Ben

Ondanks dat Tilburg Culinair een leuke actie had verzonnen toch uitgeweken naar het sterke chefs koppel in Oisterwijk. Als aperitief een wijn die zelf geïmporteerd was van een kleine wijnboertje uit Italië. De Roero Arneis 2016 van Valfaccenda, waarin een fris appeltje op de voorgrond kwam, lekker. De amuse was verrassend lekker en mooi gepresenteerd in een turquoise schaaltje. Een pureetje met groene boontjes in een jus van kerrie en citrus, erop een krokantje van papadum met toefje gefermenteerde bonen.

De eerste begeleider werd op een leuke eigen wijze gepresenteerd door Evi Schuurmans. Sauvignon Blanc 2016 van Awa Tere, lekker fris met tonen van exotisch fruit. Chef Dirk presenteerde het voorgerecht. Ceviche bereiding van zeebaarsfilet met de specerijen van de tom kha kai, om hem iets sappiger te houden is de kokos vervangen door karnemelk. Verder palmhart, crème van wortel, zoetzure groentjes en groene kruidenblaadjes. Aan tafel afgewerkt met een vinaigrette op basis van de zuren voor de ceviche. Heel verfijnd en fris met mooie Aziatische smaak accenten, de wijn was hierbij een voltreffer. (9,7)

Verder met een blend van de drie Pinot soorten uit de Alsace. De cuvée S van het huis Schlumberger waarin de Pinot Gris de hoofdrol opeiste. Een frisse ronde wijn met subtiele honing- en kamille toets. Uit de keuken een proeverij van tonijn. Een stukje sashimi op oosters gemarineerde witte kool. Een lauw warme sushi met een krokante korst van sesam en een tartaar met zoet zure groenten accenten aan tafel afgewerkt met een bouillon van dashi. Tonijn moet je lekker maken en dat is deze keer helemaal gelukt. Veel smaak en mondbeleving met de wijn als ondersteuner, prima. (9,7)

Italiaans wit, een Greco di Tufo 2016 van Villa Raiano, verfijnd met aangename mineraliteit. Ditmaal kwam chef Robin het gerecht presenteren. De presentatie kwam door het stapelen niet helemaal tot zijn recht. Zacht gegaarde heilbot, licht afgeschroeid en nog lekker sappig. Eromheen een vijftal structuren van eekhoorntjesbrood en crème van aardpeer aan tafel afgewerkt met schaafsel van zwarte truffel. De cuisson van de vis was top, het garnituur was allemaal net ietsje hoger op smaak. De wijn was ietsje op de achtergrond. (9,3)

Over naar rood met een heerlijke Pinot Noir 2013, van het huis L’ Aigle, sappig rood fruit met subtiele aardse tonen en een fluweel zachte afdronk. Op een donker bord een mooie presentatie. Anjou duif, borstfilet een een gekonfijt pootje met allemaal oranje structuurtjes ernaast van pompoen, wortel en zoete aardappel. Aan tafel afgewerkt met een heerlijke saus. De duif was mooi hoog op smaak en heel zacht van textuur, met het garnituur kon ruim voldoende worden afgewisseld, de wijn maakte het feestje compleet. (9,7)

De dessertwijn was een Monbazillac 2014 van het huis Moulin Pouzy, niet te zoete met in het aroma tonen van exotisch fruit. Chef Dirk presenteerde het dessert. Een mooie presentatie met structuren van yoghurt, pruim en gezouten Japanse pruim. Mooie pure smaken niet echt zoet met frisse en verrassende ziltige accenten. (9,4)

Bediening was zeer goed tot uitstekend verzorgd door Evi Schuurmans ondersteund door beide chefs met veel gezelligheid aan tafel.

Prijs-kwaliteitverhouding was uitstekend.

Kortom een hele fijne middag met culinair genot en gezelligheid.

De Rieslingweek heeft op mij altijd wat extra aantrekking kracht omdat dit een van mijn lievelingdruiven is. Fijn te zien dat een van mijn favoriete restaurants meedeed die op de shortlist stond.
Vorige keer nog flink wat oponthoud op de weg, nu helemaal zonder vertraging waardoor we royaal op tijd waren en een wandeling konden maken door het park achter het restaurant.
Maarten Koek zag ons aankomen en de deur zwiepte open voor we er waren, leuk. We mochten een plaatsje kiezen, dit werd ons vertrouwde tafeltje aan het raam, fijn. Het schaaltje met emping gekruid met Ras el Hanout, stond al op tafel, jammie. Als aperitief de witte huiswijn, Côtes de Gascogne een blend van Gros Manseng en Sauvignon die erg goed beviel. De hapjes zagen er verzorgd uit, een heerlijk zoet broodje met frisse crèmepjes. Plat broodje met dip van doperwt, feta, pomelo en muntolie, mooi mediterrane toets. En eitjes om uit te lepelen gevuld met een eiersalade waarin bloemkool, boleet, hazelnoot en afgewerkt met geschaafde parmigiano reggiano. Een lekkere combinatie.

De chefsbite klonk aantrekkelijk, dus verleid. Oester met gefermenteerde peer yoghurt en gepofte wilde rijst. Presentatie prima, smaak was redelijk naturel, toch altijd erg lekker zo’n oester.

De eerste amuse was gerookte zalm met stukjes witte asperge, royaal gegarneerd met Hollandaise, gedroogde eidooier en verse kruidenmelange. Een heerlijk lepel gerecht.

Het asperge soepje kende we nog van vorige keer, lekker romig vanwege de kamille olie en een verrassende frisse toets door stukjes vruchtvlees van rode grapefruit.

Een broodje kwam op tafel met nieuw smeerseltje gemaakt van dille met zaden, erg lekker.

De eerste begeleider werd door Maarten Koek uitvoerig toegelicht, Winzerhof Stahl "Erstes Fass" trocken 2016. Zoals verwacht een Riesling maar een blend met Scheurebe, aangenaam fris en sappig met een vleugje banaan. Uit de keuken een prachtige presentatie. Als basis een platte cilinder tartaar van dorade, aan een zijde gegarneerd met plakjes radijs, schijfjes watermeloen, rucola en bloemen, aan de andere zijde gepofte rijst, aan tafel afgewerkt met een vinaigrette van watermeloen met selderij en tomaat. Hele delicate smaakjes en mede door de gepofte rijst een prima textuur. De wijn sloot keurig aan. (9,6)

Over naar rood met een Dornfelder 2014 van Karl May, mooie diepe kleur en lekker sappig in de mond. Uit de keuken een fleurige presentatie. Twee stukken langzaam gegaarde lamsnek, erop krokant gebakken wonton met salade van groen asperge en een melange slablaadjes, eromheen verschillende structuren van bospeen, aan tafel afgewerkt met lekker aangezuurde eigen jus met hierin dubbelgedopte tuinboontjes. Ernaast uitgeserveerd een bakje met mousseline van aardappel met gepofte spelt en verse bieslook. De nek was zeer zacht en hoog op smaak, garnituur was hiernaast mooi in balans en zorgde voor ruim voldoende afwisseling. De wijn vulde het gerecht aan met zijn heerlijke aroma. (9,4)

De dessertwijn was een Riesling Schloss Schwabsburg 2015 Auslese van het huis Huff met mooie zoet zuur balans. Uit de keuken een dessert met Thaise invloeden. Als basis een mousse van kokos, erop gemarineerde ananas, toef schuim van yoghurt , quenelle ijs van koriander en krokantjes van deeg, kokos en (iets later ook nog) groene curry. Smaakjes die me erg aanspreken, vooral de combinatie koriander met kokos en groene curry. De wijn was keurig in balans. (9,5)

Bediening was uitstekend verzorgd. Maarten Koek presenteerde op kundige wijze de wijnen. Sharon Tetterlo is een top gastvrouw die op hele vriendelijk en zachtaardige wijze gezelligheid aan tafel brengt. Ze is in blijde verwachting en binnenkort op zwangerschap verlof.
Prijs-kwaliteitsverhouding was zeer goed tot uitstekend.

Samengevat was het weer een hele fijne beleving. Sterk van chef Jos Grootscholten dat hij van minder luxe producten toch heerlijke gerechten kan maken en natuurlijk zijn bord presentaties. Wat een tikkeltje tegen viel was dat de wijnen niet allemaal Riesling waren, blijkbaar zijn alle wijnen uit Duitsland in de Rieslingweek toegestaan. Niet te min een mooie selectie.

Het vinden van een passende chef-kok ter vervanging van Peter Koehn, die na zijn 50 jarige loopbaan met een welverdiend pensioen gaat, kende nog een onverwachte hindernis. De serie “De nieuwe garde” op npo 3 legt het verhaal erachter bloot. Leuk te vernemen dat een van onze favoriete chefs, Rob van der Veeken, deze uitdaging op zich heeft genomen. Hij sluit naar mij gevoel naadloos aan bij de stijl van Peter Koehn. Dus meteen maar gereserveerd voor een lunch op de vrijdag middag.

Het was mooi zomer weer, het terras was keurig ingedekt. We namen plaats onder het luifel met uitzicht over de plas, fijn in de schaduw terwijl een briesje voor verkoeling zorgde, toppie. Als aperitief een mousserende Duitse Riesling van het huis Siener (speciaal gebotteld voor het restaurant) die erg goed beviel. Jaap Krabbendam presenteerde de hapjes, een drieluik. We starten met een makaron van zoethout, erop een toefje crème van foie en een krokantje van drop. Een fijne beleving met verschillende smaak overgangen, mooi. Verder met een sandwich geïnspireerd op de caprese. Krokantjes van tomaat, ertussen mozzarella en crumble van zwarte olijf, afgewerkt met een toefje basilicumcrème, verrassend lekker. Als laatste een kroketje gevuld met panchetta, erop drie toefjes gel van nootmuskaat en laurier, mooi krokant en lekker hartig.

De amuse ronde bestond uit een tweeluik. Gepresenteerd op eigen schelp, sashimi van coquille besprenkeld met een sinaasappel olie op een crème van wortel. Heel delicaat met mooie smaak balans en prima combinerend met de Riesling. Op het witte bord gepofte amarant met quenelle ijs van piccalilly, aan tafel afgewerkt met een groene kruiden saus. Zomerse smaakjes, dit lepelde we met veel plezier weg.

De eerste begeleider werd uitgebreid met een goed verhaal gepresenteerd door Jasper Rijkers, sommelier in opleiding. Pinot Grigio 2014 uit Uruguay van het huis Garzon, mooie lichte kleur, heerlijk aroma, in de mond strak droog met tonen van steenfruit en mineraliteit. Uit de keuken drie bereidingen met Noordzeekrab. Op een wit bord een cilinder krabsalade, heel puur, erop een schuim van appel, ernaast rolletjes komkommer en chipjes van meloeskes gekruid met vadouvan , heel verfijnd.
In het donker schaaltje een marshmallow van kingkrab op een bedje van Noordzeekrab die in een krabben bisque lag, lekker hoog op smaak.
Als laatste nog een krokant gebakken wonton gevuld met Noordzeekrab, genieten. De wijn sloot bij de laatste twee bereidingen naadloos aan mede omdat deze hoger op smaak waren. Doordat ik de salade als laatste at was de wijn al ietsje te warm en hierdoor net wat te krachtig geworden. Voor ons beide de topper van de middag. (9.7)

Ook de tweede wijn was bijzonder. Een Oostenrijkse Gumpoldskirchner Tradition 2015 van Johanneshof Reinisch gemaakt van de inheemse Rotgipfler en Zierfandler. Mooie goud gele kleur, in de mond tonen van peer, honingmeloen en een wat ronde afdronk. Uit de keuken een tentakel van octopus op een bedje van zwarte lintpasta in een hartige bouillon gekruid met vadouvan met zilte groentjes (lamsoor, zeekraal) en mosselen. De tentakel was zacht van textuur en delicaat van smaak. De zilte tonen en de bite van de zeekraal kwamen naast de pasta op de voorgrond, erg lekker. De wijn was een alleman vriend en sloot keurig aan. (9,4)

Over naar rood met een Rosso di Montalcino van het huis Luciani, verrassend lichte kleur, heerlijk aroma, een mond vol met kersensap en een fluweel zachte afdronk, heerlijk. Eigenaresse Ingrid van Eeghem presenteerde zelf het eerste gedeelte van het hoofdgerecht. Zacht gegaarde, in appelstroop gelakte duivenborstfilet, ernaast een cilinder van quinoa, gebakken cantharellen, quenelle crème van kikkererwt, partjes gemarineerde meiknol en bekende bolletje van snijboon, aan tafel afgewerkt met een heerlijke sjalottensaus (kannetje helaas weer terug naar de keuken). De cuisson van de borst was top en door het huidje hoog op smaak. Chef Rob kwam met extra bijlagen. Lepeltje van foiemousse, quenelle semifreddo van foie op een bedje van gemalen hazelnoot, een gekonfijt pootje van de Bresse duif en de pommes paolo die eigenlijk op het eerste bord had moeten liggen. Beide foie bereidingen waren een delicatesse. Het boutje was ietsje stevig van textuur, dit werd lekker kluiven. De heerlijke wijn sloot naadloos aan. (9.6)

De dessertwijn was een licht mousserende Brachetto van Gatti Piero, transparante rode kleur met in het aroma tonen van framboos en rozenblaadjes, in de mond soepel en fruitig met een ronde afdronk. Op het bord een mooie presentatie. Als basis heerlijk gemarineerde aardbeien met ernaast een bombe van aardbei, erop krokantjes en makarons van aardbei. Ernaast een madeleine gemaakt van stracciatella in een dun jasje van chocolade op een bedje van crumble van chocolade met ernaast een toef ganache van chocolade. Mooie pure smaken en goede texturen die prima combineren met de frisse tonen van de wijn. (9.4)

Als afsluiter nog een prima espresso en viertal smakelijke friandises.

Bediening was uitstekend verzorgd. Weliswaar veel verschillende gezichten aan tafel, alle met passie voor het vak en een flinke dosis gezelligheid, prima. We voelden ons weer helemaal in de watten gelegd.

Prijs-kwaliteitverhouding was zeer goed tot uitstekend.

Dit was weer een hele fijne beleving. We zijn erachter gekomen dat de ambities inmiddels duidelijk naar beneden zijn bijgesteld. Deze waren sky high, dat was overigens wel een aardige publiciteitsstunt. Nu is het behoud van de ster de eerste uitdaging, iets wat mijn inziens niet zo’n probleem zal zijn. De stijl van koken was ditmaal nog een combinatie van drie chefs (Peter Koehn, Rob van der Veeken en Jaap Krabbendam). Dit zal op relatief korte termijn de signature van chef Rob worden. Een klassieke basis met keurige bereidingen en goede smaken. Wij komen terug en De Karpendonkse Hoeve blijft favoriet.

Wederom geboekt bij onze favoriet in Sint-Oedenrode voor een lunch op de zondag middag. Het weer zat mee en het terras was ingedekt. Een een flink briesje zorgde voor wat twijfel maar het zonnetje was warm genoeg waardoor we op het terras bleven. Als aperitief een frisse Grüner Veltliner 2015 van Laurenz die goed beviel. Ernaast een lange strip waarop voor ieder drie hapjes, keurig gepresenteerd. Een kogel van kippenlever gevuld met kumquat, erg lekker. Ernaast een cakeje van zwarte olijf met jonge geitenkaas, verrassend romig. Het derde hapje bestond uit bereidingen van tomaat met een crème van basilicum, mooi hoog op smaak, heerlijk.

De eerste amuse kwam in een glazen schaaltje, gerookte forel in een groene kruiden crème met erop wat ham en ernaast toefjes van duindoornbes, een hele mooie smakencombinatie.

De tweede amuse was een tosti van geitenkaas, erop een plakje eryngii en krokantje van Parmezaanse kaas met ernaast een dip van mierikswortel vinaigrette. Geweldig smaakvol, dat smaakte naar meer.

Joey Hendriks, die inmiddels zijn diploma vinoloog op zak heeft, presenteerde redelijk uitgebreid de eerste begeleider. Een mooi strakke Pouilly-Fumé 2014 van het huis Serge Dagueneau. Ernaast een indrukwekkende presentatie van een tweetraps gerecht. Op het bord centraal een cannelloni van dungesneden tonijn gevuld met een crème waarin een subtiele oosterse toets, erop wat dunne plakjes rettich. Verder op het bord een royaal assortiment van diverse zoet zure bereidingen, takjes dille, ziltige groentjes en kruidige crèmepjes. In het kopje ernaast een romig goed gevuld oestersoepje van gillardeau, wow. De tonijn bereiding was mild, de smaakjes eromheen vulden dit prima aan en maakt er een complexe beleving van. De heerlijke soep vulde dit met zijn ziltigheid aan en zorgde ervoor dat het gerecht nog lekkerder ging smaken. De wijn bleef naast al deze smaken keurig overeind en ondersteunde het gerecht met zijn heerlijke zuren. Een echt topgerecht. (9.9)

Verder met een speciale rode wijn uit Valencia. La Forcallà de Antonia 2013 van Rafael Cambra, heerlijk aroma met tonen van aardbei en kersen in de mond aangenaam fruitig met een zachte afdronk. Op een mooi bord met bloem motief en krokant gebakken zwezerik met twee morilles, asperge kop ingepakt in snijboon, romige saus van het kookvocht van champignons en een Madeirasaus. De zwezerik was keurig licht krokant gebakken, het glibberige was er net vanaf. De sauzen waren mooi hoog op smaak zoals we van de chef gewend zijn. De roomsaus maakt de afdronk van de wijn ietsje krachtiger maar de Madera saus compenseerde dit weer en deze maakte de wijn nog lekkerder, genieten weer. (9.7)

Voor het pièce was Italiaans rood geselecteerd, Palazzo della Torre 2012 van het gerenommeerde huis Allegrini, heerlijk aroma met tonen van bosfruit, in de mond redelijk elegant met een zachte afdronk, heerlijk. Op het bord een proeverij van melklam. Stukje van het haasje, schouder, bout en buikwand. In het garnituur dubbel gedopte Spaanse tuinboontjes, asperge kop, blokje gegrilde aubergine en drie geweldige zalfjes. Een van wilde waterkers met sherry, een van rode ui en een van wortel met gember. Het gerecht werd aan tafel afgewerkt met een heerlijke lamssaus. De cuissons waren zonder uitzondering prima, zelfs het vet (wat ik niet zo makkelijk eet) was mild, zacht en lekker. De buikwand, die krokant geroosterd was, was het hoogst op smaak, dit kon met de heerlijke saus gecompenseerd worden. De zalfjes waren geweldig hoog op smaak en deze combineerden uitstekend bij het vlees. De wijn sloot naadloos aan en vulde het gerecht aan met zijn zuren en heerlijke aroma. Dit was lam op zijn lekkerst, complimenten. (9.88)

Ook een Italiaanse dessertwijn, Filari 11 (Dolce Naturale) van het huis Feudi Di San Marzano gemaakt van zon gedroogde Primitivo, complex met tonen van rijp fruit en aangename kruidigheid met in de mond een mooi rond en fluweel zacht. In een witte schaal een dessert op basis van groenten. Rolletjes zoetzure komkommer, quenelle sorbetijs van radijs, kogel van witte chocolade gevuld met pastinaak, bombe van rode biet gevuld met rabarber, bloemetje van rode bietstructuren aan tafel afgewerkt met een vinaigrette van hibiscus. Wow wat een mooie smaken die ook nog eens prima combineerden. Heerlijke frisse accenten met mooie texturen. De geconcentreerde wijn bleef hiernaast net overeind, een top dessert. (9.85)

Daar de zon wat zwakker werd gaven we ons over en gingen naar binnen voor de afsluiting. Een Hongaarse dessertwijn, de “H” Tokaji van chateau Pajzos gemaakt van Hárslevelű 2015. In het aroma tonen van wit fruit in de mond een mooie zoet zuur balans. Uit de keuken een fraaie presentatie met een verrassend blauwe kleur. Een bombe van blauwe cacaoboter gevuld met een vloeibare vulling van blauwe bes, ernaast een quenelle vanille-ijs, kogeltje van basilicum met limoen, structuren van rode bes en een balletje van yoghurt met limoen zeste. Hele mooie smaken die goed combineerden. Het was wel grappig dat je blauwe lippen kreeg van het eten van de cacaoboter. De wijn combineerde goed maar het lijkt erop dat een zorgvuldig geselecteerde rode wel eens lekkerder zou kunnen zijn. (9.6)

Als afsluiter nog een krachtige espresso in een mooi glaasje met een vijftal hele lekkere friandises. De gezouten karamel met pinda, de witte chocolade met bastogne en praline met vloeibare fruitvulling waren top.

Bediening was uitstekend verzorgd met sommelier Joey Hendriks in de hoofdrol, leuk dat dochter Inge Wollerich weer terug is. We voelden ons weer helemaal in de watten gelegd.

Prijs-kwaliteitverhouding was uitstekend.

Dat we bij team Wollerich heerlijk konden eten wisten we al maar ditmaal overtroffen ze mijn verwachtingen. Vorig jaar waren de smaken net ietsje ingetogen maar nu weer helemaal in de bekende Wollerich stijl. Mooie volle, rijke en geconcentreerde smaken die zorgvuldig zijn samengevoegd tot heerlijke gerechten. Ernaast hele mooie wijnen, zorgvuldig geselecteerd, fijne bediening op een zon overgoten terras in de tuin. Team Wollerich nestelt zich tussen de absolute toppers van het land. Een echte aanrader voor de fijnproever, wijnliefhebber en levensgenieter. Bedankt!

De serieuze ambities, die het restaurant bij de start had uitgesproken, begint nu serieuze vormen aan te nemen. Bij ons laatste bezoek waren we al helemaal onder de indruk van de geweldige gerechten. Vanaf 4 april was het exclusieve menu Monarh verkrijgbaar. Hierin zit ruim twee jaar ontwikkeling! Wat te verwachten? De beleving aan tafel zou een extra dimensie krijgen met veel entertainment. Het menu zou bestaan uit alleen signature gerechten en aan de begeleidende dranken is extra aandacht geschonken. Voor dit laatste is de broer van de chef Paul Kappe aangetrokken, die al jaren een vaste waarde was bij een restaurant dat al vele jaren een Michelinster heeft. Veelbelovend dus. Dit wilden we graag eens meemaken dus snel geboekt.

En fijn ontvangst door de maître Marijn Mulders die al gereed stond bij de voordeur en ons mede deelde dat we de primeur hadden, cool. Hierdoor was iedereen wel wat extra gespannen. Hij begeleide ons naar een plaatsje aan het raam, fijn. Ralph Kappé presenteerde keurig de Campagne een Brut Premier Cru van Hubert Paulet, geschonken uit een magnum, die uitstekend beviel.
Bij de eerste amuse werd de werkwijze van de chef bij het componeren van de gerechten uitgelegd. Alle smaken van het smakenpalet worden in een juiste balans in ieder gerecht samengebracht voor het beste resultaat. Deze amuse had dus vijf verschillende smaaktoetsen. Een kistje verscheen op tafel, links het bitter in de vorm van een radijs, ernaast umami (hartig) in de vorm van een bouillon van een exotisch kruid. Zuur met een ingelegd meloeske, hartig met een 24 maanden gerijpte Goudse kaas en zoet met een cherrytomaatje gevuld met jam. Fijn dat de champagne alle smaken oppakte en keurig neutraliseerde. Hierna de amuse waarin al deze smaken worden gecombineerd, de bouillon werd apart uitgeschonken in een speciale karaf. Het resultaat was lekker en complex.

De stelling met neodimiummagneten voor de zwevende amuse kwam op tafel. Er zijn al plannen om deze in de tafel te bouwen en een “baan” te maken. Eigenaar Danny Kovacevic, de bedenker van de act, presenteerde het gebeuren. Ik zal jullie de technische details besparen, het is zeker interesant en educatief. De amuse was een praline van witte chocolade gevuld met spekbokking afgewerkt met kaviaar en krokantje, erg smaakvol.

De eerste begeleider werd met kennis van zaken gepresenteerd, een El Maestro Sierra Fino Sherry met heerlijk aroma en een speciale mondbeving waar je even aan moet wennen. Uit de keuken een tweetraps gerecht met bereidingen van Gillardeau oester. Eerst moesten de ijspastille van komkommer eten die op een kroepkoekschijf lag die een schaaltje afdekte, waarna er een rokende vloeistof door het gaatje werd gegoten. De kroepoek verhuisde naar het andere schaaltje met een romige dip. In het rokende schaaltje twee heerlijke Gillardeau oesters met rolletjes van komkommer, marshmallow van oester, gepofte wilde rijst en oosterse gel. Een uitgekiende combinatie die verrassend goed combineerde bij de sherry, die door deze smaken veel lekkerder werd. Ook nog even het “pepermuntje” dat met water een doekje wordt om de handen schoon te maken. (9.5)

Leerling sommelier Daan Smits kwam aangereden met de cocktailwagen voor de bereiding van de tweede begeleider. Hij startte met een thee van hibiscus die met behulp van vloeibare stilstof tot granité wordt gemaakt. De cocktailglazen op de trolley werden gevuld met een crème van mango-passievrucht, hierop de granité die overgoten werd met ginger ale en een scheut Hendrick’s gin en afgewerkt met Borage bloemen. Een geslaagd resultaat. Uit de keuken wederom een tweetrapsgerecht, heel mooi gepresenteerd. In het pantser van een kingkrabpoot als basis een quinoa salade met erop stukken krab van de poot, toefjes crème van koriander, takjes zeekraal en shots van passievrucht met olijf. Ernaast een zeester van crème, gemaakt van de bisque van krab, met toefjes crème van passievrucht en zand van passievrucht. Mooie verfijnde smaken en aangename textuur. De zeester was duidelijk iets hoger op smaak dit combineerde uitstekend met het zand en de frisse gel. De cocktail combineerde erg goed met de smaken van de gerechten. (9.6)

weer terug naar wijn met een verfijnde Italiaanse Soave 2015 van het huis Pieropan gemaakt van 85% Garganega en 15% Trebbiano. Mooie stro gele kleur met fijne aroma's waarin hints van amandel, in de mond elegant maar geconcentreerd met lange afdronk. De volgende tafelbereiding was de tartaar van diamanthaas, deze werd door Jeroen Riemslag verzorgd. De schouderbladen van de koe kwamen op tafel. Het voor getrancheerde vlees werd fijn gesneden waarna het in een schaal op smaak werd gebracht met vadouvanolie, rode ingelegde ui, peper en zout. Hierna kreeg deze een keurige rechthoekige vorm op de schouder waarna deze werd gegarneerd met mosterdzaad, tarwe gras, rode ui, vadouvan krokant en verschillende gels, die we naar wens op de hand mochten proeven. Ben zelf normaal gesproken wat minder een rund liefhebber maar deze was delicaat met een zachte textuur. De smaakjes van de garnering maakte er een mooie beleving van, de heerlijke wijn sloot verrassend goed aan, genieten. (9.5)

Een verrassing was toch wel dat er een Meursault in het arrangement zat. Een 2014 van Pascal Clement, wow. Uit de keuken het Ochtendgloren. Op het platte deel van de coquilleschelp een keurig bruin gebakken coquille met ernaast crème van aardpeer, plakjes morilles, geschroeide bloemkoolroosjes, plakjes zwarte truffel en een schuimige saus van beurreblanc. Aan tafel afgewerkt met schaafsel van truffel. Het aroma kwam je tegemoet, heerlijk. De coquille was mooi hoog op smaak, in het garnituur heerlijke aardse tonen. Samen met de geweldige begeleider werd dit voor mij een topgerecht. (9.85)

Wederom had Raph een exclusieve wijn geselecteerd die met de Coravin werd geschonken. Een biologisch gemaakte chardonnay 2009 van het Kroatische topdomein Roxanich. Deze is mede gekozen omdat hij uit het geboorteland van de de eigenaar komt. De wijn was ongefilterd en had een wat minder aantrekkelijke kleur, leek op een troebel amberbier. Het aroma was heerlijk, in de mond complex, kruidig en mineralig en het was even wennen. Uit de keuken de surf en turf. Mooie stukken van de kreeften schaar en staart met ernaast een 24 uur gegaard stukje buikspek die aan tafel met een brander werd gekarameliseerd. In het garnituur toefjes crème van knolraap, kropsla, artishock en groene asperge. De saus van limoenblad was de koppeling tussen de twee hoofdsmaken en naar de wijn toe. Mooi om te beleven hoe de wijn veel lekkerder werd nat het eten van de saus. Alle ingrediënten waren van topkwaliteit en mooi hoog op smaak, prima. (9.7)

Voor bij het pièce een Loire wijn uit de Chinon gemaakt van Cabernet Franc 2012 van de maker Charles Joguet, beetje ingetogen aroma, in de mond fruitig met aardse tonen en een elegante afdronk. Uit de keuken het “Pièce de résistance”. De duivenborst werd aan tafel getrancheerd, van het karkas gesneden en gedresseerd op het bord. Verder nog een gekonfijte pootje van de duif, parelgort, rode biet, cannelloni van aardappel gevuld met vloeibare Epoisses, stukjes hazelnoot en een schuim van aardpeer. Aan tafel afgewerkt met een lichte jus van de vleugels. De cuisson van de borstfilet was perfect, vanwege het huidje extra hoog op smaak. Het vlees van de boutjes viel zowat van het botje en was eveneens hoog op smaak. Veel afwisseling met het garnituur waarin de epoisses en de hazelnoot de mooiste accenten gaven. De wijn vulde het gerecht aan met zijn mooie zuren, genieten weer. (9.7)

Verder met een klassiek gemaakte Riesling Marienburg Spätlese 2012 uit de Mosel van het topdomein Clemensbush, verfijnd, loepzuiver met een prima zoetzuur balans, heerlijk. Op een wit bord een mooie strakke presentatie. Op de rand van het bord structuren van verschillende ganzenlever en structuren, rolletjes aangezuurde wortel, marshmallow van wortel, ertussen enkele krokantjes en stukjes verse geitenkaas. De spiegel van het bord werd aan tafel gevuld met een heerlijke vinaigrette met lychee. De lever was hoog op smaak, veel afwisseling met het garnituur en de vinaigrette was klasse. Die maakte het gerecht ietsje lichter dan wat het was. De wijn sloot naadloos aan en maakte er ditmaal een topgerecht van, wow. (9.85)

De dessertwijn was een Cerdon 2015 van Renardat-Fache, licht mousserend met in het aroma tonen van aardbei in de mond zacht met relatief weinig suikers. Jeroen Riemslag kwam aangereden met de trolley met de voorbereide desserts op hele mooie borden. Na het dresseren werden eerst de longen gezuiverd. Er werd een vloeistof over mintblaadjes gegoten die voor behoorlijk wat rookontwikkeling zorgde. De ruimte werd gevuld met een mint aroma. Tijdens het spektakel werden er polaroids genomen de we later bij de rekening als souvenir mee naar huis kregen. (aan alles is gedacht) Het dessert was een strakke presentatie van chocolade structuren met centraal ijsparels van yuzu en erop een quenelle muntijs. Een “after eight” beleving, heel puur met nauwelijks toevoeging van suiker. De lichte mousserende wijn combineerde verrassend goed en bleef naast de krachtige chocoladetoetsen keurig overeind, mooi. (9.6)

Als afsluiter een hele krachtige espresso van Caffe Dieme (de Oro) met een zestal prima friandises, die later nog met twee warme varianten werden aangevuld.

Bediening was uitstekend verzorgd. Er was deze middag een groot team aangesteld, mede omdat het de primeur was maar natuurlijk ook omdat al die tafelbereidingen extra werk opleveren. Natuurlijk liep nog niet alles vlekkeloos en zijn er nog kleine verbeterpunten, de basis is prima voor elkaar en de inzet was 100%.

Prijs-kwaliteitsverhouding is een moeilijker puntje. Normaliter beoordeel ik voornamelijk het eten en drinken. Het moge duidelijk zijn dat er aan al het entertainment aan tafel, wat een extra dimensie geeft aan uit eten gaan, zeker ook een prijskaartje hangt. Dit dient een ieder voor zich te beoordelen en zal zeker bij een eenmalig jubileum in positieve zin uitvallen. Ik wil er nog wel even bijvertellen, om misverstanden te voorkomen, dat onze ervaring de uitgebreide dinervariant was.

Vanmiddag is bewezen dat de uitspraken bij de opening van het restaurant geen loze belofte waren. Knap wat hier in die paar jaar allemaal is gebeurd. Monarh hoort wat mij betreft inmiddels bij de betere restaurants van Nederland. Aanrader voor de luxe eter, wijnliefhebbers, bourgondiërs en liefhebbers die iets te vieren hebben. Bedankt!

We waren wel benieuwd naar de nieuwe locatie van onze topper in Den Bosch. Wel even gewacht met reserveren tot de keuken met de nieuwe keukenchef Dirk Bullens was ingewerkt.
De locatie mag er zijn, aan een kerkplein aan de voet van de Sint-Jacobskerk waarin nu het Jheronimus Bosch Art Center is gevestigd. Centraal op het plein een modern kunstwerk, langs de gevel een klein terras met rode stoelen. Het restaurant kent vier verschillende ruimtes. Links van de entree de bar. Rechts het restaurantgedeelte met private dining ruimte, hieraan geschakeld een grote open keuken waarachter een “chef’s table” met maar liefst zes tafels. Daarachter nog een royaal loungegedeelte. Alle keurig in dezelfde stijl ingericht, strak modern met rood blauwe kleuren. Alle ronde tafels, keurig met linnen ingedekt. De met zacht leer beklede armstoelen zitten comfortabel.

Als aperitief een hele frisse Grüner Veltliner die goed beviel. De kaart zag er vertrouwd uit, de prijzen zijn wel iets gestegen. We startten met een lekker hapje waarin de sinaasappel knolselderij duidelijk op de voorgrond kwamen. Gevolgd door een schaaltje met krokantjes van kippenhuid waarnaast een heerlijke tandoori dip, jammie.

De amuse was een dikke plak coquille met structuren van prei afgewerkt met haringkuit, verder nog toef crème met kleine aardappel kaantjes. Een plak prei was wat (te) groot. De coquille met de crème combineerde prima.

Sommelier Ron Verhage had een interessant wijnarrangement samengesteld, wat ik overigens wel van hem gewend ben, met tekens twee wijnen per gang, leuk! Een “blanc de noir” van Fruhburgunder 2015 van Dr. Crusius uit de Nahe en een Italiaanse Pinot Gris, de Graminé van Longariva, 2014 op pulp vergist. Beide een licht blozende kleur. Op een speciaal groen bord, dat aan malachiet deed denken, een platte cilinder tartaar van zeebaars subtiel op maak gebracht met gezouten citroen en mierikswortel. Erop structuren van radijssoorten en ijsparels van yoghurt aan tafel afgewerkt met een lichte vinaigrette. Heel puur en delicaat waardoor de wijn extra de aandacht naar zich tot trok. De Pinot Gris was mooier en rijker in de mond terwijl het uitbundige aroma van de Fruhburgunder mijn voorkeur had. (9.3)

Verder met Italiaans wit gemaakt van Sangiovese 2016 van het huis Droppello, ernaast een hele klassieke rode Portugees, de Medieval de Qourem gemaakt volgens middeleeuws recept, een blend van 80% wit van Fernao Pires en 20% rood van Trincadeiro. Uit de keuken zacht gegaarde schelvis in een oosterse bouillon, toefjes crème van venkel, cilindertjes van watermeloen, schijfje van zeefruit afgewerkt met dungesneden witte kool, een toef lobbige kokos die met serreh op smaak was gebracht en afgewerkt met een crunch van kaviaar. Een verrassend lekkere smakencombinatie, beetje exotisch zelfs die het meest tot zijn recht kwam naast de elegantere Italiaan. (9.6)

Nu chardonnay, een 2014 uit de Arbois van Benoit Mulin gemaakt in een uitgesproken eigen stijl en een mooie Rully 2015 van Joseph Drouhin, altijd lekker. Uit de keuken een stukje op de huid gebakken kabeljauwfilet op een bedje van ratatouille met ernaast aardappel schijfjes en een gepoft tomaatje. Goede smaken met aangename fruitigheid, wel iets minder spannend dan het vorige gerecht. Beide wijnen combineren erg goed met ieder een eigen karakter. (9.3)

De wijnen bij het pièce werden met veel detail door leerling sommelier Rick gepresenteerd. Een Spaanse Somiadors 2014 een fluweel zachte Grenache. Ernaast een Zuid Afrikaanse Chakalaka 2014 gemaakt in Rhône stijl met duidelijk meer pit. Op het bord een stukje borstfilet van de duif, langzaam op karkas gegaard met ernaast een balletje in gelei van de gekonfijte bout (lekker met anijs op smaak gebracht). Verder structuren van verschillende soorten paddenstoel, toefjes crème van bonen, crunch van dukkah aan tafel afgewerkt met een heerlijk gereduceerde eigen jus. Top cuisson, subtiele lever toets gecombineerd met mooie aardse tonen. De iets zachtere Spaanse was hierbij mijn favoriet hoewel de Zuid Afrikaan er ook mocht zijn. (9.5)

Als afsluiter nog een krachtige espresso met een drietal friandises die door chef/patron Dennis zelf werden gepresenteerd .

Bediening was uitstekend verzorgd, leuk om met sommelier Ron Verhage te sparren over de wijnen, goede presentaties van de gerechten met veel detail door Dirk en leuk om met Rick kennis te maken.

Prijs-kwaliteitsverhouding was zeer goed tot uitstekend.

Kortom weer een geslaagde middag. Het nieuwe Sense is een aanwinst voor den Bosch en zeker nog niet uitgegroeid. Het blijft voor ons de topper van onze hoofdstad.

Via de nieuwsbrief geattendeerd op het Nieuwjaarsmenu. Daar ons laatste bezoek inmiddels al weer ruim vier jaar geleden was, waren we toch wel nieuwsgierig naar de ontwikkelingen. Fijn dat je er ook op de zondagmiddag terecht kunt.
De reis door de mooie waterrijke omgeving verliep voorspoedig. We kregen een fijn plaatsje aan het raam met prachtig uitzicht over het water en Brabantse landschap. Het interieur is, buiten de decoratie, zo ongeveer gelijkgebleven.

Sommelier Bram Faber presenteerde het huisaperitief. In het glas zaten al ijsklontjes kaneelstokje en steranijs, er werd een zoete witte port en een scheut tonic toegevoegd. Een lekker aperitief met kruidig aroma waarin de steranijs de hoofdrol speelde. Ernaast de knabbels. In een glaasje emping met provinciaalse kruiden en in een schaaltje nog drie lekkere hapjes. Een zwarte parel gevuld met gazpacho. Cakeje met groene crème en een makaron van rode biet met toefje crème met mierikswortel. Chef Martin Ruisaard nam zelf onze wensen en voorkeuren op, prima.

De amuse was een uit elkaar getrokken caesar salade, erg smaakvol.

De eerste begeleider werd keurig gepresenteerd door Bram Faber. Een zoete Argentijnse witte gemaakt van Torrontes en Riesling 2016 van het huis Amalaya, fruitig aroma met tonen van groene appel, in de mond sappig en rond. Uit de keuken twee stukjes rouleau van tonijn en eendenlever met structuren van mandarijn, krokantje van honing en een toefje mascarpone met bieslook. Een delicaat gerecht met goede smaakbalans, de eendenlever was mooi aanwezig. De wijn sloot keurig aan maar hij was voor mij net ietsje te zoet. (8.8)

Verder met een droge witte Bordeaux 2014 van het gerenommeerde huis Guiraud, heerlijk aroma met tonen van citrus verrassend vol in de mond. Uit de keuken een signature gerecht, leuk gepresenteerd. Een toren van schaaltjes met drie verschillende bereidingen van zeefruit. Bovenin een gebakken coquille in een serehjus, jammie. Middenin een carabineros met stukje verse peer, aan tafel aangevuld met een garnalenbisque. De bisque was mooi hoog op smaak met een zoete toets, erg lekker. Onderin een kreeftenkroket met kerriemayonaise. Deze was meer een snack. De korst was net wat te dik waardoor de smaak van de kreeft niet echt herkenbaar was, jammer. (8.8)

Over naar rood met een Chianti Colli Senesi 2015 van Casale Daviddi, fris rood fruit en een beetje boers. Op het bord een stukje tamme eendenborstfilet uit Helvoirt met een blokje aardappelgnocchi, mini mais en pastinaak, aan tafel afgewerkt met een saus van tomaat. Cuisson van de eend was ietsje te ver, smaak was goed, jasje was helaas niet krokant gebakken. Garnituur bood voldoende afwisseling en de wijn vulde het gerecht keurig aan. (8.5)

De dessertwijn was een Amatus 2015 gemaakt van laat geplukte Monastrell druifjes, diepe kleur, geconcentreerd rood fruit in de mond met mooie zoet zuur balans. Op het bord een klein proeverijtje. Moelleux van Valrhona Chocolade met erop stukjes grapefruit. Ernaast een chocolade taartje met gemalen pistache waarop een quenelle vanille-ijs en makaron. Keurige bereidingen met mooie pure smaken die door de frisse wijn werden versterkt. De Moelleux met grapefruit vond ik de top combinatie. (9)

Als afsluiter nog een krachtige Buscaglione espresso met een keuze van de uitgebreide friandise wagen.

Bediening was zeer goed verzorgd, chef Martin Ruisaard helpt regelmatig mee bij het uitserveren, leuk.

Prijs-kwaliteitverhouding vond ik zeer goed.

De fuik is een blijft een adres waar je lekker kunt eten in een fijne ambiance met prachtig uitzicht. Vooral op warme zonnige dagen is het terras een echte aanrader.

Getipt door Angelo dus eerst even geïnventariseerd. Twee jonge dames Anneloes Rottier en Nadia Ibrahim, de een net afgestudeerd en de andere dit jaar, zijn in Tilburg gestart met een nieuw concept. De carpacciobar, een primeur voor Tilburg en zelfs Nederland. De zaak is vernoemd naar de Italiaanse kunstenaar waaraan het gerecht zijn naam heeft te danken.

Het vinden van de locatie was een hele uitdaging, met het juiste nummer kom je er. Let op, wel even van te voren reserveren. We melde ons aan bij de receptie van het Qlubhouse. De baliemedewerker begeleide ons naar de behoorlijk indrukwekkend bar. Hip en modern ingericht. Aan de buitenzijden twee serres met nisjes waarin ieder een tafel, binnen een grote bar met eromheen de tafels, erboven een vide waar je kunt loungen. Achter de bar een chefs table waarachter een groot kookeiland waar menig chef jaloers op zal zijn. In het “keukengedeelte” zijn langs de wand een tweetal tafels die afgescheiden zijn van het restaurantgedeelte. Verder nog een private dining-ruimte die is ingericht door de Tilburgse kunstenaar Rob van Trier. Opvallende zaken buiten de schilderijen zijn de neushoorn die ondersteboven aan het plafond hangt en de levensechte parkieten, leuk.

Als aperitief een chardonnay die goed beviel. Het goede nieuws is dat er inmiddels contact is met een vinologe, de bedoeling is dat er een wijnkaart en aangepaste wijnen komen. We gaan uiteraard voor de proeverij.

De rode bieten carpaccio, het is al een uitdaging om van biet iets lekkers van te maken. Dunne plakjes met een bite waarop blokjes van granny smith, toefjes met appel aangezuurde crème, gemalen walnoot en een vinaigrette met gember. Uitdaging geslaagd, goede textuur en lekkere smaken. (8.3)

De kalfscarpaccio leek op de vitello tonnato, erop oosters gemarineerde shiitake, piccalilly, eikenbladsla, fijne brunoise van augurk, amandelschaafsel en een vinaigrette van ketjap met sesam. Verrassend lekker. (8.5)

Inmiddels schakelde ik over naar een Sauvignon blanc, de La Hormiga Roja voor bij de vis carpaccio’s, wat een goede keuze was. Op een warm bordje een mooie presentatie. Plakjes kabeljauw met stukjes gebakken chorizo, plakjes witte druif, stukjes tomaat, plakjes radijs en toefjes olijventapenade. Er kwam een heerlijk aroma van het bord. De smaken waren verrassend verfijnd, keurig. (8.8)

De octopus carpaccio is de inspiratiebron voor het starten van dit nieuwe concept. Deze hebben de dames op hun stageadres in Portugal leren bereiden. Dit vonden ze erg lekker en origineel. Hier wilde ze in Nederland iets mee gaan doen.
Op een warm bord plakjes van de octopus met erop salsa van tomaat, groene salade en een koriander vinaigrette. Aangenaam aroma met mediterraanse toets, aparte textuur maar zeker niet taai. Ook weer verrassend verfijnd en keurig in balans. (8.8)

De laatste gang van de proeverij was een combinatie van de twee dessert carpaccio's. Als basis een compote van appel, peer en speculoos, erop de crispy chocolade in wit en puur, ertussen partjes van sinaasappel en langs de rand nog een lekkere karamelsaus. Erg smaakvol. (8.5)

Als afsluiter een krachtige espresso van Earth met stroopwafel.

Bediening was zeer goed verzorgd op gezellige wijze door beide dames. Anneloes presenteerde de gerechten en Nadia verzorgde de drankjes en een kleine tour.

Prijs-kwaliteitsverhouding was uitstekend. Alleen betalen met pin.

Samengevat kunnen we stellen dat onze beleving boven verwachting was. Lekker eten in een hippe en gezellige ambiance. Ze positioneren zich hiermee aan de bovenkant van de middenklasse. Een aanwinst voor Tilburg.

We bezoeken de laatste tijd vaker de restaurants in het hoogste segment omdat ik een plaatsje ambieer in de “O.A.D. top voters lijst”(zie voor meer informatie de Foodies documentaire). Pastorale heeft extra aantrekkingskracht omdat hier twee oud bekende werken. Casimir Evens de executive chef, die kennen we van Linnen Oisterwijk Hij heeft toen al serieus indruk gemaakt. Ferdinand Tulen, de sommelier, kennen we van Taste! en De Lindehof.

Gereserveerd voor een lunch op donderdag. De reis verliep, juist na de ochtendspits, sneller dan verwacht, parkeren kan voor de deur. Achter het restaurant ligt het Koningin Astrid park waar we nog even hebben gewandeld.
De deur zwiepte al open juist voordat we er waren, leuk. We werden begeleid naar een tafel aan het raam met uitzicht op de tuin, prima. Het restaurant is strak modern ingericht met een lange witte kamer aan de tuinzijde en een zwarte kamer die grenst aan de straat. Boven is er nog een grote privat dining ruimte. Een groot sculptuur van hout, die beide ruimtes beslaat, viel meteen op, verder nog bewegende moderne kunst op schermen aan de wand. De tafels waren keurig gedekt met rok en damast, wat keurig op maat was gemaakt. De wit lederen armstoelen zaten prima. Couverts zijn van zilver, de tafeldecoratie bestond uit glazen stolpen waaronder verse kruidentakjes, heel verzorgd.

Als start een shotje van appel en rode kool om de smaakpapillen te activeren. Het aperitief werd een Weissburgunder 2013 van Bergdolt die erg goed beviel. De tafel werd volgezet met fingerfoods gepresenteerd op stukken speciale steen die in de omgeving wordt gevonden, wat nog even uitgebreid aan tafel werd uitgelegd, leuk.
Op de stenen een zestal uitgekiende smakencombinaties met hele goede texturen. Onder andere, een lichtjes aangezuurd en gegaarde bataat aardappel met een jasje van gepofte amaranth en een krokantje van “aardappel” met een pureetje van aardpeer en bloemen blaadjes. Een sterke start.

De eerste begeleider werd kundig gepresenteerd, een hele speciale Chardonnay 2014 Le Moutherot uit de Jura, mooie zuren, mineralig met zelfs aardse tonen. Op het bord dunne plakjes en slierten van verschillende soorten radijs en biet met ertussen twee stukken krokante Manchego en eronder een crème van Manchego en een complex gekruide vinaigrette. Een licht en super verfijnd gerecht met prima smaakbalans. De chardonnay heb ik er niet bij gedronken (zelf niet goed opgelet) maar de Weissburgunder werd er een stuk complexer van, heerlijk. (9.6)

Over naar een Oostenrijkse Sauvignon Blanc Gamlitzer 2014 van het huis Sattlerhof, uitbundig aroma met tonen van lentebloesem en tijdens het eten zelfs een vleugje mint, redelijk complex in de mond. In het schaaltje een cilinder rauwe roodbaars subtiel gekruid met ernaast een toef kruidenmayonaise met kruidenblaadjes, mosterd zaadjes en een gele bloem, verder zoetzure radijs structuren met kruidige vulling en afgewerkt met een vinaigrette. De textuur van de vis was niet helemaal mijn ding, beetje taai en glibberig maar de smaak was delicaat. Het garnituur was licht en verfijnd en wekte een lentegevoel op, heerlijk. De wijn sloot hierbij naadloos aan, genieten. (9.6)

Door met een Viognier, La Combe Pilate 2014 van het gerenommeerde huis Chapoutier gemaakt in een hele frisse stijl, verrassend. Ernaast een strakke presentatie, decentraal op het ovaal wit bord. Een lange balk van gegaarde rogvleugel met erop ziltige grijze garnalen, knapperige jonge koolsoorten en Pommes soufflées, aan tafel aangevuld met vergist sap van kool. De cuisson van de rog was prima de smaak delicaat. Het fruitige koolsap was een smaakversterker die het gerecht samen met de wijn aanvulde. (9.4)

Over naar rood met een Spätburgunder "Schieferboden" 2014 uit de Ahr van het huis Nelles die al ruim van tevoren overgeschonken was in karaf. Mooi hoog in zijn zuren met tonen van kers, bes en een vleugje hout, heerlijk. Op het bord een stuk borstfilet van de Mechelse koekoek, ernaast een geschroeide witlof met erop een plak ganzenlever en krokantjes. Verder nog een quenelle compote van witlof, gezouten eidooier, anijschampignons, Japanse knolletjes en macadamianoot. Aan tafel werd de filet verstopt onder een schuimige saus van ganzenlever, heerlijk. De cuisson van de Mechelse koekoek was prima. Huidje keurig krokant. Ondanks de lever en eidooier toch geen zwaar gerecht. De Spätburgunder vulde het gerecht aan met zijn heerlijke aroma en mooie zuren. (9.7)

Ook de dessertwijn was Duits, een Riesling Rothenberg spätlese 2008 van het huis Gunderloch, een echte top wijn, geweldig. Op het zwarte bord een strakke presentatie. Een vruchtentaartje met pruim en appel met ernaast structuren van Valrhona chocolade waarin gedroogde plakjes citrusfruit met ernaast een mousse van kumquat. Mooie pure smaken die naadloos aansloten bij de heerlijke wijn. Ernaast een glaasje met sap van kumquat, crumble van Valrhona en een quenelle exotisch ijs om nog even na te genieten, prima. (9.6)

Als afsluiter nog een lekkere koffie met uitgebreid assortiment friandises die erg mooi gepresenteerd waren en smaakvol, jammie.

Bediening was uitstekend verzorgd, zeer correct met ruim voldoende persoonlijke aandacht. Goede uitleg en aanvullende informatie, prima wijnkeuzes die keurig aansloten bij mijn persoonlijke smaak, complimenten.

Prijs kwaliteit was goed tot zeer goed, we weten inmiddels dat er aan luxe in België een serieus prijskaartje hangt wat niet wegneemt dat we daarvoor wel geweldig in de watten zijn gelegd.

Onze hooggespannen verwachtingen zijn op alle fronten waargemaakt. Tot in de kleinste details was alles pico bello verzorgd. De keuken van Bart de Pooter werkt met pure smaken, is elegant, verfijnd en licht verteerbaar. In de gerechten nemen de zuren een belangrijke plaats in. Er wordt gewerkt met hoogwaardige ingrediënten die zorgvuldig worden gecomponeerd en bereid met de nieuwste "kook" technieken. Een aanrader voor de luxe eter, verwende eter, levensgenieter en wijnliefhebbers, bedankt!

We kwamen op social media een door Daily Dinner opgestelde lijst tegen met acht “rising stars” van Brabant. Een restaurant kende ik nog niet, deze ging meteen op de wishlist. Zeven dagen in de week geopend maar liefst. Omdat het weerbericht slecht weer aangaf maar meteen geboekt voor een lunch op zondag.
Het restaurant is gevestigd in een recent geopend groot luxe hotel in het centrum van de stad. Het pand was oorspronkelijk een oud klooster met kapel en er zijn zelfs nog panden aan toegevoegd. Het is een indrukwekkend geheel geworden waarin een aantal authentieke elementen bewaard zijn gebleven. Het restaurant ligt aan de achterzijde van het gebouw gezien vanaf de hotel ingang, juist achter de kapel. Het heeft overigens ook een eigen ingang. Een lange gevel bestaat bijna geheel uit glas dus een tafeltje aan het raam was zo gevonden. Aan de muurzijde een bar met aan beide zijde een rode muurbank met hieraan twee tafels. De inrichting is strak en modern, parket vloer met visgraat motief, systeem plafond en robuust houten bistrotafels waaraan rode velours beklede armstoelen.

Als aperitief een Italiaanse Pinot Gris van Matteo Braidot die goed beviel. De eerste knabbel was een kroepoek van paddenstoel waarbij een dip van luchtige knolselderij. De tweede amuse had een religieus karakter en werd gepresenteerd in een bijbel. Twee schaaltjes met schuim van rode biet op smaak gebracht met gezouten citroen, in rook van houtskool dat vrij kwam bij het openen van het boek wat een aangenaam aroma gaf, erg smaakvol.

De eerste begeleider werd beknopt gepresenteerd door een jonge dame. Een Zuid Afrikaanse Chenin Blanc 2015 ‘The Ladybird’ van het huis Laibach. Heerlijk aroma, in de mond verrassend fris. Uit de keuken een strakke presentatie. Geschroeide prei gevuld met gerookte paling, kaas en rabarber met ernaast een saus van rabarber waarop een crumble van gedroogde zwarte olijf. Een mooie smaakbalans waarin de paling goed te proeven was. De wijn vulde het gerecht aan met zijn aroma en mooie zuren. (9)

Ook de tweede wijn was een bekende. Van het gerenommeerde huis Louis Latour, de Grand Ardèche Chardonnay 2014, een echte allemans-vriend. Ernaast een signature gerecht van Bart Klomp. Een flink stuk tarbotfilet, gebakken op de plancha, in een jus van paddenstoelen. Verder twee quenelles compote van topinamboer en bundels van enoki paddenstoelen en een crunch van hazelnoten. De tarbot was ietsje te ver, de smaak was prima en het garnituur gaf er een rijke herfsttoets aan. De wijn sloot naadloos aan, genieten. (9.3)

Voor het pièce was een Australische rode blend 2015 geselecteerd van de Primo Estate. Gemaakt van Shiraz, Cabernet Sauvignon en Merlot die keurig in balans waren. Mooi fruit, medium body en in de afdronk een toets van karamel.
Op het bord twee bereidingen van hert, plakjes van de muis en een gestoofde cilinder van de nek. Erop een quenelle compote van rode biet, ernaast twee strepen crème van rode biet, plakjes zoetzure biet en een crumble van jeneverbes. Door de chef aan tafel afgewerkt met een lichte eigen jus. Mooie pure smaken en prima cuissons, het garnituur was ietsje aan de zoete kant maar dit werd door de fruitige wijn keurig gecompenseerd. (9.3)

Als afsluiter nog een krachtige Cook&boon espresso met een “heilige” hostie.

Bediening was goed verzorgd door twee jonge dames, bij het hoofdgerecht ondersteund door de Bart Klomp (de chef).

Prijs kwaliteit was zeer goed, leuk te weten dat uitbreiding naar 4 of 5 gangen relatief voordelig is.

Samengevat kunnen we stellen dat dit een restaurant is met potentie. Ondanks dat ze nog maar ruim een half jaar zijn geopend toch al creatieve gerechten met pure smaken en goede bereidingen, begeleid door keurig geselecteerde wijnen. Een aanwinst voor Breda en een restaurant om in de gaten te houden.