Ron Tuijnman

Maandag en een lange dienstreis gemaakt, dus lekker even een vorkje prikken met collega. Helaas: maandag: nagenoeg alles dicht in Zeist. Toch erg lekker gegeten bij Pandarve. Het tafeltje op het terras in het tanende zonnetje was een prijsje uit de loterij, dus dat is nog voor je een hap op hebt al een plusje.
Huiswijntje (rood) is lekker, maar geen uitschieter.
Ik had de saté en die was meer dan geweldig, maar wat mijn collega had (gevulde varkenshaas) was helemaal super!
Een en ander was keurig gegarneerd met het nodige groenvoer en we moesten ons dan ook met de nodige tegenzin omwille van de tijd losrukken van deze onverwacht feestelijke dis.
Bediening was vriendelijk en vlot.

Om nou te zeggen dat je veel (betaalbare) keuze hebt in Zuidwolde is teveel gezegd. Na veel vijven en zessen komen we dan uiteindelijk uit bij De Huuskamer - vooral dankzij de recensies van Eet.nu.
De bediening laat even op zich wachten - maar excuseert zich correct dat we zo aan de beurt zijn. Alle geduld voor de andere gasten en dus ook voor ons.
De eerste discussie betreft de wijn: ik wil graag een halve liter rood en dan het liefst de Dröstdy Hof. Maar helaas: die gaat alleen per glas of per fles... Vreemd: een fles die immers voor dat ene glas open moet, kan daarna rustig voor een half litertje worden uitgeschonken. Maar goed: 's lands wijs, 's lands eer en ik neem dus de matige '2L, schroefdop, rood' die me dan resteert als keuze.
Vooraf gaan we voor het brood met kruidenboter. Ons wordt geadviseerd om dan het échte broodplankje te nemen, drie euro meer, maar dan ook met tapenade (voortreffelijk volgens mijn vrouw) en de overheerlijke Heksenkaas - een zachte roomkaas die opmerkelijke fris en fruitig smaakt. De Aïoli valt daarbij behoorlijk uit de toon - die komt voor ons gevoel gewoon uit een potje.
Het is nog aspergetijd en mijn vrouw kiest dan ook voor de seizoensaanbieding van asperges met zalm. 'Errug lekker!' volgens mijn echtgenote.
Ik ga zelf voor de gevulde varkenshaas en deze is ook zonder meer voortreffelijk.
Een en ander wordt gegarneerd met van die krul-frieten, gebakken aardappeltjes in de schil en witlof met ham en niet te vergeten de huisgemaakte appelcompôte. Keurig verzorgd en ook de mayo ontbreekt dus niet.
Het eten is zonder meer voortreffelijk. We hebben echt genoten.
Als dessert gaan we voor het ijs met slagroom en verse aardbeien - vooral ingegeven door het reclamebord dat de Liquor 43 aanprijst. De door de lieftallige bediening aangereikte glazen zijn zonder meer genereus te noemen en we genieten dan ook volop van die heerlijke combinatie van likeur, aardbeien en ijs.

Zondag en lekker weer. Na een bezoek aan het terras waar het meesterlijk toeven in in het spaarzame zonnetje dat 2013 ons tot op heden te bieden had, besluiten we te blijven eten.
Eenmaal binnen begrijpen we het schampere lachje van de bediening toe we vroegen of we moesten reserveren. Ondanks de prachtige locatie, de ruime en gratis parkeergelegenheid, de 'luxe' uitstraling, is het restaurant volkomen verlaten. We schrijven dus zondagavond rond een uur of zeven/acht, maar we zijn na een kwartiertje letterlijk de enigen in de met ruim twintig tafels uitgeruste eetzaal...
Met de strak in het pak gestoken bediening vallen de discrepanties ons op: gore luchtroosters in het plafond, stoffen servetten, maar volstrekt geen tafellinnen - nog niet een placematje!
Op het eten is verder niets aan te merken: na een prima amuse van eendenborst en een keurig rood wijntje, hebben we heerlijk gegeten: ik heb genoten van de krokante kip salade, de varkenshaas in bladerdeeg met sesam en een dame blanche (weinig fantasievol maar wel lekker). Mijn tafeldame genoot van de 'daghap' die vandaag bestond uit gemarineerde asperges op toast, rode baars en citroengebak na. Helemaal goed...
Maar wel eenzaam...
Je voelt je toch een beetje verloren in zo'n uitgestorven restaurant. Een vraag aan de bediening leert dat dit geen uitzondering is op zondagavond. Men wijt het aan het feit dat men de dag erop weer aan het werk en naar school moet, maar aangezien andere restaurants in de directe omgeving toch aanzienlijk beter bevolkt zijn rond dit tijdstip, vrees ik dat er toch iets meer mis is qua marketing en aantrekkingskracht. Aan het eten kan het niet liggen: dat is gewoon een dikke voldoende en ook de rekening is belaad niet 'extreem' te noemen. Jammer: maar met deze sfeer en ambiance is dit geen restaurant waar we vaker op een zondagavond binnen zullen stappen...

Het doet het altijd lekker zo'n kelder aan de oude gracht in Utrecht. Het heeft meteen al sfeer, het oogt gezellig en je bent even helemaal 'uit'.
De bediening is gewoon prima, niets op aan te merken.
Pozzo betekent 'put' en centraal in het etablissement treft men dan ook de oude waterput aan waar het restaurant zijn naam aan ontleent.
Voor mij een pizza die ik gewoon als modaal kan beoordelen: niet slecht, vers, weinig onderscheidends.
Mijn vrouw neemt een pasta met zalm en dat is zonder meer goed.
De wijn is een modaal Italiaantje.
Lekker gegeten, maar niets bijzonders. Dertien in het dozijn.

Parkeren is een crime in de buurt van D' Ouwe Tak, maar als we de auto dan toch ergens kwijt zijn geraakt stappen we de antiek aandoende 'dorpstaveerne' binnen. Het is er als altijd druk, maar wonder boven wonder hebben we binnen vijf minuten een tafeltje.
De aankleding is druk en doet gedateerd aan. Maar dat is juist de charme van D' Ouwe Tak. Borden geven de 'daghappen' aan en verder is de kaart simpel maar doeltreffend.
Ik ga voor de gevulde champignons vooraf en mij tafeldame laat zich verwennen met een traditionele uiensoep. Beide voortreffelijke keuzes en met smaak verorberd.
De rode wijn per fles (keuze uit twee soorten) is wat 'magertjes', maar kost dan ook nog geen 18 euro.
Als hoofdgerecht gaat mijn vrouw na veel wikken en wegen toch voor de scholletjes. Met graat, 'dus je moet er even de tijd voor nemen' merkt de bediening gevat op.
Voor mij de varkenshaas met boursinsaus.
De vissen zijn ruim bemeten en voortreffelijk. De varkenshaas is een varkenshaas. Punt. Een eerlijk, goed stukje vlees, maar wel een gerecht waar weinig culinaire creativiteit in terug te vinden is.
Alles wordt rijkelijk gegarneerd met salade, aardappeltjes en patat. De mayo is - zoals het hoort - bij de prijs inbegrepen.
Als toetje neemt mijn vrouw drie bollen ijs en ik ga voor de Koffie Brasil. Vol bravoure verkondigt de bediening dat het tegelijk serveren geen probleem is, maar uiteindelijk zit er dan toch een fikse tijd tussen de koffie en het ijs. Gezakt voor de Koffie-Brasil-proef, dus...
Maar verder is het een authentiek feest daar in Blaricum.

Goede vrijdag en spontaan besloten tot een hapje buiten de deur. Via Bussum - helaas geen parkeerplek te vinden - doorgetoerd naar ons favoriet restaurant in Baarn.
Zonder reservering arriveren we in een stampvol restaurant. We worden begroet alsof we oude vrienden zijn en zonder mankeren wordt er een tafel die eigenlijk gereserveerd was voor later voor ons vrij gemaakt. Anderhalf uur de tijd voor de gasten zouden arriveren, dus tijd zat.
Het wordt een eentonig verhaal: maar alles is hier top, de vriendelijke bediening, het eten en en het prijskaartje.
Opvallend was de gyros, deze keer: die was meer dan uitmuntend! Door de hoge omloopsnelheid vanwege de drukte was dit zo vers als vers maar zijn kan, knapperig, krokant en toch mals... Super!
Kortom:opnieuw maakte Olympia haar reputatie als favoriet restaurant volledig waar!

Opnieuw met een hele club voor een etentje in Hilversum neergestreken. Deze keer de dimsum vooraf genomen: prima! Als hoofdgerecht varkensfilet met rauwe ham. In tegenstelling tot mijn vorige ervaring nu wel een 'volwassen' portie - en wederom voortreffelijk! Prima rood huiswijntje erbij.
Vanwege het arrangement voor dertig man een standaardschotel met diverse heerlijkheden en een kopje koffie na.
De bediening is vlot en vriendelijk, het parkeren gratis, kortom: een heerlijke avondje Zilt & Zo beleefd!

Gewapend met een voucher hebben we de stoute schoenen aangetrokken naar de Shore Club in het Nautisch kwartier in Huizen. Het Nautisch kwartier is een nieuw project waar in traditionele stijl de nodige horeca verzameld is. Typisch voor de gemeente Huizen staat dat dan wel in 'the middle of nowhere', maar op zich is het een prima initiatief om nu eindelijk eens wat uitgaansleven bijeen te vegen.
Hoewel de gebouwen nieuw zijn ademt het een sfeer die aan vroeger tijden doet denken. Van buiten ten minste, want eenmaal binnen in de Shore Club is het zo trendy als maar kan.
Hoewel de telefonische reservering niet voor half negen plaats kon vinden, is het niet overvol als we binnenkomen. Ik begrijp dat reserveren verplicht is, want het aantal tafeltjes is beperkt.
Ons is een plekje naast de rokersdeur toebedeeld. Hoewel het akelig koud buiten is, is de hinder die we daar van ondervinden minimaal. Lekkere - trendy - stoeltjes, fraai bestek en glaswerk, stoffen servetten. Het is geen ordinaire vreetschuur hier en dat straalt men nadrukkelijk uit.
De voucher behelst een 'verrassingsmenu' van de chef. Nadat ik tot grote ergernis van mijn vrouw witlof als 'allergie' heb opgegeven bij het vleesmenu (mijn vrouw gaat uiteraard voor de visvariant) gaat de kok aan de slag en genieten wij van de rode huiswijn: een Franse Syrah. Men heeft ook een Spaanse Tempranillo maar ik heb mijn hart een beetje verpand aan de Syrahdruif. De vriendelijke serveerster begint een vermakelijke strijd met de traditionele kurk en als deze in een soort onbeslist eindigt met het in tweeën breken van de kurk, dan neemt de gerant het over en opent een andere fles. Prima wijntje! Niks mis mee!
Voor mijn vrouw begint de verrassing met een gefrituurde gamba en met wasabi bewerkte zalm. Hoewel mijn vrouw een tikkeltje benauwd was voor de toch wat pittige wasabi, smaakt het voortreffelijk.
Voor mij begint deze culinaire verrassingstocht met een uitermate fraaie carpaccio. Men heeft zich er bepaald niet met een Jantje van leien van afgemaakt: het fraai gestileerde bord is een voortreffelijke opening!
Het hoofdgerecht is voor mijn vrouw een op de huid gebakken dorade en voor mij - er wordt speciaal een soort bowie-mes voor klaargelegd - een fraaie runderbiefstuk. Beide gerechten zijn zonder meer speciaal klaargemaakt en maken deze dis tot een avontuurlijk geheel.
Het toetje is ook speciaal, maar de parfait is eigenlijk iets te hard om lekker weg te kunnen happen.
Al met al hebben we een heerlijke avond uit gehad. Alle waar is naar zijn geld en met zo'n voucher is het dan ook zonder meer een topper. Of ik er tegen de volle mep nog eens zal gaan eten dat waag ik te betwijfelen, aangezien ze dan de concurrentie aan moeten met een heel ander horeca-segment. Een segment waar wij helaas niet al te vaak komen...

Ook Olympia deden we recentelijk weer een keer aan. We werden ontvangen als oude vrienden en het eten was weer meer dan voortreffelijk.
De sfeer is meer dan uitstekend. Geen plastic druiventrossen aan het plafond, maar een unieke Griekse sfeer onder meer door sfeervolle foto's die zonder opdringerig te zijn op een scherm worden getoond. Sober, strak en smaakvol zijn de kernwoorden qua inrichting.
Het was tot en met het afrekenen aan toe een feest!

uiteraard waren we al vaker bij ons favoriete Italiaanse restaurant geweest, maar het blijft toch altijd een verrassing of een zaak de hoge kwaliteit weet vast te houden.
Na gisteravond kan ik dat bevestigen: heerlijk gegeten, twee majestueuze pizza's, vriendelijke bediening en een heerlijke sfeer.
Mijn vrouw had de vegetariana pizza en zelfs als fanatiek vleeseter kreeg ik daar zelf acuut trek van.
Zelf had ik de pollo van de kaart met de nieuwe pizza's - op verzoek zonder uien, we moesten nog naar het theater - en ook deze was rijkelijk gevuld met malse kip en heerlijke verse champignons en mais.
De dame-blanche achteraf was een letterlijk 'spetterend' succes, want deze werd olijk geserveerd met twee brandende sterretjes.
De huiswijn is wat magertjes. Blijft me verbazen dat een klasse-restaurant als dit daar niet iets beters voor op tafel zet. Vandaar dat het eten & drinken geen tien heeft gehaald.

Ook deze tweede keer voldeed Koren aan al onze verwachtingen. Deze keer nam vrouwlief de hertenbiefstuk en het viel me op dat zij aanzienlijk meer 'Bambi' geserveerd kreeg dan ik. Maar het was nu ook een stuk rustiger dan tweede kerstdag. De mixed grill is weinig fantasievol, maar verder uitstekend verzorgd en van goede kwaliteit. De hertenbiefstuk is en blijft echter toch wel de 'killer' onder de hoofdgerechten!

Heerlijk geluncht. Vooral de club-sandwich is zonder meer indrukwekkend!
Vreemd alleen dat men niet instaat is een 'dubbele koffie' te produceren...
Inrichting doet wat gedateerd aan, maar de toiletten zijn modern en keurig onderhouden.
Gezellige, dorpse uitstraling.

Gewoon een prima Italiaan. De pizza's zijn gewoon 'goed' zonder op de een of andere manier speciaal te zijn.
De bediening is vriendelijk en voorkomend. De keuken helaas niet altijd even snel: we moesten best wel lang wachten voor onze pizza's geserveerd werden. Maar aangezien ze het wachten zonder meer waard waren, vallen we daar niet over: keurig verse ingrediënten en de bodem precies goed (niet te dik en niet te dun, geen aangebrande randen).
De (huis-)wijn is prettig, maar houdt niet over: 2 liter met schroefdop.
De inrichting is prettig en licht; parkeren kan voor de deur of op het nabij gelegen marktplein.
Al met al een prettige ervaring en zeker een aanrader als u in Best uit bent op een prima etentje zonder dat het financiële vel je over de oren getrokken wordt.

2e Kerstdag en gezellig druk in het modern vormgegeven en ingerichte restaurant. Van buiten is het even slikken op deze donkere winterdag, maar binnen is het warm en gezellig. Lijkt me alleen dat het bij de deur (zonder windvang) geen pretje moet zijn, maar we hebben een tafeltje naast de bar op een kleine verhoging.
Vriendelijke en voorkomende bediening die ondanks dat de zaak tot het laatste tafeltje bezet was, toch de tijd nam voor een persoonlijke not aan je tafeltje.
Het brood dat we als amuse krijgen is bepaald niet het standaard baquettetje met kruidenboter: een fraai en ambachtelijk ogen broodje met modale kruidenboter. Niks mis mee.
De huiswijn (rood) is meer dan voortreffelijk!
Vooraf de kippenspiesjes zijn prima: goed gaar en met een prima sausje. Wat friemeltjes van die takjessla erbij en zo een keurig voorafje.
Mijn ega doet het met een broodje met tappenade - geserveerd in een grappig weckpotje. Ook niks mis mee.
Hoofdgerecht is voor mij de hertenbiefstuk. Helemaal super. Had van mij iets forser bemeten mogen zijn, maar dat is vooral omdat het zo'n geweldig fraai stukje vlees was. Echt van genoten!
Mayonaise bij het kleine kommetje prima patat doet 50 eurocent op de rekening. Beetje kneuterig vind ik dat altijd: hoort bij de service in mijn optiek.
Mijn vrouw heeft de pasta en ook daar is helemaal niets op aan te merken.
Het toetje is voor mij het truffeltrio. Drie soorten ijs gewenteld in pure, melk en witte chocolade. Een traktatie!
De meesterproef bestaat uit de Coffee Brazil: Tia Maria en Grand Marnier. Nooit van gehoord (er staat een andere combinatie daar op de kaart als Brazil), maar ze gaan het toch maken. En met verve! Een uitstekende Brazil! Ook de coupe van mijn vrouw is zonder meer prima te noemen.
En aldus hebben wij een perfecte avond in Best gehad, zeker toen de rekening ook nog eens alleszins bleek mee te vallen.

We stonden eerst voor een gesloten deur, maar naar bleek bestaat het restaurant uit twee delen. Eenmaal in de steeg was de hoofdingang zo gevonden en kregen we een tafeltje aan het raam toebedeeld.
papieren servetjes, niks mis mee, maar niet echt 'uitstraling'. verder doet het restaurant qua aankleding wat 'traditionale' aan: lege chiantiflessen massaal aan de dakspanten, maar verder niet kitscherig.
Parkeren kan niet voor de deur, daarvoor moet je even verderop een plekje zoeken in de parkeergarage. Overdag betaald, maar 's avonds vrij parkeren bij 'het Leger des Heils'.
Broodje stokbrood als 'amuse'. Lekker, maar weinig fantasievol.
De rode huiswijn komt zoals we hem hebben willen: lekker op temperatuur en keurig in een fles. 16,50 voor 0.75 l. niet echt goedkoop, maar de wijn is de meerprijs ten opzichte van de 2l schroefdopmeuk die je meestal bij een Italiaan voorgeschoteld krijgt meer dan waard: prima wijntje!
Geen voorafje: een pizza is meestal voldoende. De Fantasia voor mijn tafeldame en de Proscuito e Fungi voor mij. Dunne bodem, goed belegd, niks mis mee, maar verder weinig opzienbarend.
Twee ijscoupes na die zonder kristallen worden geserveerd. Anno december vind ik dat toch wel vermeldenswaardig aangezien het ijs dan meestal toch niet zo heel hard gaat.
De kou buiten zorgt er wel voor dat de verwarming stevig aanslaat en dat maakt het aan de tafeltjes bij het raam toch wel wat onbehaaglijk warm. Maar ik kan me voorstellen dat ze de tafeltjes bij het raam graag bezet hebben om een 'bewoonde' indruk te maken.
De rekening viel alleszins mee: nog geen vijftig euro voor twee prima maaltijden en dus zeker een herhaling waard!

Toch maar weer eens bij Anemos gegeten. Na voorgaande lichtelijk teleurstellende ervaringen hadden we het restaurant maar even links laten liggen.
Maar nu schijnt de zon nog volop op de Zomerkade en na de 1600 vakantiekilometers willen we nu iets dat we lopend aan kunnen doen.
De Tzatziki die we vooraf nemen is prima. Jammer alleen dat men niet langer dat Turkse brood serveert, maar standaard stokbrood, maar verder niets op aan te merken.
De wijn komt nog steeds in die blikken kannetjes die zo onaangenaam aan je handen voelen, maar de glazen zijn top: meteen smaakt de wijn een kwaliteit beter!
De Paros-schotel is een schot in de roos. Waar ik bij voorgaande gelegenheden het 'Grieks' een beetje in de gerechten miste, proef ik hier echt de Griekse keuken.
Voor mijn vrouw de Moussaka, ook helemaal niets mis mee.
De saladebar is wat karig gevuld en de sausen ontbreken. Sowieso heb ik er een hekel aan als ik van tafel op moet staan tijdens een diner, dus dat laten we maar voor wat het is. Lekker likeurtje als toetje en tevreden naar huis!
Kortom: een prima hernieuwde kennismaking met Anemos.

Eindelijk zomer in Nederland en half Almere is dan ook verzameld op de terrassen van de Grote markt. Na een eerste drankje aan een laag tafeltje snel overgestapt naar een echte 'eettafel'. Ondanks de drukt geen probleem.
We besluiten tot het driegangenmenu van 17,95. Gelet op de prijs stellen we ons er niet veel van voor. Sommige gerechten moeten dan ook een extraatje kosten van 1 tot 4 euro.
Vooraf nemen we loempiaatjes met geitenkaas: een gedurfde combinatie die we ons goed laten smaken. Ondanks de idiote drukte (geen plekje verder meer vrij!) keurig op tijd geserveerd en keurig en met zorg opgemaakt!
Ook de hoofdgerechten kunnen de toets der kritiek goed doorstaan: voor mijn vrouw een maaltijdsalade met overvloedig zalm en voor mij een varkenshaasje met champignonsaus. Keurig schaaltje prima friet erbij en wederom valt ons de zorg op die er ondanks de drukte aan de gerechten is besteed.
Goede porties ook nog eens: dat heb ik bij een voordeelmenuutje wel eens anders meegemaakt!
Bij de toetjes blijkt de caramelsaus op die bij het vanille-ijs hoort, maar dat wordt keurig gemeld en als compensatie krijgt mijn vrouw extra nootjes bij het ijs. Ik kies dan voor de dame blanche die ook heerlijk voorzien blijkt van een lading gecaramelliseerde nootjes. Voortreffelijk!
Als dan ook de rekening nog eens helemaal meevalt, dan hebben wij een heerlijke topavond gehad!

Hoewel leuk boven het water gesitueerd, biedt het zicht naar buiten toch een wat grauwe aanblik op de armoedige sociale woningbouw en het winkelcentrum dat er 's avonds maar wat verlaten bij ligt. Je moet het treffen met de stand van de zon of je nog lekker op het terras kunt eten.
Binnen is het keurig ingericht, maar de verzorging zet niet door tot op de tafels: waxinelichtjes die niet aangestoken zijn en gelakte en daardoor wat plakkerig aandoende tafels zonder enige verdere aankleding.
De bediening is vriendelijk en op Koninginnedag nemen we plaats op het terras om nog even te genieten van het late zonnetje.
De kaart vermeldt nieuwe pizza's en ik besluit er een te nemen met onder meer gorgonzola en salami. Mijn vrouw gaat voor de pizza met zalm.
Als wijn kiezen we een halfje wit en een halfje rood. Dan blijkt dat er geen halve literkarafjes meer over zijn en dat de wijn dus in een half gevulde literkaraf wordt geserveerd. Dat was ons vorige keer ook al overkomen. Vreemd: dat soort dingen heb je als restaurateur toch wel op voorraad - zeker als je op dat moment zo ongeveer de enige bezoeker bent...
Ook de glazen zijn die horeca-glaasjes. De mooie glazen worden bewaard voor de wijnen op fles blijkbaar.
De pizza's zijn ruim bemeten en goed gevuld. Niets mis mee, behalve dan dat de pizza's door de serveerster abusievelijk verwisseld werden - nieuwigheid, maar gelukkig bemerkten we zelf de vergissing.
Pizza's niks mis mee en als de nabestelling van een extra glas rode wijn (ik drink wat sneller dan mijn vrouw) wat lang op zich laat wachten wordt spontaan aangeboden ook het glas van mijn vrouw even bij te vullen op kosten van de zaak. Heel attent.
Geen hoogstaande keuken en de aankleding zou beter kunnen, maar verder niks mis met die Verborgen parel!

Ons 'stam restaurant' zat stampensvol en dus op zoek naar een alternatief. Dat zou dan de Mac worden, maar dat trekt ons niet zo. Niet veel tijd voor het theaterbezoek en dus op zoek naar snel en niet te duur. En dan zien we aan de 'overkant' een geel naambord dat op een Afhaalcentrum duidt. Allicht beter dan de Mac en dus de stoute schoenen maar aangetrokken.
Binnen doet het allemaal wat 'kaal' aan. De tafeltjes zijn netjes gedekt, maar geen achtergrondmuziekje of zo, zodat je de gesprekken aan de andere tafeltjes woordelijk kunt volgen. Een beetje een 'huiskamer' sfeertje.
We worden bediend door een vriendelijke oude heer die ons de geplastificeerde menukaart geeft. Eten binnen een uur is geen enkel probleem volgens de vriendelijke bediening en dus laten we Babi Pangang en Gado Gado aanrukken. Schaaltje kroepoek als 'amuse' dat zich met een biertje goed laat smaken.
Het eten is een FEEST! Ik heb van mijn leven nog nooit zulke lekker geroosterde babi pangang gegeten! Knapperig geroosterd geserveerd op een bedje van sla. Dat laatste had wat mij betreft niet gehoeven, want dat vind ik eigenlijk geen combinatie met de nassi die ik naar keuze geserveerd kreeg. Lekker sausen erbij en smullen maar.
Ook de Gado Gado is een genot en aangezien het allemaal inderdaad ruim binnen het gestelde uur geserveerd - en verorberd - was, besluiten we thee en koffie na te nemen. Een meer dan voortreffelijk bakje koffie waarbij ik de verleiding van een tweede niet kan weerstaan.
Geen PIN bij de kassa. Maar ik vraag me ook af of dat met dergelijke minimale rekeningen ook daadwerkelijk nodig is. Net dertig eurootjes voor de gerechten, inclusief twee bier en twee cola light. Was de koffie en de thee nog 'van het huis' ook...
Zeker voor herhaling vatbaar en meteen een vast alternatief!

Een paar dagen genieten van die uitzonderlijk warme laatste dagen die maart 2012 ons te bieden had. En dus een leuk hotelletje in Egmond geboekt.
We pikken de eerste dag de eerste de beste strandtent: Bad Egmond. Sinds twee jaar het gehele jaar geopend, maar voor ons een eerste kennismaking.
Het is inmiddels middag dus we besluiten tot een lunch: ik neem het broodje Bad Egmond en dat is meteen de jackpot! Absoluut een must als je ook maar in de *buurt* van Egmond komt. Redelijke bak koffie, vriendelijke bediening. Maar het broodje is echt een belevenis.
Dag 2 uiteraard weer het broodje Bad Egmond en als we 's avonds weer neerstijken voor een wijntje op het terras besluiten we ook maar de saté te nemen als avondeten. Dat is dertien in een dozijn: niet extreem goed, maar verder helemaal niks mis mee.
De wijn gaat alleen per glas, dat is dan weer even wat minder. Maar kwalitatief wordt er een leuk middenklassertje geschonken. Niet echt goedkoop a drie euro per glas, maar de heerlijke lentezon vergoedt een hoop.
Als toetje verse muntthee en Brazil Coffee (Tia Maria en Grand Marnier). Het theewater is 'net' niet lekker op temperatuur, waardoor de muntthee wat lastig trekt. De Brazil Coffee is a l'improvise gemaakt maar smaakt prima.
Als dan de rekening voor al dit aangenaam verpozen ook nog eens meevalt, dan kan onze avond en vakantie wederom niet meer stuk!

Een aantrekkelijk concept: eten betalen en 'gratis' drinken. De huiswijn (rood) was daarbij bepaald niet slecht! Zelfs het parkeren in de naburige parkeergarage is inbegrepen.
Het karakteristieke pand bevat twee gescheiden restaurants. De een traditioneel ingericht, het andere (Zilt en zo) ingericht als een strandpaviljoen. En dat is toch wel opmerkelijk daar in hartje Hilversum.
Gegeten met een man of dertig van het werk. Was dus een arrangement.
Vooraf carpaccio: zonder meer uitstekend.
Hoofdgerecht de gebakken varkensoester. Die valt een klein beetje tegen: prima stukje vlees, maar wel met de nadruk op stukJE... Maar ik moet er onmiddellijk bij bekennen dat ik nogal een vlees-eter ben.
Het hompje vlees wordt gegarneerd met twee sperciebonen, een takje groen en een schaaltje met een kluitje kruidenboter, patat met mayo en gebakken aardappeltjes.
Het nagerecht is standaard het grand dessert dat op lange schalen werd aangedragen. IJs met vers fruit, soesje, stukje spekkoek en een soort brownie. Niks mis mee.
Bediening is vlot en vriendelijk.
Al met al best lekker gegeten voor een arrangementje!

Heerlijke sfeer, eten prima, huiswijn zonder meer lekker, rekening een domper. Zo lekker hadden we nou ook weer niet gegeten...

Het is onze vaste stek geworden als we in Amsterdam naar het theater gaan. Vandaag kozen we voor de pasta's: mijn vrouw de Tagliatelle Al Salmone en ik de tortellini Alla Panne. Beide gerechten helemaal top! Verse ingrediënten en uitstekend bereid.
Half litertje rode en witte huiswijn, ook goed te verteren, al is de wijn niet hoogstaand.
Als toetje kies ik het ijs met Advocaat en mijn vrouwe de dame blanche: ijs is perfect: geen kristallen van oude voorraad, slagroom helemaal geweldig en een fikse portie: bijna een complete maaltijd!
De sfeer en de bediening waren als altijd weer top: gedienstig zonder 'glijerig' te worden.
Het was weer een feest!

Na een heerlijke dag sauna lekker afgezakt voor een hapje naar 'Tt Hert in Naarden-Vesting. Parkeren is even een klus, want men heeft in de Vesting het liefst dat je lopend komt, geloof ik.
Maar dan eenmaal binnen een plekje gekregen in de serre. Buiten donder en bliksem en hagelstenen die heerlijk op het glazen dak ratelen: kortom: sfeer genoeg in het rustieke oude pand met de authentieke houten vloer. Je moet er van houden, maar wij vonden het bepaald sfeervol.
We kiezen voor twee halve litertjes huiswijn. De rode cabernet is lekker, maar geen hoogvlieger. Mag je ook niet verwachten van een huiswijntje. De witte chardonnay is ook prima te verteren.
Het driegangenmenu biedt voor ons beiden net waar we trek in hebben dus ik ga voor de gevulde kalkoen met vooraf grove paté met cranberrysaus. Mijn vrouw laat zich verwennen met een in folie gegaarde tilapia, voorafgegaan door een taartje van zalm met een sud du sol dressing. De kalkoen is voortreffelijk - al was de portie niet ruim bemeten - ik ben geen groentenmens en dus waren de peultjes niet aan mij besteed. Dat was de meegeleverde patat wel en dat maakte de zaak compleet.
De vis was ook meer dan voortreffelijk en met de dame blanche en de bosvruchten cheesecake ook, zodat dit een voortreffelijk einde van een heerlijke dag vormde.
De bediening was vriendelijk en voorkomend.

We laten ons verleiden via een aanbieding waarbij tevens kaartjes voor de kerstshow een Mexicaanse Elvis imitator zijn inbegrepen. Dan is 14,95 per couvert niet veel.
Je krijgt dan wel eens 'speciaal' menu en gelet op de prijs waren onze verwachtingen bepaald niet hoog gespannen.
Maar het eten is voortreffelijk: vooraf inktvisringen die, de arme inktvis gelet op de porties, bepaald een 'arm and a leg' gekost hebben.
Het hoofdgerecht bestaat uit twee burrito's waar ook helemaal niets mis mee is. Mijn vrouw vindt die met chocoladesaus altijd zo lekker en hoewel niet bij het menu inbegrepen, toch chocosaus voor mijn jongedame. Weer niets mis met de porties!
De bediening is vriendelijk en voorkomend en de inrichting wat kitscherig Mexicaans.
Het toetje zit niet bij het menu, dus we laten koffie en thee aanrukken. Inclusief een liter wijn moeten we dus uiteindelijk toch bijna zestig euro afrekenen, maar het eten was daarvan iedere cent waard. Waar zat 'm dus de kneep: inderdaad in die Elvis imitator! De Elvis-imitator in Tivoli (best nog een hele wandeling) was grappig, maar niet voor meer dan drie nummers. Toen zijn we dan ook maar zachtjes via de zijdeur gevlucht.
Desondanks een heerlijke avond gehad en prima gegeten!

Stijlvolle inrichting, zeer fraai bestek en zelfs voor de huiswijn worden er fraaie glazen uit de kast getrokken. Gelukkig hield het eten gelijke tred: een goede stevige tzatziki (zonder extra brood, maar wel heel erg lekker) en prima hoofdgerechten. Mijn vrouw had de kip uit het voordeelmenu (zeer goed) en ik had de Mezes tou Bekri - ook meer dan voortreffelijk.
We bestellen de rode huiswijn, maar krijgen de Anima 2003
cabernet sauvignon. Een meer dan prima wijn en bepaald niet krenterig geserveerd gelet op de prijs die men er normaliter voor rekent.
Op het nagerecht moeten we even wachten, maar voor de rest is de bediening meer dan prima: vriendelijk, voorkomend en gastvrij.
Voor ons was het een meer dan aangename kennismaking die zeker een herhaling waard is!

Perla is zo ongeveer ons vaste restaurant geworden als we theater De Meervaart bezoeken. Deze keer was het een heerlijke warme nazomerdag en dus besluiten we bijtijds naar Amsterdam te vertrekken teneinde rustig en op het terras te kunnen eten.
Omdat we nu dus ruim de tijd hebben, besluiten we nu eens voor een volleige maaltijd te gaan en niet voor de 'snelle pizza'.
Vooraf nemen we de boullion met ravioli. Zonder meer een tractatie.
De zalm die mijn vrouw bestelt is fors bemeten en volgens haar kan er niets meer aan verbeterd worden: een dikke tien dus.
Zelf besluit ik voor een intrigerende homp vlees. Vernoemd naar Pavarotti, dus dat belooft wat. Het is een fikse ossenhaas, gevuld met aubergines en asperges in rauwe ham. Wederom helemaal top!
Het halve litertje rood is zo weg daar op dat heerlijke zonnige terras. Maar toch is dat mijn enige kritiekpuntje: een restaurant met een dergelijke hoge culinaire kwaliteit zou meer zorg moeten besteden aan zijn huiswijn. De tweeliter-schroefdop is bepaald een dissonant bij zoveel heerlijks - ook al wordt hij dan in fraaie glazen geserveerd.
Maar al met al was het wederom een feest en een bevestiging voor het feit dat dit een van onze favoriete restaurants is!

Na de goede recentelijke ervaring nu met een gezelschap van vijf. Weer dezelfde uitstekende ervaring. Voor oma - slecht ter been - gingen we beneden zitten. Met de deur open kan het dan wat frisjes zijn. Op verzoek werd de deur echter prompt gesloten.
Bediening weer prima - al blijf ik het vreemd vinden dat je drankjes gelijk met de welkomst-ouzo worden geserveerd.
Oma vergat haar sigarettenkoker - werden we (omdat wij de reservering gemaakt hadden) dus keurig gebeld door het restaurant dat hij gevonden was! Da's nog eens service!

Geen plastic druiventrossen of gipsen pilaren bij Callas: het oogt er meer als een stylish grand café. Midden in de bouwput die het stationsgebied van Maarssen al jaren in haar greep lijkt te houden, is het echter makkelijk en - nu? - gratis parkeren in de nabij gelegen parkeergarage.
Gelokt door de goede recensies op eet.nu besluiten we hier het diner te gebruiken als opmaat voor ons uitje in de Vechtsebanen. Gereserveerd via eet.nu.
Eenmaal binnen herkennen we het interieur als zijnde de zaak waar we enkele jaren geleden ooit tappas gegeten hebben, maar dat was dus twee eigenaren geleden.
We krijgen een tafeltje aan de glazen balustrade toebedeeld en hebben zo een fraai uitzicht op het lager gelegen gedeelte van het restaurant.
De bediening is vlot en voorkomend en binnen no time staat er een mandje brood en tzaziki op tafel als amuse. Inmiddels is de wijn al besteld en die komt nagenoeg gelijk met de traditionele Ouzo van het huis. Een verdienstelijke wijntje, overigens, waar we met genoegen een half litertje p.p van wegwerken. Fraaie glazen en een keurig glazen karafje. Drinkt toch echt lekkerder dan zo'n 'horeca-bolletje'.
Als voorafje nemen we beiden de krokante geitenkaas met honing. Een ware traktatie, al had een toefje garnering voor het oog geen kwaad gekund.
Mijn vrouw neemt de gyros, ik de Onassis schotel. Mayonaise komt op verzoek en wordt (bescheiden) in rekening gebracht. Opmerkelijk, aangezien frisdrank, thee en koffie bij de prijs van het diner zijn inbegrepen! Neemt men naast een voorgerecht+hoofdgerecht ook een nagerecht, dan betaalt men vijf euro extra.
Op het eten is niets aan te merken. De gyros is prima: knapperig gegrild, ruim voldoende en smaakvol opgediend. Hoort zeker bij mijn top vijf van lekkerste gyrosschotels!
De Onassis schotel bevat een drietal vleessoorten, die weliswaar sober gegrild, maar smakelijk bereid zijn. Ook dit is ook weer geen karig gevuld bordje: het restaurant heeft zijn tappas-verleden nadrukkelijk van zich afgeschud!
Kortom: een prima diner voor een zeer schappelijke prijs, een prima wijntje en gratis koffie en thee na, dus voor nog geen zestig eurootjes stonden we uitermate voldaan weer buiten.
Helemaal top!

In het late nazomerzonnetje is het prima vertoeven op het terras voor Insolar. Al vlot is dan ook het besluit genomen om niet naar huis te fietsen, maar hier te blijven eten.
Bij een voorgaand bezoek waren ons de heerlijke geuren opgevallen van verse knoflook en geroosterd vlees. Navraag leerde dat dat de hete steen moest zijn en dus laten we twee hete stenen en een fles rode wijn aanrukken.
De wijn is redelijk en heeft een betere 'neus' dan dat hij daadwerkelijk smaakt, maar voor dertien eurootjes is het zeker een genietbare wijn.
De hete stenen zijn even 'wennen': op een soort rechaud met een hete steen worden twee magistrale hompen rauw vlees aangedragen aangedragen die men al etende 'afgrild'. Het is even wennen dat rauwe vlees op je bord, maar het smaakt héérlijk!
Het geheel wordt afgemaakt met prima portie patat, een sausje, mayonaise en een kluit kruidenboter.
Nadat de verse muntthee en de Irish Coffee dan ook nog prima zijn gebleken en de rekening ook nog eens meeviel, stapten wij gelaafd en verkwikt weer op de fiets huiswaarts...

Zeker op deze door stormwinden en herfstachtige buien geteisterde zomerdag is het binnentreden van Vuur alsof je in een warm bad stapt. We verwachtten niet veel gasten vanwege het beroerde weer, maar zelfs op deze donderdagmiddag zit het redelijk vol en heerst er een plezierige ambiance.

De inrichting is zonder meer smaak- en stijlvol, met veel vlammende (gas) haarden. Een plekje met uitzicht op het zo ongeveer weggespoelde terras en we zitten prinsheerlijk.

De bediening is vlot en voorkomend. Vanaf onze plek kunnen we zo in de bewust open keuken kijken. Dat ziet er allemaal schoon en verzorgd uit.

Just for lunch, dus we kiezen iets dat aangeduid wordt als snel even een broodje. Ik ga voor de Black Angus Beef, een zacht gegaard runder staartstuk met eendenleverkrullen en een dressing van druivenpit mosterd.

Vrouwlief kiest voor de Tortilla Pamplona, een omelet met chorizo, paprika, champignons en Manchego kaas.

De koffie en de jus d'orange worden stijlvol geserveerd en ook het eten komt keurig op tijd. Bij de beef Black Angus zit een mandje met wat stukjes brood en een kommetje boter, maar waarom deze gerechten bij de 'Snel even een broodje" categorie staan is mij dan ook een raadsel: de Beef is een soort ferme carpaccio, de Tortilla omvat zelfs helemaal geen brood en is een wat kale, maar goed gevulde, omelet.

Alles bij elkaar toch heerlijk gegeten!

We kennen de eigenaar, en dus hebben we een tweetal keren het genoegen gehad bij hem te eten.

Bij de term 'Lounge' stel je je echter toch iets anders voor dan een veredelde snackbar. Drie tafeltjes is de zaak groot en voor de rest zie je veel 'snackbar' items terug: de gokkast, geen windvang voor de deur, weinig sfeervolle verlichting en zo'n neon bak met verkleurde foto's van de gerechten boven de grill. Ik ga er niet heen om even lekker te relaxen met zo'n knetterende gokkast in mijn nek.

De bediening is zonder meer geweldig! Zeker de lieftallige mevrouw Divarci geeft je het gevoel alsof je hoogst persoonlijk bij haar te gast bent.

De schotels zijn zonder meer goed van kwaliteit en ook qua hoeveelheden hoef je zeker niet nog even langs de McDonalds. De wijn is behoorlijk. Geen topper, maar beter dan je veelal voorgeschoteld krijgt in pizzeria's en shoarmatenten.

Nee, dit is geen gelegenheid waar ik voor een 'sfeervolle maaltijd' heen zou gaan, maar als alternatief voor de eerder genoemde McDonalds, zeker een aanrader!

Broodje gedaan tijdens verregende Blauwvingerdagen. We kozen beiden voor de Waldkornbol met geitenkaas, honing en noten. Kost wat, maar dan heb je ook wat! Heerlijk! Verse ingrediënten en smaakvol opgemaakt. Prima koffie!

Binnen een plezierige inrichting en attente bediening. Zeker een herhaling waard!

Al enkele jaren zijn we geregeld bezoeker van Marimba. Iedere keer nemen we ons voor dat we ook eens een ander restaurant willen proberen als we in Amersfoort zijn, maar feitelijk komt het er nooit van: de verleiding is te groot.

Het kneipje zit verscholen in een zijstraat van het marktplein. Omdat het een pijpela is, moet je goed opletten dat je de zaak niet zo voorbij loopt. Voor de deur hooguit twee tafeltjes met mooi weer, maar dat mag echt het predikaat terras niet krijgen.

Binnen een wat kitscherige Mexicaanse sfeer. Goedkope wandschilderingen en cactussen. Maar verder wel lekker gezellig met een prachtige houten vloer die een bezoek op zich al de moeite waard maakt. De stoelen met rieten bematting zitten voor geen meter, maar zodra je eten opgediend wordt raakt dat snel op de achtergrond.

Voorgerecht deze keer voor mij de gevulde champignons. Je kunt kiezen wat voor vulling en ik koos voor de kip. Zaaaalig!

Mijn ega besluit voor de cactussoep. Heel attent waarschuwt de bediening dat het wel een 'pittig' gerecht is, maar mijn vrouw weet wat ze krijgt: pittig, maar niet té.

Hoofdgerecht voor mijn een duo van twee enchillada's: één met kip, één met rundvlees. Mijn vrouw doet de vegetarische versie. Het komt op een rijkelijk opgemaakt bord met meer dan voldoende garnering die zeker ook de moeite waard is: alles oogt vers en is even smakelijk. Helemaal top!

Als toetje bestel ik de Pina Colada en mijn vrouw het chocolade taartje. Daar gaat het even mis qua bediening en zit ik zeker een minuut of tien tot een kwartier naar mijn pina colada te staren terwijl mijn vrouw op haar taartje wacht. Maar als dat komt is het smullen geblazen en vijf euri voor een prima pina colada (met suikerrandje en crunched ice) is zonder meer een koopje.

Het is in het verleden wel eens een periode wat minder geweest: qua porties en qua bediening, maar onze laatste ervaring was weer helemaal top!

Een zonnig terras waar nog laat in de namiddag de zon op staat. Lichthouten tafels en redelijk bezet. Alle reden dus om een arbeidszame dag af te sluiten met een hapje en een drankje aan de Zomerkade in Huizen.

Ik hoop op een saté-tje of een schnitzeltje, maar helaas: het is louter tapas wat hier de klok slaat.

Geen kaart - dus de kortgelokte helblonde serveerster Paula verwijst me naar een bord aan de muur.

De keuze daarop is echter beperkt: nog geen tiental gerechten om uit te kiezen en het heeft dan ook eigenlijk meer wat van een uitgebreide keuze in borrelgarnituur dan van een volwaardig tapas-menu.

Op de gok kies ik er twee gerechten uit: brood met aïoli en kippendingetjes met knoflook. Gedienstig wordt me even later door de blonde schoonheid de rest van de gerechten uitgelegd.

Het terras is sober maar verzorgd. Binnen is het echt een wat donker ingericht eetcafé met fikse bar en een ook wat ruim bemeten rokersruimte met dominant aanwezige gokkast.

Het bier is prima en de wijn is zonder meer goed voor een huiswijntje.

Men schenkt twee soorten huiswijn: Syrah en Cabernet. Ik ga voor de Syrah.

Het brood is prima verzorgd en vers, de aïoli lijkt me niet echt huisgemaakt, maar dat had men ook niet beloofd.

De kippendingetjes zijn lekker, niets mis mee.

Ik laat ook nog een portie ribbetjes komen. Moet van een heel klein beestje geweest zijn, maar het vult toch lekker.

Blijkbaar waren er ook wat worstjes over, want Paula brengt me heel lief een schaaltje worstjes voor rekening van het huis. Helemaal top!

Helemaal voldaan keer ik ruim anderhalf uur later huiswaarts.

We hebben er nu twee keer gegeten. De laatste keer viel het ons op dat het er behoorlijk druk was. Bleek dat ze in Herrie XXL zaten - een tv-programma met een soort afvalrace tussen restaurants.

We moeten naar het theater en hebben dus niet teveel tijd. De bediening speelt hier keurig op in door ondanks de drukte een paar keer aan te geven dat ze aan de keuken door hebben gegeven dat we 'wat strak in de tijd zitten'. We hebben ons eten - wederom ondanks de drukte - keurig op tijd.

Het bordje brood is ontzettend leuk en gevarieerd: naast de ovenwarme broodjes ook een soort brioche met maan- en sesamzaad. Prima verzorgd.

Het hoofdgerecht is lekker, maar de porties kunnen wat ruimer. Ik heb nu de varkenshaas medaillons een keer gehad, maar ook de eendenborst is wat aan de krappe kant.

Mijn vrouw nam de gamba's, die waren goed. Punt.

De Chileense wijn is prima. Geen topper, maar wel bovengemiddeld lekker. Vermeld moet wel worden dat ik een liefhebber ben van de wijnen uit de nieuwe wijnlanden.

Het interieur doet wat warm aan met veel rood. Grote glazen wanden geven uitzicht op het terras en de straat eronder. Prima locatie. (Betaald) Parkeren op loopafstand.

Nadat het als Akropolis een zieltogend bestaan heeft geleden, is het restaurant nu omgedoopt tot Anemos. Maar niet alleen qua naam is er het een en ander veranderd: het hele interieur is verfrissend op de schop gegaan.

Ook de keuken kent zo zijn veranderingen. De Tzatziki (nu wat al te rijkelijk besprenkeld met olijfolie) wordt niet meer met dat luchtige Turkse brood geserveerd, maar met een doorsnee petit-pain in plakjes. Wel een lekkere tzatziki, overigens, maar niet speciaal.

De wijn is wel hetzelfde gebleven: de schrale supermarktwijn die veel knoflook nodig heeft om tot enige wasdom te komen. Dit geserveerd in zo'n rood blikken kannetje met een handvat waar je aan de scherpe randen zo ongeveer je handen open haalt.

Als hoofdgerecht bestelt mijn vrouw twee voorgerechten. Ze zijn prima. Niets op aan te merken. Jammer alleen dat men er niet voor koos om het tot één hoofdgerecht te combineren: ze krijgt nu gewoon twee bordjes met voorgerecht. Beetje jammer.

Ik kies voor de Psaronefri € 17,50 (Varkenshaas met paprikasaus). En dat is ook letterlijk wat ik krijg: een gegrild stuk vlees en een kommetje goedkope paprikasaus. Een beetje een teleurstelling aangezien ik het gerecht ken als een ovengerecht waarbij de smaak van de saus veel beter tot zijn recht komt. Ook de garnituur is magertjes: een bolletje groene rijst en that's it.

De bediening is vlot en vriendelijk. Men is ons bij voorbaat al ter wille door voor te stellen dat we de voorgerechten ook allemaal zouden kunnen proeven als een soort tapas. De verbouwde herentoilet heeft nog geen houder voor de handdoekjes (die overigens op waren, maar keurig werden aangevuld) en ook het weggooien moet via een afvalbak waar je eerst de deksel met de hand moet optillen. Niet echt hygiënisch. Maar wellicht is dat de nieuwigheid.

Wat ook niet is veranderd is het onverzorgde terras. Weliswaar is er beter meubilair gekomen en is die mallotige kunstgrasloper verdwenen (inclusief de kitcherige fontein), maar het onkruid schiet nog weelderig op tussen de stenen en de regen heeft vette modderstrepen op de onderkanten van de witte terrasafscheidingen achtergelaten. Ook de ramen op het terras kunnen wel een sopje gebruiken. Alles bij elkaar zet je daar bij opening iemand een half uurtje op aan het werk en dan is het 'schoon' en verzorgd. Een gemiste kans die echter wel een gebrek aan oog voor detail verraadt.

Jammer.

Al met al zullen we dit restaurant zeker nog een tweede kans gaan geven. Alle begin is immers moeilijk en het is toch wel lekker dicht in de buurt...

Wederom een snelle stop bij Perla di Roma voorafgaand aan concertbezoek.

De pizza en de Lasagna zijn weer voortreffelijk! Verse ingedienten, helemaal top. Echtgenote wilde nog wat brood om de Lasagnaschaal mee af te schrapen. Werd zonder mankeren gebracht en verscheen zelfs niet op de rekening. Super-restaurant: blijft voorlopig wel bij mijn favoriete restaurants staan!

Geen voorafje of dessert in verband met de tijd, maar louter eenbevestiging van de eerdere prima ervaringen die we daar hebben opgedaan.

Na een meer dan genoeglijk diner in een van de nabijgelegen eetgelegenheden is ieder dessert kansloos als je weet dat Talamini op een steenworp afstand tientallen soorten overheerlijk ijs te bieden heeft.

Drie bolletjes is dan ook het standaardrecept na ieder diner in de lokale horeca.

Wel dikmakers pur sang, maar als je aan het eind maar kunt zeggen: 'Het was het waard...'

De zaak is gesitueerd in een oud pand en smaakvol ingericht. Vreemd genoeg begint men met het schoonmaken bij de bak het dichtst bij de deur, zodat je later op de avond als je langsloopt de indruk krijgt dat de zaak aan het sluiten/gesloten/uitverkocht is. Vreemde managements-blunder, want de overige twee bakken zijn dan nog volop voorzien!

Nog een tip voor de manager: in Frankrijk zaten we vaak bij een vergelijkbare ijskraam en daar deed men na de bestelde drie bolletjes het lepeltje even via een andere smaak op je ijsje, zodat je een klontje van een vierde smaak had. Meestal was je dan al voldoende gemotiveerd voor een volgende bezoekje...

Na twee avonden Efeze wordt ons ook Vaticano aangeraden. Ook wel Italiaans, maar aangezien het terras een van de weinige is waarop je op deze zonovergoten dag nog volop van de zon kunt genieten besluiten we daar neer te strijken. We zijn uiteraard niet de enigen en via de kaping van twee vrije stoeltjes nemen we eerst plaats zonder tafeltje.

De bediening is daar niet echt blij mee, maar loodst ons wel binnen de kortste keren naar een leeg tafeltje.

De menukaart doet je zonder meer watertanden. Naast het bekende assortiment pizza's ook heerlijkheden die op zich niet zo heel prijzig zijn. Mijn oog valt meteen op de Galina di Limona, Geroosterde kip met amandelen, honing en citroen. Mijn vrouw geeft een hekel aan kluiven en nadat de bediening heeft bevestigd dat dit een 'hele kip' is, gaat zij voor de Pollo Ubriaco, Kipfilet met peer en walnoten in cognacsaus.

Als ik het beestje opgediend krijg dringt de term 'kindermoord' zich aan mij op: een kuiken nog slechts dat met een schijfje citroen in het borstbeentje geprangd wat verloren op mijn bord ligt. Niet echt wat ik me bij een 'hele kip' voorstel. 'Kuiken' of 'krielkip' had wat passender geweest, maar dat verkoopt denk ik wat minder.

Er om heen wat losse amandelen en het bord geflankeerd door wat aardappelen in de schil en groentes.

Een beetje een teleurstelling dus wat mijn bestelling betreft, maar de filet van mijn vrouw is voortreffelijk getuige de 'Hmmmm's' en 'Mmmmm's' die vanaf de andere kant van de tafel opstijgen.

De wijn is wel een verademing. Waar andere Italianen nog wel eens de bekende Merlot del Veneto o.i.d. (2 literfles met schroefdop) als huiswijn serveren, krijgen we hier een voortreffelijke smaakvolle rode wijn die de elf en een halve euro die men er voor rekent meer dan waard is.

We sluiten af met koffie Brasil en thee.

Al met al toch niet het culinaire feest dat we er van gehoopt hadden, al was mijn echtgenote uitermate tevreden. De kaart is echter uitermate uitgebreid en wellicht dat ik bij een volgende keer meer geluk in mijn keuze van de kaart heb.

De inrichting beperk ik tot een impressie aangezien we op het terras gegeten hebben: een lange pijpenla waar de keuken wat vreemd aan het begin gepositioneerd is. De toiletten zijn schoon, maar er is voor de heren slechts één toilet zonder urinoirs beschikbaar.

Dagje Zutphen begint met een lunch op het terrasje van Efeze. Lekker lounge setje en een kleine maar aantrekkelijke lunchkaart. Ik kies voor de Italiaanse bol met ossehaaspuntjes, vrouwlief neemt pittige champignons in roomsaus. Beide voortreffelijk, al duurt het even voor de vriendelijke ober de gerechten - met excuses - serveert.

's Avonds besluiten we hier ook het diner te gebruiken. De zaak zit op vrijdagavond stampvol, maar binnen no time weet men ons toch van een tafeltje te voorzien. Ondanks de drukte worden we bediend alsof we de enigen in het restaurant zijn.

De entourage kan beter: van die gipsen pilaren en lichtelijk kitscherige inrichting. Het plafond is bijna roetzwart alsof hier dagelijks binnenshuis gebarbequed wordt. Een vreemd lijnenspel van het systeemplafond dat daar blijkbaar ergens onder zit, doet vermoeden dat hier al jaren geen witkwast meer overheen is geweest.

De Tzatziki (hier iets ander - Turks? - gespeld) is voortreffelijk en men heeft bepaald niet bezuinigd op olijven, verse tomaatjes, brood en andere garnering.

Het is een feest!

Zelfs het schamele rode huiswijntje (kaliber 2-literfles met schroefdop) leeft er van op.

Vrouwlief neemt een tweede voorgerecht als hoofdgerecht (garnalen) en ze voorziet dat van een dikke acht.

Ik ga zelf voor de pizza Efeze en krijg de met afstand lekkerste calzone pizza die ik ooit geproefd heb. Waar andere calzones nog wel eens 'drabberig' en 'nattig' van binnen zijn, was deze keurig van consistentie. Gevuld met kip, champignons, courgettes, ham en de paprika keurig weggelaten zoals gevraagd. Geen standaard zakje vulling, dus!

Dessert hebben we niet genomen.

PS: Volgende dag konden we de verleiding niet weerstaan en hebben wederom bij Efeze gegeten. ZElfde pizza Efeze, zelfde extreem hoge kwaliteit!

Het heeft natuurlijk wel wat, zo'n oud stationsgebouw als restaurant. Reserveren is meestal wel noodzakelijk. In de serre laten we ons vriendelijk bedienen. De kaart lijkt uitgebreider dan hij daadwerkelijk is en de keuze is dan toch nog moeilijk.

Vooraf de champignons in bierbeslag. Voortreffelijk! Als hoofdgerecht gingen we voor de pasta met kip.

Prima te eten, al houden de porties niet echt over.

Wijn is prima. We nemen altijd een wijn van de kaart (Z-Afrika/Chili/Argentinië etc.). Voortreffelijk wijntje.

Hoogtepunt is de proeverij van nagerechten. Veel zoet en veel slagroom, maar voortreffelijk!

De rekening valt dan helaas al met al toch een beetje tegen voor het gebodene.

Het 'terras' is wat rommelig en onverzorgd, dus na een ampele zit besluiten we toch maar binnen te gaan eten. El Verano kennen we al een jaar of dertig. Ooit een heerlijk ongedwongen pizzatent met een heerlijke pizza Mendoza, nu een wat meer pretentieuze eetgelegenheid. Het is rustiger dan vroeger. Waar je vroeger moest reserveren op de vrijdagavond, kunnen we nu gaan zitten waar we willen. Een veeg teken: niet iedere verandering is een vooruitgang...

De kaart geeft een standaardprijs, maar wil je iets meer of anders, dan moet er al vlot worden bijbetaald. Vooraf voor beiden het geitenkaasje. Lekker, maar weinig speciaal. Het mandje brood dat we besteld hebben komt ongeveer gelijk met het geitenkaasje. Een beetje jammer...

De wijn is de rode zuid-afrikaan en een de witte chardonnay. Beide prima wijntjes en de halve liter karaf is bepaald niet zuinig gevuld. Dat hebben we wel een anders meegemaakt: twee glazen uit een halve liter is toch wel wat kort door de bocht. Maar hier dus vier lekkere glazen wijn in een halve liter. Hulde!

Voor mij is het hoofdgerecht de varkenshaas met cranberry saus. De haas is in hompen verdeeld en met gevoel voor stijl opgemaakt. Ook een soort kaassoufflé completeert het gerecht. Niets op aan te merken!

Patat met op verzoek mayo - een beetje bleekjes, maar wel lekker.

Vrouwlief gaat voor een tweede voorgerecht als hoofdgerecht: de gamba's. Het bevalt haar uitstekend.

De porties zijn voldoende -zelfs die van mijn vrouw - en we besluiten voor een vruchten coupe en de dame-blanche na. Ook helemaal niets mis mee.

Als dan ook de rekening meevalt, is het een waar feest weer eens bij El Verano te hebben gegeten.

Een vroeg lentezonnetje lokte ons naar het terras van De Bosrand. Van buitenaf lijkt het een beetje op een modern-populair pannekoekenvreethok.

Eenmaal gezeten daalde het zonnetje echter en werd het toch wat fris. Tafeltje binnen werd zonder problemen geregeld. Daar blijkt de serre sfeervol te zijn ingericht en het er licht en aangenaam vertoeven is. De schijn van buitenaf bedriegt klaarblijkelijk.

Alleen een hoofdgerecht deze keer ivm afspraken elders. Mijn vrouw kiest voor de maatijdsalade met asperges en ik voor het vleestrio. De salade is goed gevuld en helemaal perfect met een meer dan voortreffelijke dressing naar ik mij door mijn vrouw liet influisteren.

Het vleestrio is wat 'recht-toe-recht-aan': drie hompjes vlees - wel uitstekend gegrild, een kloddertje aardappelsalade en een bakje patat. De vriendelijke bediening kwam uit zichzelf met de vraag of ik er gebakken aardappelen of patat bij wilde. Vervolgens na de keuze voor de patat spontaan de suggestie of ik er mayonaise bij wilde. Helemaal perfect: een ober die met je meedenkt!

De patat is echter besprenkeld met kruiden in een poging juist dat ene deel van het gerecht aan te kleden dat geen aankleding behoeft. Maar goed. De Mayo in een klein plastic bakje raakte echter snel op, maar op mijn verzoek voor een extra mayo werd alert gereageerd. Werd wel in rekening gebracht - hetgeen natuurlijk logisch is, maar wat ik zelf als restaurateur nooit zou doen.

De rekening viel mee: inclusief drie frisdranken, een prima glas rode wijn en die extra mayo € 43,40.

Zeker een herhaling waard!

Op Koninginnedag voor het eerst naar El Fuego. Eerst toch een voorzichtige blik op de menukaart die buiten hangt en als we dan een driegangenmenu van 22,50 zien, lijkt ons dat alleszins redelijk. Heerlijk in het zonnetje op het terras vragen we eerst de wijnkaart en kiezen voor de rode wijn Trumpeter. Jammer dat men niet gelijk de menukaart bracht, dat had weer even gescheeld.

Vriendelijke dame van de bediening komt even later vertellen dat die wijn uitverkocht is, maar presenteert de Syrah van het zelfde merk met de mededeling dat we deze voor dezelfde prijs als de gekozen wijn kunnen krijgen. Een heel vriendelijk aanbod waar we gaarne gebruik van maken. Een meer dan voortreffelijke wijn, geserveerd in mooie glazen en niet in van die cafetariabolletjes. Fraai glaswerk. Een wijn van dat fraaie kaliber verdient een dergelijk servies, dat drinkt gewoon lekkerder.

Nog steeds geen menukaart overigens.

Al wachtend neem je dan het hele tafereel in ogenschouw. We zitten naast de voordeur en ons oog valt op het slordige gekreukelde tafelkleed op het tafeltje in de hal. Iets meer oog voor detail had dan ook geen kwaad gekund. Ook niet waar het het schilderwerk betreft, overigens: dat is slordig uitgevoerd, maar daar eet je geen hap minder om.

Nadat we er uiteindelijk maar om gevraagd hebben de menukaart. Geen menu van 22,50 vanwege Koninginnedag dus. Jammer dat de eigenaar niet even de moeite had genomen het koninginnedagmenu over het standaardmenu te hangen. Maar goed: we kiezen de provolone gegrilde Argentijnse kaas gewikkeld in serranoham met aceto balsamicosiroop. Zonder meer een genot!

Het hoofdgerecht kiest mijn vrouw de gamba's en ik ga voor de ribeye. De opmaak van de borden is smaakvol maar sober. Het eten fantastisch! Vijftien(!) heerlijke gamba's in een meer dan voortreffelijke saus (wel pittig en ruim beknoflookt!) en de ribeye is smaakvol en precies goed gegrild. Patat met drie sausjes erbij. Een traktatie!

Voor de saus bestellen we nog wat extra stokbrood. Helaas duurt dat even voor het gebracht wordt. Het wordt overigens niet berekend en dat is dan weer erg netjes.

Uiteindelijk wel een eurootje of vijftien duurder uit dan gepland, maar het was iedere cent meer dan waard. En als je aan het eind maar kunt zeggen dat het 't waard was, dan was het dik in orde.

Zeker een volgende bezoek waard!

Als je binnenkomt valt meteen de lucht op: Luchtverfrisser, Brise of iets dergelijks. Dat vind ik geen prettige lucht bij het eten, maar ik kan verklappen dat het bij dat ene ongemakje blijft, want vanaf daar is het een groot feest in Perla di Roma. Tafels met linnen gedekt, dito servetten, attente en vriendelijke bediening en bovenal voortreffelijk eten. Alles wordt vers gemaakt en je kunt alles krijgen zoals je het hebben wilt: met uien, zonder uien, champignons, kip, noem het maar op.

We strijken hier vaak neer als we in Amsterdam naar het theater gaan. Lijn 1 richting centrum stopt op luttele minuten afstand. Parkeren kan eenvoudig in de wijk er direct achter en is aanzienlijk goedkoper dan parkeren in het centrum.

Voor een donderdagavond is het beladen 'druk' te noemen. We zijn vroeg (18.30), dus we krijgen makkelijk een tafeltje, maar we hadden niet veel later moeten komen.

Vandaag weer theater, dus helaas alleen tijd voor een pizza en een toetje. De kaart geeft aan dat er wat nieuwe smaken zijn, dus ik neem deze keer de pollo maar dan zonder ui (dat kan ik de andere theaterbezoekers niet aandoen), mijn vrouw neemt de vegetariana. De pizza's zijn rijkelijk gevuld, de bodem voor onze smaak precies goed en we zijn dan ook goed voldaan - ook zonder 'n voorafje.

De pizza's zijn 'normaal' geprijsd voor een Italiaan. De andere gerechten zijn ietsje steviger geprijsd, maar de pizza verraadt dat ook dat zijn geld waarschijnlijk meer dan waard zal zijn.

De huiswijn is 'modaal': twee liter met een schroefdop naar ik verwacht.

Dan de koffie Brasil: perfect!

De voorstelling (Kees Torn) was ook een topper, dus al met al een meer dan geslaagd weerzien met Perla di Roma!