meer naar een standaard café dan naar een restaurant.
Ik ga voor de steak en mijn vrouw voor de zalm. Beide zijn goed, al is de saus in beide gevallen wat nadrukkelijk aanwezig. Minifrietjes keurig voorzien van mayo en verder helemaal niets mis mee. Weinig verrassend, geen haute cuisine, maar daarvoor strijk je ook niet neer op een terras van een eetcafé.
De bediening is vriendelijk en vlot. Als ik echter een half litertje rode huiswijn bestel, is deze ondanks de aanvankelijke toezegging toch alleen per glas of per fles verkrijgbaar. Acceptabel wijntje verder.
De rekening vermeldt vervolgens een glas rode wijn te weinig en ik moet gewoon moeite doen om een en ander toch op de rekening te krijgen. Men is het klaarblijkelijk niet gewend dat mensen er op staan meer te betalen dan de rekening aangeeft - maar eerlijkheid duurt ook bij mij het langst: als het slecht was of er was teveel gerekend, dan zeg ik het ook.
Al met al voor net vijftig euro weer door de zwoele avond weer tevreden teug naar huis. Voor herhaling vatbaar!

Lekkere ruime vestiging van deze keten in Haarlem. Weinig 'verrassends' ten opzichte van de andere vestigingen verder. Goed eten, lekker drinken, en allemaal goed betaalbaar.
De menu kaart oogt wat 'chaotisch', maar dat zal het Mexicaanse concept van de keten wel zijn.
Parkeren alleen betaald - en duur.
Bediening is vriendelijk en attent. Foutje op de rekening werd zonder problemen gecorrigeerd.
Aanrader!

Beau Geste was vroeger een soort bejaardensoos, maar sinds ze de inrichtring hebben opgefrist is het er aanzienlijk beter toeven en heeft de hele zaak een veel moderner uitstraling, zonder dat het iets van zijn authenticiteit heeft ingeleverd.
Ook de menukaart heeft een make-over ondergaan ten opzichte van ons laatste bezoek. Om het geen 'tapas' te hoeven noemen staan er nu 'bordjes' op de kaart met gerechten van klein formaat. Heerlijkheden waarvan wij gaan voor de geitenkaas met speculooskorst: een gewaagde combinatie, maar de kok komt er uitstekend mee weg: Verrukkelijk!
De (rode) huiswijn is heel behoorlijk. Geen hoogvlieger, maar zeker een aangename slok bij de dis.
De bediening is uitermate vriendelijk en wekt de indruk dit werk met kennelijk plezier te doen.
Ook de volwaardige hoofdgerechten staan nog op het menu en ik ga voor de diamanthaas. Zonder meer niets op aan te merken: keurig op verzoek medium gebraden, mals en helemaal top. Prima sausje in apart kommetje zodat men zelf kan doseren.
Het groentegarnituur stelt echter niet zo heel veel voor. In mijn geval enkele sperziebonen die stijlvol over het vlees gedrapeerd lagen. Verder een keurige schaal patat met mayonaise.
Mijn disgenoten kozen voor de zalmfilet met bearnaisesaus. Ook hier was helemaal niets mis mee: een ferm stuk zalmmoot, prima klaargemaakt en heerlijk.
Parkeren in de buurt is na winkelsluitingstijd een beetje een probleem en je moet ergens in de buurt je auto in een zijstraatje zien te parkeren. Parkeren is in heel Huizen op het moment van schrijven van deze recensie nog helemaal gratis - dus dat is weer een meevaller. Evenals de rekening, trouwens. Goed eten dus voor een zonder meer schappelijke prijs!
Al met al een uitermate geslaagde hernieuwde kennismaking met dit sympathieke restaurant!

Je moet er van houden, van dat wok-concept. Persoonlijk vind ik het concept van zelf pakken en weer gaan zitten met een groot gezelschap wel aangenaam omdat je dan ook eens ergens anders neer kunt strijken, maar met zijn tweeën zit je - als je niets afspreekt - vooral in je uppie te eten. En daarvoor ga IK dus niet uit eten. De Gooische Wok heeft wel getracht dit nadeel te ondervangen door je een setje knijpers te geven die je aan je bordjes clipt, waarna de bereide gerechten aan je tafel worden gebracht. Maar er zijn ook prima kant-en-klare gerechten als babi-pangang, kip, saté, balletjes lekkers, die je gewoon direct op je bordje mee aan tafel kunt nemen. De keuze aan gerechten is overdadig (zowel vis, vlees als sushi!) en ondanks dat we laat op de avond aanschoven was er van alles nog ruim voorradig. Alles oogt kakelvers en aantrekkelijk en voor je het weet stap je toch met een beetje schaamtevol gevoel richting kok met een bord dat *eigenlijk* iets te vol is. De kaart vermeldt dat verspilling niet getolereerd wordt en in rekening gebracht wordt. Heel goed! Nieuw is, dat ook het drinken dat voorheen voor een symbolisch bedrag als extra op de rekening kwam nu bij de prijs is inbegrepen. De rode wijn is heel behoorlijk, al doen de mini wijnglaasjes veel af van de smaakbeleving. Het eten smaakt zoals het er uit ziet: voortreffelijk - al krijgt het door het voorkoken voor het de wok in gaat wel iets 'gemeenschappelijks' in de smaak.
De inrichting is niet traditioneel kitsch-Chinees, al verraden enkele elementen wel dat sfeertje. De gratis parkeergarage biedt ruime parkeergelegenheid, maar ook binnen luttele seconden loopafstand is er ruime en gratis parkeergelegenheid.
Voor wie met een gezelschap uitstekend wil eten zonder achteraf voor onaangename verrassingen op de rekening te komen te staan, is De Gooische Wok zonder meer een aanrader!

Het was weer helemaal top! Heerlijke tapas en een meesterlijke wijn. Vriendelijke bediening en ruime (gratis) parkeergelegenheid voor de deur.
Gelukkig lijkt de loop er nu goed in te zitten en het was dan ook gezellig druk op deze vrijdagavond. Toch vlotte en vriendelijke bediening en geen moment geeft men je het idee dat je nu wel aan je maximale aantal porties zit. Helemaal klasse!

De naar het zich laat aanzien laatste mooie dag van dit seizoen en dus onverwacht nog even naar een terras. Het Grand Café leek ons voor deze gelegenheid de meest aangewezen plek en na enkele wijntjes besluiten we er ook een hapje te gaan eten.
De kaart is voor een Grand Café niet beperkt en de huiswijn is zeker de moeite waard (ik had gekozen voor de Malbec).
Vooraf een prachtig vers afgebakken broodje met tapenade, aïoli (niet zelf gemaakt) en kruidenboter (lekker) en dan de mixed grill en de zalm (op de huid gebakken).
Het is allemaal prima verzorgd en de patat die bij de gerechten geserveerd wordt, komt in een leuk soort 'frituurmandje'. Verder is het eten prima, maar - culinair gezien - niet bijzonder. Niks mis mee dus voor een doordeweekse dag.
De bediening is vriendelijk en voorkomend, de parkeergelegenheid ruim en gratis en de prijzen zeker minnelijk.

Het is stampensvol op deze donderdagavond en we beginnen dan ook met een wachttijd van een een kwartiertje aan de bar. De ambiance is geanimeerd, maar wel erg massaal. De tafeltjes staan dan ook heel dicht op elkaar en van enige privacy is dan ook geen sprake.
De kaart vermeldt wel degelijk prijzen, maar de uitleg wat je er voor krijgt is nihil. Gelukkig is de serveerster die wij als eerste treffen (dat wisselt namelijk sterk) zo joviaal om tekst en uitleg te geven bij de diverse biefstukvarianten waar Loetje in de wijde omtrek zijn naam en faam aan te danken heeft.
Een wijnkaart ontbrak op tafel en het bord aan de wand vermeldt een 'wijn-van-de-week'. Als ik haar recht op de man af vraag welke lekkerder is - de huiswijn of die aanbieding - antwoordt ze heel eerlijk als ik aangeef dat het om de rode variant zou gaan, dat het weinig uitmaakt. En dus ga ik voor de - voortreffelijke - huiswijn die a 17,50 zeker waar voor zijn geld biedt.
Ik ga voor de XL Roode Waard biefstuk en mijn vrouw voor de standaard naturel. Ondanks de drukte wordt het gevraagde al snel geserveerd: forse patat, goed doorbakken - maar wel bovenop de kluit mayo, prima salade (wel apart op de rekening), keurige karaf water erbij (niet op de rekening) en tenslotte de biefstukken.
Dan valt het mij op dat de biefstuk die rijkelijke gegarneerd is met spekjes, ui en levertjes eenmaal uitgegraven toch ronduit tegenvalt qua formaat en zeker het predicaat XL niet mag voeren. Zelfs de 'normal-size' van mijn vrouw is op het eerste gezicht al groter. En dus krijg ik na enkele pogingen iemand van de bediening te pakken die aangeeft even met de keuken te gaan overleggen. Uiteindelijk ga ik dan toch maar verder met de overheerlijke biefstuk en na enige tijd komt onze vriend van de bediening terug met een bordje met nog een halve biefstuk. Foutje in de keuken gemaakt en of ik er ook nog extra garnering bij wil hebben. Prima opgelost!
De biefstukken maken hun faam overigens volledig waar: uitstekend gebakken, heerlijke jus en twee witte boterhammen (niet op de rekening) per persoon om de jus van het bord te kunnen vegen. Za-lig!
De rekening is vervolgens wat minder mals dan de biefstukken en een kleine zeventig euro lichter maar fysiek aanzienlijk verzwaard, stappen wij de ruime parkeergelegenheid weer op. Mijn overhemd ziet er niet meer uit van alle gemorste vetspetters, maar het gaat er tenslotte om dat je aan het eind kunt zeggen: 'Het was het waard!' - en dat was het zonder meer!

Zomers warm en dus iets onoverdekts gezocht. Mama Mia heeft sinds enige tijd een ruim terras met comfortabele eet-setjes en dus op deze zonnige woensdagavond neergestreken.
De dame van de bediening laat er geen gras over groeien en informeert wat we willen drinken. Ik vraag of een half litertje rode wijn tot de mogelijkheden behoort en mijn vrouw vraagt om een kwart litertje witte. Geen probleem volgens de jongedame in kwestie.
Na enig wachten verschijnt ze met een dienblad met twee losse glazen wijn. Bleek dus tóch een probleem. Vaag verhaal over aangebroken flessen etc. maar dus géén overleg vooraf! Slechte zaak!
Dan laat het opnemen van onze bestelling wel wat lang op zich wachten. Maar goed: we zitten lekker in het zonnetje en we hebben vakantie en dus geen haast, maar een goed half uur zijn we toch wel verder voor we eindelijk onze pizza's op ons tafeltje krijgen. Snel wordt er nog even een placemat en bestek neergelegd en dan kunnen we dan genieten van twee overheerlijke pizza's. Capriccosa en Romano. Dunne bodem en erg lekker.
Mijn glas nadert door alle wachten echter toch al bijna zijn dieptepunt en ik voorzie een pizza die zonder de passende alcoholische garnering genuttigd zal gaan worden en dus bestel ik vast een volgend glas wijn. Dat wordt vlot gebracht en hoewel mijn eerste glas nog een laatste slokje bevatte werd dat toch al zonder iets te vragen weggenomen. Het was maar een slokje, maar toch: a raison van 3,50 per glas is dat toch al vlot een kwartje dat ze daar van tafel pakt...
Kortom: voortreffelijk gegeten, maar de bediening heeft nog veel te leren. Een wat enthousiaster uitstraling kan hierbij zeker geen kwaad. Iets waar haar collega overigens wél meer kaas van gegeten had...

Net terug van veertien dagen Zuid-Frankrijk en nog geen zin om te koken. Afgaande op termen als 'houte cuisine', 'gourmet' en 'fondue' moet me toch van het hart dat als je niet van pizza, mosselen of entrecote houdt, dat het eten in Frankrijk al vlot ophoudt qua vleeskeuze. En dus op naar Anemos: lekker op het terras aan de tapas.
Het menu is een tikkeltje duurder geworden, maar het blijft een schijntje voor onbeperkt tapas eten. Heerlijke rode wijn erbij en je kunt echt geweldig eten voor een paar tientjes.
De bediening was als vanouds hartelijk en gastvrij en het eten was weer perfect.
Vanaf vandaag staat Anemos dan ook bij mijn toch wel selecte groepje favoriete restaurants!

En zonnige dag in Bussum en dus op zoek naar een restaurant mét terras in de zon. In eerste instantie twijfelen we of Izzi überhaupt open is, maar de gedienstige bediening snelt naar buiten om ons te overtuigen dat we er terecht kunnen. Mijn vrouw moet eerst nog wat inkopen doen en aangezien we nog geen menukaart of prijsindicatie gezien hebben, besluit ik vast plaats te nemen en mezelf op een biertje te trakteren.
Het blijkt een Wok-Sushi-Japans-Chinees mengelmoesrestaurant te zijn dat zichzelf omschrijft als Asian Fusion Lounge. Het bier smaakt me best en hoewel de kaart prijziger is dan we van plan waren, besluiten we hier toch te gaan eten.
Ik laat ook de wijnkaart komen. Deze varieert van prijzig voor de huiswijn tot schrikbarend duur (maar waar is die Michelinster dan?) en besluit het dan maar bij het bier te houden.
De vriendelijke en wat schuchtere ober doet vermoeden dat het zijn eerste dag is, want als ik hem vraag hoe de kip geserveerd wordt qua aankleding, geeft hij er blijk van dat hij dit gerecht blijkbaar nog nimmer heeft geserveerd en moet een en ander gaan vragen. De menukaart geeft ook niet echt basisinformatie als hoe de gerechten standaard geserveerd worden. Wel is er apart gebakken rijst of bami bij te bestellen, maar dat is dan volgens onze grote vriend gewoon een kom droge rijst zonder wat erbij. Een beetje sober dus en ik begin het ergste te vrezen. Mijn vrouw kiest voor de zalm en ook zij houdt het daarbij.
En mijn vrees blijkt ongegrond: de gerechten worden weliswaar zonder al te veel garnering opgediend, maar de saus en de gewokte groenten zijn ruim voldoende voor een goed voorziene dis. Ook de zalm van mijn vrouw ziet er voortreffelijk uit, met de huid los gegrild erbij geleverd. Het eten is een feest!
De aankleding van de tafels buiten is ook wat karig. Geen placemat of ander tafelbedekking. Zelfs bij de Mac krijg je gewoon een servetje bij je happymeal. Hier moet je er echter om vragen! Maar dan krijg je ook wel prachtige stoffen servetten!
Al met al voortreffelijk gegeten, maar qua aankleding (gerechten, zaak) kan het restaurant nog wel een zetje in de rug hebben. Gelet op de korzelige reactie toen ik aangaf dat ze duidelijker aan mesten geven dat ze open zijn, heb ik echter niet het gevoel dat men helemaal open voor kritiek staat...

Nadat we er 's middags een voortreffelijke lunch hadden genuttigd op het zonovergoten en ruim ingerichte terras, werden we aangelokt door de aanbieding van een driegangen menu voor 13,50. Keuken goed, bediening goed, prijs goed, dus vol verwachting 's middags weer aangeschoven.
Het interieur binnen oogt gezellig rommelig. Het plafond vertoont de sporen van meninge aanpassing en een gorte propeller moet voor wat authenticiteit zorgen.
De Cabernet Sauvignon is een toppertje voor een huiswijntje.
Mijn tafeldame neemt als voorafje de gehaktballetjes en ik ga voor de kerry-kip met mandarijntjes: een traktatie!
Mijn vrouw neemt als hoofdgerecht de salade met geitenkaas: een voortreffelijke keuze. Ik ga tegen een meerprijs van 2 euro voor de entrecote. Deze is wat klein van stuk en wordt behoudens een fikse homp kruidenboter en een zak patat zonder enige garnering geleverd. Als je dan een meerprijs vraagt voor je gerecht, dan verwacht je toch wel iets meer dan dat alleen. Maar laten we wel wezen: ook die 15,50 is een schijntje voor drie gangen!
Als dessert laat ik me leiden door de lieftallige serveerster. Zij adviseert me het yoghurtijs waar ik aanvankelijk voor de huisgemaakte brownie had willen kiezen. Het tafeltje naast ons krijgt die brownie geserveerd en ik ben erg gelukkig met het advies van de serveerster: het ijs is voortreffelijk met verse bessen als garnering.De brownie bij de buren oogt wat obligaat: bruin stukje cake met een fikse klodder slagroom.
Tenslotte sluiten we af met verse muntthee (ruim 'bemunt') en een Liquor Quarante Y tres. Deze is wat minder bemeten.
Resumerend kunnen we stellen dat er op de kwaliteit van de keuken weinig tot niets is aan te merken, maar dat aan de porties hier en daar toch wel het geringe bedrag dat we kwijt waren te herleiden was. Wie echter voor een bijna symbolisch bedrag een kwalitatief goede hap voorgeschoteld wil krijgen, die moet zeker eens bij het gezellige Cafe De Buren aanschuiven!

Kan niet anders zeggen dan dat we weer uitstekend gegeten hebben. Begonnen op het terras, maar dat werd toch wat frisjes. Zonder mankeren werd een tafel binnen voor ons klaargemaakt. Na afloop koffie en een Amaretto van het huis en daarmee het begin van een geweldige avond!

Theaterbezoek in Zeist en de keus viel voor deze keer op Pandarve. Zaterdagavond en dus beredruk, maar toch wordt er een gaatje voor ons gevonden. Weliswaar 'tot zeven uur' maar dat is voor ons ruim genoeg met het vooruitzicht om na het eten nog even aan de gezellige bar aan te kunnen schuiven.
Voor de jonge serveerster is Cabernet-Sauvignon een term waar ze niet helemaal uitkomt als ik naar de herkomst van de huiswijn vraag, maar dat doet aan het wijntje niets af: een heel aardig modaal wijntje dat keurig geserveerd wordt in fraaie glazen.
Naast de kaart krijgen we aan tafel ook nog de dag-gerechten gedeclameerd. Ik ga 'gewoon' voor de pasta, maar mijn vrouw laat zich verleiden tot de asperges met zalm.
Als 'amuse' een mandje overheerlijk brood met een uitstekende kruidenboter. Een genot op zich.
Als de gerechten geserveerd worden, ben ik in eerste instantie een beetje teleurgesteld in mijn portie: de hoeveelheid pasta het fraaie schuine bord lijkt meer op een voor- dan op een hoofdgerecht. Maar schijn bedriegt zoals ik al vlot zou merken!
De portie van mijn tafeldame kan niet anders dan als uitbundig worden omschreven: een meer dan ruime portie aardappelen, zo ongeveer een complete 'school' zalm en een meer dan modale portie asperges.
De tagliatelle is meer dan voortreffelijk! De room, de spek en andere ingrediënten maken echter dat het oog al vlot groter is dan de maag en ik kan niet anders zeggen dan dat ik uitstekend gevuld van tafel zou gaan. De rucola-sla had naar mijn smaak alleen wat meer 'dressing' kunnen velen.
Omdat we maar tot zeven uur aan tafel kunnen, besluiten we als dessert thee en Coffee Brasil aan de bar te nemen. Vol bewondering nemen we daar de werkzaamheden van de barman waar die alle glazen met de hete stoom uit de espressomachine reinigt en nauwlettend inspecteert voor hij ze weer vult. Dat hij daarbij 'natte' glazen aanlevert is hem daarbij absoluut vergeven. In een moordend tempo vult en wast hij glazen en ziet dan ook nog eens kans een meer dan voortreffelijke Brasil te produceren.
Als dan ook nog eens de rekening alleszins meevalt voor het gebodene, dan moge duidelijk zijn dat we dit bezoek naar volle tevredenheid hebben afgesloten.

Na een drukke vakantiedag in de omgeving besluiten we hier te dineren. Het is nog vroeg en het zonnige terras is dan ook nog nauwelijks bevolkt. Het uitzicht op wat een soort binnenhaventje moet voorstellen en een woonflat, is niet echt je van het. Maar ik heb beroerder gezeten. Terrasverwarmers geven in de killere maanden wat extra behaaglijkheid.
Omdat het al wat later wordt besluiten we binnen te gaan eten.
Binnen is het volgens mijn vrouw 'seventies' ingericht, maar wel strak aangepast aan het tijdsbeeld van nu. Ik vind het gewoon een prettig aandoende modern ingericht restaurant. Punt.
Het terrasbezoek en de overvloedig genuttigde borrelhapjes maken een voorafje overbodig en aangezien het aspergetijd is neemt mijn vrouw de traditionele aspergeschotel, waar ik voor de Italiaanse kip ga.
Het huiswijntje is modaal - ook qua prijsstelling. Wel wordt de wijn in prachtige glazen geserveerd en mijn halve litertje komt in een fraai gevormd kannetje. Drinkt toch effe lekkerder weg dan zo'n horeca-bolletje...
De asperges zijn uitstekend en hoewel fors qua formaat, om te zuigen zo mals .
De kip is op zich prima: goede kipfilet, fraai gegarneerd met gegrilde groenten. De kip is een beetje te droog en doorbakken naar mijn smaak, maar op zich best wel lekker.
Als toetje nemen we de proeverij voor twee personen. Geserveerd op een soort tegel wordt een keur van mini-toetjes geserveerd. Persoonlijk vond ik het aanbod een beetje gewoontjes, maar verder gewoon lekker gegeten.
De rekening - inclusief drie drankjes vooraf - bedraag een dikke zeventig euro. Da's niet echt goedkoop, maar ook zeker niet duur. Al met al een prettig diner in een vriendelijke ambiance.

Op het zonnige terras bestellen we twee drankjes en een portie bitterballen. Het uitzicht is prima in de historische kern van Geertruidenberg en het is gezellig zitten. Gratis parkeren op enkele minuten loopafstand.
De serveerster komt al vlot met een portie bitterballen op de proppen en verontschuldigt zich dat deze te hard zijn gegaan, Zonder dat we hebben kunnen klagen over de wat 'leeg' aandoende bitterballen wordt ons een nieuwe portie van de zaak aangeboden. Keurig en zo hoort het ook! Dat men ons tweede drankje ook niet op de rekening vermeldt is dan wel weer wat veel van het goede, dus daar 'reclameren' we over. Gelet op de matige waarderingen van de andere proevers besluiten we elders te gaan dineren, maar deze eerste kennismaking was zeker niet verkeerd!

Na een droeve plichtpleging in het oosten des lands te hebben volbracht, besluiten we het motto van de overledene - Maak er iets moois van! - in praktijk te brengen op deze zonnige dag. En waar kan je dan beter terecht dan bij de vriendelijke gastheer van Olympia. Het terras is nog niet ingericht, maar we zijn de eerste gasten en kunnen dus zo plaats nemen in het zonnetje bij de openslaande terrasdeuren. Zoals we inmiddels gewend zijn worden we hartelijk begroet als waren we oude vrienden. Het spreekt voor dit restaurant dat eigenlijk iedereen die er ooit gegeten heeft er met enige regelmaat terugkeert en dus inderdaad al vlot tot de stamgasten behoort.
Na het warm en persoonlijk onthaal eerst de heerlijke ouzo'tjes en de gehaktballetjes van het huis. Het kaartje op de tafel verraadt een nieuwe huiswijn. Iets duurder dan de 'standaard' huiswijn, maar voor nog geen twintig euro per fles gaan we voor de rode variant. Een prima keuze!
Na de tzatziki gaan we voor de Gyros- en de Olympiaschotel. Op verzoek komt daar een fikse kom mayonaise bij voor de patat. Gelukkig verse mayo en geen zure meuk uit een plastic knijpzakje.
De porties zijn ruim bemeten en voorzien van heerlijke verse salades en we zitten dan ook zelfs te vol voor de genereus aangeboden koffie en thee van het huis.
Als ook de rekening weer alleszins meevalt voor het gebodene, hebben we een perfect slot aan een verder zware dag gemaakt. Op je goede herinneringen, proost Leo Wouters!

Weerzien met de buurt waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Na dertig jaar kom ik toch nog wat oude bekende elementen tegen, maar er is veel veranderd sinds ik mijn roots in Osdorp heb verlaten. Een van de zaken die is veranderd is het oude postkantoor dat nu omgebouwd is tot een prachtig Turks restaurant. Het is er ruim en licht, modern ingericht en het magnifieke wandvullende aquarium is Artis-waardig!

De bediening is vlot en gedienstig, maar al vlot komt er een eerste minpuntje om de hoek kijken: van wijn heeft men naar eigen zeggen geen verstand en ook is er geen andere keuze - naar ik begreep - dan rode, witte of rosé huiswijn. We laten de rode variant aanrukken en ondanks de aanwezigheid van de Syrah-druif in deze Turkse wijn, is de smaak wat vlak en schraaltjes.

Gelukkig vormt knoflook een fiks bestanddeel van de gerechten, zodat de wijn later wel wat tot leven komt. Maar voor de bijna twintig euro die we voor de fles moeten neertellen, blijft hij onder de maat.

De bediening scoort dan wel weer punten als we het voorafje bestellen: we kiezen beiden voor de Haydari (een Tzatziki-variant) en de bediening merkt heel behulpzaam op dat we wellicht ook twee verschillende voorgerechten kunnen overwegen, dan kunnen we van beide gerechten proeven. Heel attent en we kiezen dan ook voor de Rosto Kofte (een soort gehaktbrood met heerlijkheden!). Het voorgerecht is helemaal af! Perfect!

Als hoofdgerecht neemt mijn echtgenote een dubbel voorgerecht: de Karides Guvec - iets met garnalen. Ze is er zeer over te spreken! Zelf laat ik de Sahan Kebab aanrukken. Iets waar een restaurant zijn eigen naam aan verbindt, moet wel origineel en uniek zijn.

De hoeveelheid eten valt me dan een klein beetje tegen: drie a vier stukjes voortreffelijk geroosterd vlees en een lapje gegrild gehakt op een bedje van... Tja, wat? Eigenlijk heb ik geen idee wát ik nou precies gegeten heb, maar heerlijk was het wél!

Spontaan wordt er nog wat extra Turks brood bezorgd voor de saus van mijn tafeldame en dat vind ik heel fijn niet op de rekening terug. Service van de zaak. En die service is verder helemaal top: als ik als koffie Brasil bestel komt de koffie-verantwoordelijke keurig met me overleggen wat er allemaal in moet.

Daarvoor hadden we een assortiment van nagerechten besteld. Ook daarvan vind ik de porties wat krap bemeten: een heerlijk stukje baklava, een mini bolletje ijs met slagroom en een dingetje dat ik persoonlijk helemaal 'nergens' naar vond smaken.

De rekening komt neer op wat we ongeveer verwachtten: exact negentig euro. Da's niet veel, maar valt ook niet echt mee voor het gebodene.
Wij huldigen echter het motto: als je aan het eind maar kunt zeggen: 'Het was 't waard!'
En dat was 't zeker!

File op de A1 en dus bellen we vanuit de auto dat ze de reservering kunnen schrappen. We gaan naar het theater en dan is een stop bij Perla eigenlijk vaste prik. Maar nu ziet het er naar uit dat we te weinig tijd hebben om van die overheerlijke gerechten te genieten. Door de telefoon verzekert de eigenaar ons nog dat hij haast zal maken bij de bereiding, dus áls we nog tijd hebben...
En dat gaat er om spannen. 20.00 uur moeten we uiterlijk weg en even voor zevenen komen we hijgend aanhollen. Subiet wordt er een tafel vrij gemaakt en binnen tien(!) minuten na de bestelling hebben we onze pizza's op tafel. Wie dan denkt dat we een gooi-en-smijt-hap opgediend zouden hebben gekregen, die mag nog een keer denken: de kok overtreft zichzelf! De pizza Pollo zonder ui is meesterlijk! De Vegetariana bijna legendarisch! De wijn is modaal, maar dat weten we inmiddels - het is het enige minpuntje aan dit geweldige restaurant.
De aankleding van het restaurant is gedateerd maar verzorgd: met linnen gedekte tafels, echte rozen op tafel en een bediening die je verwelkomt als ware we oude vrienden. Gezellig druk ook: je zit er nooit alleen. Volgens mij staan de eerste gasten al te wachten als Perla de deuren opent.
De pizza's zijn wederom een complete maaltijd en als we dan af willen rekenen en nog wat tijd over hebben(!) staat de eigenaar erop dat we nog een likeurtje van hem drinken. Dat slaan we uiteraard niet af na zoveel service en na een heerlijke amaretto vertrekken we weer ruim op tijd voor een geweldige voorstelling in de Meervaart!

Heerlijk gegeten! Goede tzatziki vooraf en dan de Koksschotel en de Gyrosschotel als hoofdgerechten. De gyros is hier zonder uitzondering goed en de porties zijn ruim bemeten. Mijn lieftallige echtgenote kon de volledige portie niet op en dus krijg ik nog wat van die overheerlijke gyros toegeschoven. Ik zit eigenlijk ook bijna vol, maar voor zoveel lekkers maak ik graag nog even een plekje vrij. De wijn is modaal, maar lekker.

Het enige dat echt tegenvalt is de mayonaise bij de patat. Die komt in van die plastic knijpzakjes. Voor een restaurant dat verder zo veel kwaliteit levert is dit bepaald een dissonant. De aankleding doet wat traditioneel aan, maar is wel sfeervol, de bediening is vriendelijk, maar is wat verwonderd als ik de rekening vraag. Maar dat schijnt er toch echt bij te horen.

Die rekening val alleszins mee voor het gebodene en voor nog geen 55 euro stappen we meer dan voldaan de Zeister avondlucht weer in...

Met de recente goede ervaring nog vers in het geheugen nog maar een keer naar Anemos voor de tapas-aanbieding voor hij voorbij is. Het restaurant is nagenoeg vol - ik heb het sinds de allereerste opening als Akropolis nog nooit zo druk gezien. Ondanks de drukte is de bediening vlot, vriendelijk en goedgemutst. We nemen het flesje rode wijn dat op tafel staat en dat blijkt een prima keuze: geen topper, maar gewoon een lekker toegankelijk wijntje dat zich uitstekend laat combineren met de gerechten. Ook nu is de tapas weer voortreffelijk: prima klaargemaakt en uit niets blijkt dat de keuken onder hoogspanning moet staan. Dan gaat het aan het einde van de avond toch nog even 'mis': de nieuwe serveerster is nog niet helemaal ingewerkt en neemt onze bestelling op. Mijn vrouw is al voldaan en ik heb aan een portie inktvisringen en wat gyros wel genoeg. Maar als de bestelling dan gebracht wordt blijken er geen tapas-, maar volledige porties te zijn geserveerd. Lachend wordt een en ander weer teruggenomen en kort daarop krijg ik dan de aangepaste porties. Helaas dan wel zonder het lekker sausje bij de inktvisringen, maar het is Anemos met liefde vergeven. Wederom een prima ervaring met dit volledig restylede restaurant!

't Meenthuis ligt werkelijk in de middle-of-nowhere op een steenworp van de A27. Ik verwacht op termijn flink wat nieuwbouw in de nabije omgeving, maar nu fietsen we nog door een desolate nieuwbouwomgeving naar het restaurant met zijn karakteristieke geïsoleerde dak. Het project is milieubewust opgezet en ademt een nadrukkelijk milieubewustzijn.

Ondanks de afgelegen ligging is het opmerkelijk druk voor een vrijdagavond. Het multi-functionele gebouw is lekker warm en daar zijn we na de koude fietsrit wel aan toe.
De inrichting is open en de indruk van hoge eetzaal wordt wat afgezwakt door een semi-transparant doek dat boven de etenden gespannen is.

Dan komt de bediening aan ons tafeltje en waar andere restaurateurs dan de gerechten reclameren die buiten de kaart om besteld kunnen worden, wordt hier de kaart ontdaan van schnitzel en saté: dat is er dus niet... Vreemd: het is wel druk, maar om voor achten al door een fiks deel van je kaart heen te zijn komt op mij toch wat merkwaardig over. Wintersalade en 'n Meenthuis pasteitje vormen de voorgerechten die we bestellen. De salades zijn prima, het pasteitje had wat hartiger kunnen zijn, maar is zeker geen 'blikvoer'!

Bij het hoofdgerecht komt de jongedame van de bediening ons vertellen dat er gratis salade bij de gerechten besteld kan worden, maar dat ze het met het oog op de verspilling er niet standaard bij doen. Persoonlijk vind ik dat een goede zet, want in mijn eetgedrag ligt dat groenvoer ook eigenlijk alleen maar hinderlijk in de weg bij het eten van het vlees waar het mij om te doen is.

Het huiswijntje is modaal, maar prima te genieten. De biefstuk is Perfect met een hoofdletter P! Wat echter geldt voor de sidesalad dat gold blijkbaar ook voor de saus van blauwkaas: die had wat overvloediger gekund. Naast mijn biefstuk ligt een kloddertje zuurkool en een flinke eetlepel aardappelpuree. Dat valt me dan wat tegen. Het stoofpotje dat een van de andere disgenoten heeft besteld is wel voorzien van een kleine portie patat met mayonaise, maar ik zal het hier mee moeten stellen. En dan is het toch wat karig in mijn beleving - ook al is de biefstuk keurig ruim bemeten... (NB: het schijnt dat ik het verhaal van de bediening niet helemaal goed had begrepen en dat ik dus gewoon óók een schaaltje patat met mayo als bijgerecht had kunnen bestellen...)

De parelhoen is wel een bord vol en mijn disgenoten genieten er zichtbaar van. Als toetje kies ik de Schwarzwaldertorte: helemaal niets mis mee! Ook de andere desserts zijn prima als ik mijn tafelgenoten mag geloven.

Het grootste feest komt aan de kassa... Ondanks dat we twee gerechten hebben genomen die een extra op de rekening veroorzaakten, betalen we voor vier(!) personen - inclusief wijn - nog geen negentig euro! Een dikke tien plus dus voor de prijs/kwaliteitverhouding!
Zeker een herhaling waard!

Een favoriet is niet zomaar een favoriet: je gaat daar vaker heen dan naar de rest. Zo ook vandaag toen we na een dagje Zeist langs Baarn kwamen en ons favoriete Griekse restaurant aandeden. We werden weer allerhartelijkst ontvangen door de eigenaar alsof we oude vrienden waren die weer op bezoek kwamen. En dan ga je toch al wat 'lekkerder' zitten. We zitten aan het raam en hoewel ik bang ben voor doorslaande kou, is het er behaaglijk dankzij het dubbele glas. Vooraf de traditioneel lekker Tzatziki. De eigenaar heeft me wel eens toevertrouwd dat hij daar emmers vol van verkoopt per week. En ik kan het me voorstellen. De huiswijn is hier een modaal slobberwijntje en daar is dan ook alles mee gezegd. Vandaar dat we besluiten te gaan voor de wat duurdere wijn per fles. Deze moet even ademen, maar geholpen door de knoflook in de tzatziki komt hij al vlot tot leven. Mijn vrouw houdt het bij de Giros-schotel en ik ga voor de gegrillde Jiannis schotel. Beide weer als vanouds voortreffelijk! Voor de mayo wordt een euro in rekening gebracht, maar toegegeven: het is een ruime portie die je daarvoor krijgt. Al met al was het dus weer een feest bij Olympia en de favorietenrol werd weer eens nadrukkelijk bevestigd!

Gereserveerd en keurig op tijd ter plekke. Het eerste dat opvalt is de lichtelijke consternatie als men ons ziet binnenkomen: er gaat dus iets fout.
Nou is dat helemaal geen probleem, als het maar goed wordt opgelost. En dan gaan er dus dingetjes fout.
In eerste instantie worden we naar de bovenverdieping verbannen. Maar daar zitten we dus moederziel alleen en dat is niet echt wat we in gedachten hebben. Dus weer naar beneden en aangegeven dat we dít geen alternatief vinden. 'Er komen meer mensen te zitten!' is het eerste waar men mee komt. Maar ik heb daar (later blijkt terecht) geen vertrouwen in. Pas als we dreigen dan maar elders te gaan eten, komt het alternatief: even wachten op een tafeltje bij het raam dat naar verwachting zo vrij komt. En dus gaan we weer naar boven om te wachten. Nog steeds moederziel alleen. Een van de serveersters komt naar boven en vraagt of we al iets te eten en te drinken willen hebben. We bestellen een 'wachtdrankje'. Na een klein kwartier komt dan het verlossende woord: het plekje is vrij! Vanaf dan is het een feest bij El Verano: heerlijke eendenborstgevalletje gegeten en ik neem zelf de ribeye (heerlijk!) en mijn vrouw de Khmercurry, een Cambodjaanse curry met zeeduivel, zoete aardappelen en groenten. Voortreffelijk! Ook de Chileense huiswijn mag het predicaat 'prima' zeker dragen voor een huiswijntje! Amerena sorbet (een aardbeien koelie met een sorbet van Amarena en een luchtige toef van witte chocolade) voor mijn vrouw na en voor mij de Kiss of fire, aangemoedigd door Try me, I’m goooood, Cointreau en Tia Maria. En het komt ook nog eens beide tegelijk! En dat is een nadrukkelijke pré, kan ik u vertellen, dat lukt bijna nergens! Al met al dus zéér tevreden en ik kan het dan ook niet over mijn hart verkrijgen om zonder fooi het etablissement te verlaten - hoewel ik me dat wel had voorgenomen als men de 'wachtdrankjes' in rekening gebracht zou hebben - en dat waren ze dus... Als ik nou zonder reserveren binnen was gelopen, dan had je me niet gehoord. Maar als je gereserveerd hebt en je wordt dan ergens weggemoffeld, dan is enige compensatie via een excuus-drankje toch wel het minste.

Reclameborden langs de wegen in Huizen geven aan dat Anemos een nieuwe actie heeft: onbeperkt tapas eten voor 13.50...
Wanneer ik aan 'onbeperkt' eten denk, bekruipt me altijd het gevoel dat ik in die reclame met die Sushi-bar en die groep vreetwolven terecht ben gekomen. Ik voel me dan altijd een beetje een 'armoedig' alsof ik voor een dubbeltje op die bekende eerste rang terecht wil komen.
En na een dagje winkelen en geen zin meer in te koken - maar ook niet al te veel meer te besteden - klopte dat ook wel een beetje toen we besloten op zondag van Anemos' gulle aanbod gebruik te maken.
Het restaurant is werkelijk geweldig opgeknapt ten opzichte van de kitscherige Griek die het ooit was. Het oogt strak, verzorgd, fris en modern. Een verademing!
We worden hartelijk welkom geheten en onze jassen worden keurig aangenomen. Als we aangeven dat we van de tapas-aanbieding gebruik willen maken, krijgen we een aparte menukaart aangereikt.
Ik ben altijd een beetje bang dat er met dit soort acties een loopje met je wordt genomen en dat je kan kiezen tussen een tapas-wortelschraapsel, een tapas-knolselderij en een tapas-vette-worstjes. Niets van dat alles: Anemos offreert een ruime keuze waarbij weliswaar de vegetariër ook ruim aan zijn trekken kan komen, maar ook als vleeseter kom j echt niets tekort.
Bij de eerste ronde ontdek ik de Spanakotiropita: bladerdeeg met feta en spinazie, maar LEKKER!!! Zelfs als verstokt carnivoor werd dit vanavond toch echt mijn favoriet en ik kon de verleiding niet weerstaan het maar liefst vier(!) keer te bestellen.
De halve liter (rode) wijn wordt geserveerd in een keurig beugelflesje en geschonken in fraai glaswerk. Dat drinkt toch altijd een eurootje of vijf lekkerder per fles! Prima wijntje overigens!
Je verwacht dan weer bij zo'n actie dat de bediening langzamer gaat lopen naar mate de dis vordert en het aantal bestellingen toeneemt. Niets van dat alles: de bediening blijft vlot en na iedere ronde wordt er keurig gevraagd of er nog wat bijbesteld moet worden.
Anemos hanteert het principe dat er per ronde drie gerechtjes per persoon besteld kunnen worden en de menukaart spreekt ons streng toe dat verspilling niet getolereerd wordt en in rekening gebracht zal worden. Die reclame ingedachtig vind ik dat zondermeer een te billijken standpunt.
Enkel gerechtjes vergen een bijbetaling van anderhalf tot twee euro.
Mijn vrouw houdt het bij drie rondjes en ik bij vier. Als toetje nemen we Coffee Brasil en verse muntthee en met een rekening van net vijftig euro is ook ons bezoekje aan de kassa een uitermate aangename verrassing.
Een hernieuwde kennismaking met Anemos die ons enthousiast het pand laat verlaten! Zeker een aanrader en ook zeker niet de laatste keer!

Het restaurant oogt 'gesloten' als ik even voor zessen voor de deur sta. Maar dat blijkt schijn: het modern ingerichte zaakje blijkt gewoon open. Erg druk is het niet en mijn vriendin en ik krijgen dan ook een plaatsje bij het raam toebedeeld door de vriendelijke eigenaar.
De spijskaart vertoont een keur aan heerlijkheden, maar opmerkelijk genoeg ontbreken de voor Griekse restaurants zo kenmerkende Kreta- en Rhodos-achtige schotels met een mix van de aangeboden gerechten.
Na een voortreffelijke Tzatziki ga ik voor de Bekrimeze van varkenshaas. Voortreffelijk! Op verzoek van mijn vriendin geserveerd met een ruim bemeten schaal met gebakken aardappelen.
Het is niet druk en dus krijgen we alle aandacht en kunnen we zelfs desgewenst een door de kok zelf samengesteld menu bestellen. Er is echter keuze genoeg op de kaart en dus laten we het bij de standaardgerechten.
Als toetje kiest mijn vriendin voor een voortreffelijke bananenboot en ik krijg - zelfs tegelijk - een koffie Brasil die de kok op mijn aanwijzingen maakt. Wederom voortreffelijk! Na een likeurtje van de zaak - helaas en opmerkelijk geen ouzo - gaan we voldaan huiswaarts.
Jammer dat het bij het raam wat kil was en dat het op deze doordweweekse avond wat stilletjes was, want dit zaakje verdient zeker een ruimere klandizie!

Ramblas, Huizen.... Nooit van gehoord!
Voorheen een ander restaurant gevestigd en dus besluiten we op aanraden van een collega van mijn vrouw de stoute schoenen maar eens aan te trekken als door de omstandigheden een etentje buiten de deur de meest aantrekkelijke optie blijkt.
We komen aan om even voor zessen en volgens mij hebben ze de deuren net geopend. Het maakt dan ook nog een wat desolate indruk en we zijn dan ook de eerste gasten. Al vlot verandert de ambiance: de gasten druppelen in rap tempo binnen en hoewel men eigenlijk nog geen gasten verwacht, worden we toch rap voorzien van tafeltje, drankje en menukaart.
Tapas... De kaart verraadt ook gerechten als spareribs (die ik even later een tafeltje verder watertandend voorbij zie komen!) maar wij gaan voor het tapasmenu van de chef dat bestaat uit acht koude en acht warme gerechtjes. Wil je iets buiten hetgeen de kok voor je bedacht heeft, dan moet je dat betalen, maar wil je wat extra, dan kan je gratis bijbestellen. Uiteraard wordt er met voorkeuren en allergieën rekening gehouden. Nu hebben wij moeite met tonijn (wat op een afschuwelijke manier gevangen wordt), kikkerbilletjes (levend afgesneden van de kikker in kwestie) en mijn vrouw kan geen mosselen verdragen, maar verder laten wij ons verrassen. Een aangename verrassing kan ik verklappen. De bediening is uitermate vriendelijk en geeft ons uitleg over het hoe en waarom van het menu.
De koude tapas-gerechtjes komen allemaal tegelijk en aangezien we liever niet willen 'bunkeren' vragen we of de warme gerechtjes met fases kunnen worden opgediend. De bediening is ons zonder morren ter wille. Heerlijk! De gerechten zijn helemaal áf! We genieten en al we klaar zijn wordt nogmaals aangegeven dat we gratis nog wat bij kunnen bestellen. We kiezen dan - ten overvloede: de honger is dan echt wel gestild - iets wat we aanwijzen en we krijgen nogmaals een heerlijke portie zaligheden. De saus is echter té lekker om zonder meer terug te sturen en dus vragen we om twee reepjes brood om ook hiervan te kunnen genieten. Geen probleem weer en we krijgen zonder morren na enig wachten een hele schaal versgebakken brood om de laatste restjes hebberigheid weg te kunnen dippen...
Volstrekt gelaafd en verkwikt vragen we om de rekening. Die is bijna beschamend laag. Zelden zo spontaan zoveel fooi gegeven, maar het was ieder eurocent waard!
Helemaal niets te klagen? Nee, ook dat weer niet: we kijken uit op een slordig graskleed op het terras. Maar dan houdt de kritiek al vlot op. Ze zullen ons hier zeker vaker kunnen begroeten!

Het zaakje is nog niet zo lang in Huizen gevestigd en heeft toch iets van een Turkse snackbar. Niks mis mee, maar niet een zaak waar je 'gezellig uit eten' gaat. Aan een van de tafeltjes wordt een continue blèrend kind gevoerd, dus met het lekkere nazomerweer nemen we ons blikje gekoelde Icetea en de pizza's mee naar het nabijgelegen marktplein om daar op het bankje onder toeziend oog van het Huizer melkmeisje onze pizza's te verorberen.
De pizza's zijn rijkelijk gevuld en prima van kwaliteit! Op de vraag of 'alles' er op en aan moet knikken we van ja, maar gelukkig werden we er heel attent op gewezen dat dat ook extra sambal betekende, dus dat hebben we er maar af gelaten.
Jammer dat er zitten niet echt een optie is, maart verder voortreffelijk gegeten!

Zomers warm en dus te voet naar de Zomerkade om daar een hapje te gaan eten. Na wat getwijfel toch maar weer eens bij Anemos op het terras gaan zitten. De ambiance valt tegen. Hoewel het terras leuk is aangekleed met bloemen, zit men aan wankele metalen tafeltjes met van die plastic-rotan stoeltjes. Niet echt comfortabel of gezellig.
Het duurt even voor de verder uitermate vriendelijke bediende op haar slippers komt aansloffen. 'Of we allen wat willen drinken of ook eten', is de vraag. Als we aangeven ook te willen eten geeft ze aan dan te zullen gaan 'dekken', waarop ze volstaat met het neerleggen van twee servet-rolletjes met daarin en vork en een mes... Meer aankleding zal de tafel dus niet krijgen vanavond. Nog niet een papieren placemat..
De halve liter rode wijn wordt leuk geserveerd in een soort beugelflesje en de glazen zijn ook net even beter dan die horecabolletjes waar ik zo'n ontzettende hekel aan heb. De wijn is modaal, maar niks mis mee.
Dan wordt het voorgerecht gebracht: Tzatziki. De porties zijn klein en we houden ons hart vast voor de rest van de bestelling. We gaan dan ook in op de uitnodiging binnen van de 'saladebar' gebruik te maken. In de hoop dat er een paar dolmadakia's te verschalken zijn begeef ik me naar binnen om daar teleurgesteld op een drie- of viertal bonenschoteltjes te kijken. Wat koude gekookte aardappel en wat mais uit blik en in niets proef je terug dat je hier bij een Grieks restaurant bent binnengestapt.
Onze twijfel over het hoofdgerecht neemt toe...
Maar dan wordt dat hoofdgerecht opgediend. Mijn vrouw heeft de gyros genomen en ik ben voor de Paros schotel gegaan: € 17,25 Suflaki, varkensfilet, kipfilet en gyros. De garnering laat weer wat te wensen over qua Griekse herkenbaarheid, maar de opgediende hoeveelheid is zonder meer 'ruim' te noemen. De gyros is prima gegrild, de kipfilet een tikkeltje droog, maar verder helemaal goed.
Ook de schotel van mijn vrouw is meer dan rijkelijk gevuld en al met al kunnen we stellen dat we erg lekker gegeten hebben voor een alleszins schappelijk bedrag.
Jammer van de aankleding van het terras en de karige 'saladbar' en wellicht nog het meest dat het 'Grieks' er maar zo mondjesmaat uit naar voren komt. Het bevreemdt me dan ook dat ik in andere recensoies lees dat men het 'een echte Griekse keuken' vond... Ben benieuwd wat deze mensen dan gekozen hebben op de menukaart.
Bij de rekening nog twee heerlijke glaasjes Ouzo van het huis en we zijn voldaan huiswaarts gekeerd.

We waren na de eerste kennismaking van maandag van plan meteen dinsdag weer aan te schuiven bij Hugo's, maar een onverwachte verrassing in Arnhem haalde een streep door die rekening. Maar vandaag (woensdag) toch weer op de fiets gesprongen om op het terras een plekje te zoeken.
De bediening is vriendelijk en vlot en het is voor een modale dag door de week opmerkelijk druk. De recensies hier waren nogal wisselend van aard en dus hadden we het gevoel dat het een beetje een tref was of het zou bevallen of niet. Om met de deur in huis te vallen: ook deze tweede sessie was meer dan de moeite waard.
Mijn vrouw had vandaag geen trek in wijn en dus moet ik een keuze maken of ik een glas of een fles Aberdeen Angus wil bestellen. Een fles lijkt me echter ook wel wat veel van het goede in mijn eentje en dus wordt het een glas, dat prompt naast mijn half volle biertje wordt neergezet.
De mixed grill is rijkelijk en prima. Weinig fantasievol - al smaakt de bijgeleverde champignonsaus voortreffelijk - maar zonder meer een uitstekende dis.
Mijn vrouw neemt de gevulde flensjes en ook dat is een uitstekende keuze.
Dan kiepert mijn vrouw het tafeltje half om waardoor haar witbiertje in mijn schoot belandt. Onmiddellijk wordt er een theedoek gebracht en wordt het bijna lege biertje zonder tegenspraak te dulden vervangen door een vol exemplaar. Dat is bediening zoals ik dat wel eens anders - en dan vooral minder - heb meegemaakt deze vakantie.
Ook de dame-blanche is prima. Iets teveel (voortreffelijke) slagroom naar mijn smaak, maar verder helemaal top. Mijn voruw heeft iets met limoncello en ook dat is genieten.
Met twee uitstekende ervaringen bij Hugo's verlaten wij met pijn in het hart het nazomerende terras...

Tijdens de fietstocht leidt de ANWB-route ons langs de oergezellige Rijnkade. We strijken voor de lunch neer bij Rijnmozaik voor een broodje. Dan ontdekken we dat het een Turks restaurant is en dat pakt uit als een aangename verrassing want de broodjes zijn meer dan voortreffelijk. Helaas wel mayonaise uit zakjes - da's dan weer jammer...
Nu hadden we ons voor vanavond eigenlijk voorgenomen om ergens anders te gaan eten, maar na wat schijven met de routpunten fietsen we 's avonds van Velp naar Arnhem om ook hier het diner te gebruiken. Wat een feest! Heerlijk brood vooraf met knoflooksaus en een soort tappenade van geitenkaas: verrukkelijk!
Als hoofdgerecht neem ik de kalfshaas: drie fikse stukken vlees met een overheerlijke saus, mals, helemaal geweldig!
Mijn vrouw neemt een gevulde aubergine of courgette (ik vergeet altijd welke van de twee het was) en dat zag er niet alleen voortreffelijk uit, maar smaakte ook meer dan geweldig.
Het huiswijntje is modaal, maar zoals zovaak met beknoflookte gerechten trekt dat helemaal bij tijdens het eten.
Al met al een feestmaal dat we met een setjes coctails op een naburig terras feestelijk afsloten!

Voor het laatste deel van onze vakantie strijken we neer in Velp - of all places... Na een prettige fietstocht blijkt op maandag het gros van de restaurants gesloten. Brasserie Hugo's is echter wel open en het terras ligt nog aangenaam in het late zonnetje. Nadeel is wel dat het terras aan een drukke weg ligt en dat Velp nogal wat macho-chauffeurs herbergt.
Afgeschrikt door de wat wisselende internetrecensies nemen we eerst een biertje en een stokbroodje kruidenboter. Van de vermeende stroefheid van de bediening is geen spoor te bekennen: het is dat mijn vrouw naast me zat, anders had ik een van de dames zeker ten huwelijk gevraagd.
Waar we elders nog wel eens een voor onze smaak karige keuze aantreffen op de menukaart, biedt Hugo's ons een assortiment waarvan we watertanden en we besluiten deze stoute schoenen dan toch maar te blijven dragen. Zonder problemen reserveren we een tafeltje binnen terwijl we nog even lekker van het zonnetje genieten.
Voortreffelijke Argentijns rood wijntje (Aberdeen Angus) voor nog geen twintig euro en mijn vrouw bestelt een gevulde courgette en ik ga voor de gevulde kipfilet.
Beide gerechten zijn meer dan voortreffelijk: van de 'droogheid' die ik in sommige recensies tegenkwam is geen sprake.
Als we voor het nagerecht gaan, ga ik voor de koffie met Liquor 43, terwijl mijn vrouw voor het nagerecht van de dag gaat. Er wordt wat lacherig gedaan als ik aangeef dat we beide bestellingen gelijk geserveerd willen krijgen, maar desondanks moet ik toch weer enkele minuten wachten voor de koffie voor me staat. Niet lang, maar toch...
Al met al een prima kennismaking met Hugo's en we zijn van plan hier morgen weer te gaan eten, want de menukaart bood nog voldoende heerlijkheden om ons nogmaals naar die Dorpsstraat in Velp te lokken.

Vandaag voor de tweede keer gegeten vanwege het uitzicht op zee en onze laatste dag op Texel. Helaas viel de saté niet mee: een fikse portie - dat is zonder meer prima, - maar van sommige stukjes hadeen we onze twijfel of ze wel helemaal 'gaar' waren.
Verder vriendelijke en vlotte bediening.
De eerste dag had ik een boerenschnitzel. Daar was niets mis mee. Een beetje fantasieloos, maar ik vrees dat dat een beetje inherent is aan een schnitzel.

Nadat we alternatieven voor een pizza hadden laten varen vanwege slechte recensies op Eet.NU, streken we neer bij Bella Toscana. Tafeltje buiten in het zonnetje, helemaal goed.
De rode wijn is modaal en komt in een keurig glas, geen 'horeca-bolletje'.
We hebben wat haast, dus we besluiten beiden voor een pizza (de Luiciana en de Siciliana). De serveerster is wat kortaf als ik een wijntje uitzoek, maar wel vlot.
Keurige pizza's, weinig op aan te merken - al was de Luiciana een beetje 'vochtig' op een plek. Zal van de champignons komen, vermoed ik. Even met het servetje en het 'probleem' is opgelost. Ik zou dat als restaurateur al in de keuken even hebben aangepakt, maar goed.
Dan gaat er iets fout: ik schiet uit en een part pizza belandt op mijn shirt. Net als ik de boel een beetje aan het redderen ben verschijnt een tweede serveerster die komt informeren of alles naar wens is. Bij de aanblik van de driftig poetsende klant besluit ze echter dat dit niet niet in de categorie 'ja, prima!' zal gaan vallen en maakt spoorslags dat ze weg komt. Geen aanbod om even wat extra servetjes te halen (toch wel het minste dat je kunt doen in zo'n geval) geen enkele poging op enigerlei wijze van dienst te zijn.
Zoals gesteld hadden we een afspraak die ons aan een strak tijdschema bond. Dus vragen we vlot na de pizza de rekening. Na een kwartier gewacht te hebben, ga ik dan toch maar naar binnen om zelf de rekening op te halen en te betalen. Ook dat heeft de nodige voeten in aarde en na enige heen en weer ping-pongen tussen de serveersters wordt er dan toch een rekening geproduceerd op een handgeschreven vodje waarop slecht 1 x 202 en 1 x 207 wordt vermeld, alsmede fris en wijn...
Met een totaal van 23,50 bepaald waar voor ons geld gehad. Maar de bediening kan een heel stuk beter!

Op zoek naar een plekje in de zon pendelen we Dorpsstraat enkele keren op en neer om tenslotte neer te strijken bij Tumbleweeds. Prachtig plekje in het late avondzonnetje en alles lijkt op zijn lek voor een heerlijke avond.
De eerste tegenvaller komt al bij het bestellen van de drankjes: óf je neemt een fles, óf je neemt een glas. Een half litertje huiswijn is er dus niet te krijgen. Ik ga dus maar voor het glas, want in je eentje een hele fles wegtikken is toch wel wat veel van het goede.
Gelet op de prijsstelling bij de overige restaurants steekt de menukaart van Tumbleweeds wel wat boven het gemiddelde uit. De 'plates' lijken echter wel wat meer in harmonie met de omgeving geprijsd en dus gaan we voor de kibbeling en de gebakken mosselen.
Als het opgediend wordt wederom een teleurstelling: ondanks de toch wat luxere prijsstelling wordt de mayonaise in van die plastic knijpzakjes geserveerd en het is nog van die zure fritessaus ook.
Nu blijkt dat nog de minste van de tegenvallers want de patat is meer opgewarmd dan gefrituurd. Daarbij is er een berg zout overheen gegaan waar de A1 een volle winter ijsvrij mee gehouden had kunnen worden.
De kibbeling is bleek en flets, zit geen smaak aan.
De mosselen zouden gebakken moeten zijn, maar ook hier wordt volstaan met slappe mosselen zonder enig paneersel o.i.d. Een bakje zoetzure saus en een bakje knoflook(?)saus moeten dan voor de smaak zorgen.
We nemen dan ook na het eten vlug afscheid en houden ons wat op de vlakte als men vraagt of het gesmaakt heeft. Op de een of andere manier wil je toch de discussie niet aangaan: je gaat tenslotte voor je plezier uit eten. Maar Tumbleweeds zal ons in ieder geval niet snel meer tot hun clientèle mogen rekenen...

Vakantie op Texel en dus ook een keer neergestreken op het terras van Yamas. Frisse steigerhouten meubelen en sfeervolle aankleding. Nadat we eerst over het hoofd werden gezien door de vriendelijke bediening krijgen we dan toch de kaart. We kiezen voor Tzatziki vooraf, waarna we overgaan tot enerzijds een Afrodite- en een gyrosschotel. Beide zijn zonder meer goed te noemen, al zijn het geen culinaire hoogstandjes. Het stokbrood bij de tzatziki is wat aan de oude kant.
De wijn is ook niet bijzonder en trekt als gewoonlijk lekker bij na de tzatziki. De weinig smaakvolle horecaglaasjes zijn in de hele aankleding en verzorging een kleine dissonant.
Ondanks het vriendelijke initiatief even een foto van ons beiden te nemen, is de verdere betrokkenheid van de bediening wat karig. Niet één keer wordt er tijdens de maaltijd gevraagd of er nog iets gewenst wordt. De mayonaise wordt echter dan weer wel vlotjes gebracht en bepaald niet 'kinderachting' ook.
Al met al een prettige ervaring, maar weinig bijzonder.

Jaren geleden waren we vaste klant bij deze kleine pizzeria op de Oostermeent. Er kwam echter de klad in: het vervuilde, verviel, takelde af en we zochten tenslotte onze heil elders.
Maar sinds enkele maanden viel het ons op dat de zaak een gedaanteverwisseling had ondergaan: het smoezelige bruine interieur had plaatsgemaakt voor een frisse inrichting en de twee rokersstoeltjes buiten groeiden uit tot een heus terras. Weliswaar doorsneden door een fietsstrook, maar toch best wel knus onder de zonneschermen.
En dus nemen we de gok voor een hernieuwde kennismaking.
De bediening is vlot en vriendelijk - maar het is dan ook niet echt druk op het terras. We houden het bij een eenvoudige pizza die na het obligate mandje broodjes met kruidenboter vlot en keurig geserveerd wordt.
De wijn is weinig bijzonder: twee liter schroefdop, Merlot del Veneto of zo, maar ach: best een redelijk wijntje. Gelukkig niet van die horeca-bolletjes, maar een glas dat net even lekkerder drinkt.
De pizza's zijn weinig bijzonder, maar wel gewoon 'lekker'. Ik heb er een met champignons, kip, ham, kaas en tomatensaus. De bodem is dus, maar goed gebakken.
Mijn vrouw heeft een vegetarisch exemplaar en ook die is gewoon 'lekker' maar niet uitzonderlijk.
De rekening valt alleszins mee, maar ja, we hadden ons dan ook niet echt te buiten gegaan.
Al met al was het toch een aangename hernieuwde kennismaking met Mama Mia. Een kennismaking die naar meer smaakt...

Lekker in het zonnetje op het terras neergestreken. We zijn wat vroeg en daardoor wordt er wat verbaasd gereageerd als we de kaart vragen, maar verder zonder omhaal wordt een en ander voor ons geregeld.
Warsteiner bier... Ik had op de parasols moeten letten! Maar goed eenmaal besteld kan je niet meer met goed fatsoen terug en dus waag ik me maar weer eens aan deze bier-parodie. Het is warm, dus het valt allemaal nog mee.
De kaart is uitgebreid en de keuze daardoor moeilijk. Ik ga voor de Ti Pan Mixed grill en mijn vrouw voor de Lemon Kai. De mixed Grill had wat uitgebreider gekund: 3 stokjes met een weinig vlees en/of garnalen en een filetlapje. Wel erg lekker!
De lemon kai is echter werkelijk geweldig! Heerlijke saus, malse kip, helemaal goed! We hebben met onze vingers de laatste restjes saus van de plate gelikt. Verrukkelijk!
Ik neem er nassi bij (1 euro extra ten opzichte van de witte rijst) en mijn vrouw Mihoen. Dat moet dan 4,50 extra kosten... Dat valt dan achteraf toch een beetje tegen.
Heerlijk gegeten, wat minder heerlijk gedronken (kwestie van smaak denk ik: liefhebbers van dat Duitse bocht zullen het waarschijnlijk heerlijk vinden), maar de rekening viel uiteindelijk toch een klein beetje tegen.

Met het warme weer leek ons het overdekte terras wel een uitkomst en inderdaad - even afgezien van een paar hardnekkige vliegen - zaten we heerlijk. Mijn calzone pizza was echter nogal smakeloos en wat 'flauw' van smaak. Ook de vegetarische pizza van mijn vrouw hield niet over qua smaak en ook het huiswijntje was dertien in het dozijn.
De bediening was vriendelijk en vlot, maar zoals gesteld: de keuken hield niet over. Makkelijk parkeren en per fiets al helemaal lekker bereikbaar.